Narodziny |
15 sierpnia 1728 Kowno Litwa |
---|---|
Śmierć |
7 lipca 1785(w wieku 56 lat) Staiki Białoruś |
Narodowość | Polskie |
Trening | Listy, filozofia i teologia |
Czynność | Nauczyciel , rząd religijny |
Religia | katolicyzm |
---|---|
Zakon religijny | Towarzystwo Jezusa |
Stanislas Czerniewicz (w języku polskim: Stanisław Czerniewicz , ur15 sierpnia 1728w Kownie w Polsce (obecnie Litwa ) i zmarł7 lipca 1785w Staiki w Polsce (dzisiejsza Białoruś ) jest polski jezuita ksiądz . Był wikariuszem generalnym z Towarzystwa Jezusowego w Rosji od 1782 roku aż do śmierci w 1785 roku .
Po studiach wtórnych, Czerniewicz wszedł do jezuickiego nowicjatu w Wilnie na16 sierpnia 1743. Po tradycyjnym kursie jezuickim studiował filozofię (1747-1750) i teologię (1753-1757) w Wilnie (dziś Wilno). W międzyczasie prowadzi zajęcia końcowe ( gramatyka i poezja ) w szkole w Kražiai (1750-1753). Święcenia kapłańskie przyjął w 1756 r. W Wilnie.
Wkrótce po święceniach został wezwany do Rzymu , gdzie był sekretarzem Polskiej Pomocy Towarzystwa Jezusowego (1759-1768). Tam zapoznał się z władzami Spółki. Następnie wrócił do kraju, gdzie w 1770 r. Został mianowany rektorem kolegium w Połocku (obecnie Białoruś).
Nakaz od Klemensa XIV tłumienia Spółkę (Lipiec 1773) nie może być promulgowany w domach jezuickich w Białorusi, czego zabrania cesarzowa Katarzyna II , która nie była katoliczką . Nie chce, aby jezuici opuszczali kolegia, w których nauczali. Około 201 jezuitów przebywających wówczas w Imperium Rosyjskim kontynuowało swoją pracę.
Jako rektor gminy głównej i największej uczelni w kraju, w Połocku , Czerniewicz staje się dla niej swego rodzaju autorytetem wzorcowym. Zastanawiając się, co zrobić, stara się w 1775 r. Poprzez kontakty pośrednie o aprobatę następców Klemensa XIV w Rzymie. Pius VI daje do zrozumienia - ustnie - że nie sprzeciwia się przetrwaniu jezuitów w Rosji: dyskretnie zachęca do ich pracy.
Zapewniony o tym wsparciu Czerniewicz szczególnie witał od 1776 r. „Starych” jezuitów przybywających z innych krajów Europy . W 1779 r. Uzyskał zezwolenie na otwarcie nowicjatu w Połocku dla osób ubiegających się o przyjęcie.
Wszystkie decyzje powlekanie żadnego oficjalnego charakteru, gdyż nie ma kanoniczną władzę nad jezuitów, Czerniewicz poprosił miejscowego biskupa, M gr Siestrzenczowicz, jak również pozwolenie Katarzyna zwołać „Zgromadzenie regionalne” do wyboru przełożonego wyższego dla jezuitów terytorium Imperium Rosyjskiego . Jest mu dane.
Ten „zgromadzenie” spotkali się w 1782 roku i na 17 października Czerniewicz został wybrany wikariuszem generalnym , to znaczy, zajmując miejsce na przełożonego generalnego jezuitów, od którego otrzymał pełnię władzy. Wieści o tych wyborach szybko rozeszły się po Europie Zachodniej. Jeszcze liczniejsi są byli jezuici, którzy przybywają do Rosji, by poddać się zwierzchnictwu wikariusza generalnego Czerniewicza.
Otwarcie nowicjatu, a następnie wybór wikariusza generalnego wywołały silne napięcia dyplomatyczne między Rosją a katolickimi monarchiami Europy. Ale Katarzyna broni „swoich” jezuitów z cichą aprobatą Piusa VI .
Zachęcony przez dyskretny, ale aktywnym życzliwości papieża, Czerniewicz spokojnie przygotowuje przywrócenie Spółki, zapewniając jego wierność Konstytucji o św Ignacego Loyoli i utrzymanie bieżącej korespondencji z wielu jezuitów w całej Europie informuje, że wydarzenia w Rosji.
Jego dobra znajomość rosyjskiej mentalności pomaga również jemu i Kompanii w znalezieniu właściwej drogi w tych bardzo trudnych politycznie czasach. On umarł na7 lipca 1785.