Stadiasmus Maris Magni

Stadiasmus Maris Magni jest rzymskiej podróż napisany w starożytnej Grecji i które pozostają jedynie fragmenty. Składała się ona w drugiej połowie III -go  wieku przez anonimowego autora. Zgodnie z konwencjami gatunku literackiego rejsu, Stadiasmus Maris Magni podaje morskie wskazówki: wyszczególnia porty, które żeglarze spotykają na swojej trasie podczas żeglugi kabotażowej po Morzu Śródziemnym . Wskazuje kierunki, odległości i opisy portów.

Tradycja pisana ręcznie i wydania naukowe

Stadiasmus Maris Magni jest znany z rękopisu przechowywane w Bibliotece Narodowej w Hiszpanii pod numerem Græcus Matritensis 4701, fol. 44v ° -46r °). Wydanie w Müller Geographici Graeci Minores ( GGM ) ukazuje się w tomie I na str. CXXIII-VIII i na str. CXLV; p.  427-514 ( ws ).

Najbardziej kompletny tekst grecki, wraz z tłumaczeniem na łacinę, został opublikowany w 1855 r. Przez niemieckiego filologa Karla Müllera w pracy Geographi Graeci Minores , która skupia pomniejszych greckich geografów .

Rudolf Helm  (de) dokonał transkrypcji czytania Adolfa Bauera  (de) i Otto Cuntza  (de) opublikowanego w Die Chronik des Hippolytos im Matritensis 121 , Lipsk ( Texte und Untersuchungen NF , 14), 1906 [1905], s.  243-276 ( online ).
Według Péreza Martína to wydanie nie jest całkowicie wiarygodne w sposobie zestawiania i uzupełniania fragmentów tekstu greckiego.

Uwagi i odniesienia

  1. Matthew Bunson, Encyclopedia of the Roman Empire , New York City: Facts on File, Inc., 2002, ( ISBN  978-1-4381-1027-1 ) [ czytaj online ]
  2. Edward Lipiński, Itineraria Phoenicia , Peeters Publishers, 2004, s.  274 i 374.
  3. Zobacz instrukcję manuskryptu w katalogu pinaków CNRS .
  4. Inmaculada Pérez Martín, „Chronography and Geography in X-Century Constantinople: the Manuscript Madrid, BN, Mss / 4701”, w: Geographia antiqua , 25, Florencja, 2016, s.  79-98 ( online ): „Bauer przypisał numery różnym rozmiarom fragmentów tekstu. Numeracja ta jest raczej arbitralna i przesłania wskazówki, jakie daje oryginalny układ tekstu dla jego zrozumienia. Poza tym redaktorzy (szczególnie Helm) nie uszanowali różnic w tekście manuskryptu, poprawiając go i uzupełniając bez wyjaśnienia. "

Bibliografia