Fontanna Vaucluse

Fontanna Vaucluse
Fontanna Vaucluse w kwietniu 2008 r.
Fontanna Vaucluse w kwietniu 2008 r.
Lokalizacja
Kraj Francja
Region Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
dział Vaucluse
Gmina Fontaine-de-Vaucluse
Współrzędne geograficzne 43 ° 55 ′ 04 ″ N, 5° 07 ′ 58 ″ E
Charakterystyka
Rodzaj Exsurgence
Wysokość 105 m²
Uwolnione minerały 200  mg / l, z węglanu wapnia
Obciążyć 21  m 3 / s
Geolokalizacja na mapie: Vaucluse
(Zobacz lokalizację na mapie: Vaucluse) Fontanna Vaucluse
Geolokalizacja na mapie: Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
(Zobacz lokalizację na mapie: Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże) Fontanna Vaucluse
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Fontanna Vaucluse

Fontanna Vaucluse , źródła sorgue , jest najważniejszym exsurgence we Francji metropolitalnej. Zajmuje piąte miejsce na świecie z rocznym przepływem od 630 do 700 milionów metrów sześciennych. Ta ekssurgence służy jako odniesienie w hydrogeologii do scharakteryzowania typu zwanego „źródłem Vaucluse”.

Geografia

Sytuacja

Fontanna Vaucluse znajduje się w departamencie Vaucluse , na terytorium francuskim gminy w Fontaine-de-Vaucluse , u podnóża gór Vaucluse .

Toponimia

Dolina, w której znajduje się fontanna, była dawniej nazywana „  Valis Clausa  ” („dolina zamknięta” po łacinie, Vau-cluso po prowansalsku), ze względu na jej położenie topograficzne jako odległa lub ślepa dolina. Nazwa ta stała się następnie „  Vaucluse  ” po francusku, co dało nazwę fontannie Vaucluse. Nazwa w języku prowansalskim to Font de Vau-cluso , czyli źródło zamkniętej doliny .

Geologia

Fontanna Vaucluse jest powiązana z mesyńskim kryzysem zasolenia, uzasadniającym głębię tego wyburzenia.

Nad fontanną znajduje się wapienny klif wysoki na 230 metrów, poprzecinany niezliczonymi przerwami i uskokami. Pełni ona rolę zbiornika, krasowego poziomu wodonośnego , woda krążąca tam po nieciągłościach, aż napotka barierę z wapienia i gliny .

Źródło jest tylko punktem wyjścia z podziemnego basenu 1,100  km 2 zbierającego wodę z Mont Ventoux , górach Vaucluse , na płaskowyżu Albion i góry Lure . Karmi Sorgue . Woda z tym exsurgence zawierających przeciętną szybkość 200  mg / litr, z węglanu wapnia i o rocznej przepływu około 700 milionów metrów sześciennych, zbiornik ten traci zasilanie 50,000 m 3 wapienia rocznie  . To zjawisko krasyfikacji związane z powierzchnią impluvium reprezentuje roczną objętość 45 m 3 / km 2 , która zanika rozpuszczona w wodzie.

Liczba ta staje się bardziej wymowna, gdy obliczenia pokazują, że logicznie rzecz biorąc, za 3,5 miliona lat góry Vaucluse , płaskowyż Albion i góra Lure o grubości 1500 metrów powinny całkowicie zniknąć.

Fabuła

Miejsce to było w starożytności miejscem rytualnych ofiar. Podczas różnych nurkowań, w szczególności w 1998 roku , członkowie towarzystwa speleologicznego Fontaine-de-Vaucluse (SSFV) byli zaintrygowani obecnością licznych monet. Nurkowania poszukiwawcze zostały wykonane przez speleologów SSFV, pod kierownictwem Departamentu Archeologicznych Badań Podwodnych i Podwodnych (DRASSM). Okręt podwodny Spélénaute pozwolił im pracować na głębokości od -40 do -80 metrów w 2001 roku , odsłaniając starożytne depozyty gotówki. Rok później, podczas nowej akcji eksploracyjnej, speleolodzy zmontowali 400 egzemplarzy o dużej wartości historycznej. W 2003 roku nowe stanowisko archeologiczne umożliwiło kolejne odkrycia. Są one obecnie 1 600 sztuk i obiekty, które zostały odzyskane i zostały datowane na I st  wieku  pne. BC do połowy V th  wieku.

Literatura

Strona została opisana w wierszu Georges de Scudéry opis słynnego Fontaine de Vaucluse .

Napisy

Legenda Coulobre

Legenda głosi, że św. Weran , biskup Cavaillon , pozbyłby się Sorgue straszliwego Draka lub smoka , Coulobre .

Ten Coulobre, którego nazwa może pochodzić od łacińskiego słowa „  coluber  ” (wąż), był skrzydlatym stworzeniem, które mieszkałoby w fontannie Vaucluse. Według legendy uważano, że łączy się ze smokami, które następnie ją porzuciły, zmuszając ją do samodzielnego wychowywania małych czarnych salamandrów, które urodziła. Rozpaczliwie szukała nowego męża i ojca dla swoich dzieci, ale jej brzydota odpychała wszystkich zalotników.

Według Alberta Dauzat i Karola Rostaing The Drac jest Ligurii bóstwo z wód burzliwych i Coulobre zawdzięcza swoją nazwę dwóm CELTO-Ligurii korzeni  : Kal  : Kamienie i briga  : wzgórza. Jest to klif górujący nad fontanną, gdzie nadal znajduje się Złota Krowa , która miała być miejscem pradawnego kultu pasterskiego celebrującego siłę i kształt wody i kamienia.

Na ścieżce można zobaczyć Traou dou Couloubre , symbol walki świętego Verana ze starożytnymi kultami .

Legenda o nimfie

Ta legenda opowiada historię minstrela , Bazylego, który śpiąc w drodze do fontanny, ujrzał pojawienie się nimfy . Doprowadziło go to na skraj źródła , które otworzyło się, by pozwolić im zejść na łąkę usianą nadprzyrodzonymi kwiatami. Nimfa przedstawił siedem diamentów do Skrzypek: podnoszenia jednego z nich, ona niech się silnym strumieniem wody. "Tutaj" - powiedziała - "jest sekret źródła, którego jestem opiekunem: aby je nadmuchać usuwam diamenty , siódmego woda dociera do drzewa figowego, które pije tylko raz w roku". Zniknęła, kiedy obudziła Basila.

Badanie

Pierwsze ciężkie nurkowanie z akwalungiem miało miejsce w 1879 roku , Nello Ottonelli odważył się na 23 metry. Dr Ayme organizuje eksplorację basenu i 24 września 1938 roku, Negri osiągnął głębokość 27,5 m. Trzeba było wtedy poczekać na przybycie autonomicznego skafandra w 1946 roku i osiągnięcie przez Jacquesa-Yvesa Cousteau 46 metrów, a dziewięć lat później 74 metry. To jest limit dla nurkowań na powietrzu. W 1981 roku Claude Touloumdjian osiągnął 153 metry z mieszanką tlenowo- helową . Ostatecznie w 1983 roku Jochen Hasenmayer osiągnął 205 metrów. Aby zejść jeszcze niżej i dosięgnąć dna, konieczne było użycie robotów.

W 1985 roku Modexa 350 Mission rozwiązała zagadkę głębokości systemu: w rzeczywistości robot wylądował na -305 metrach, a w 1989 inny robot Spélénaute (SSFV) osiągnął najniższy znany do tej pory punkt syfonu , 315 metrów głęboki.

W 1997 roku nurek Pascal Bernabé zszedł na głębokość 250 metrów. W 2014 roku fotograf Christoph Gerigk we współpracy z Société Spéléologique de Fontaine-de-Vaucluse (SSFV) przeprowadził wirtualną wycieczkę z widokami sferycznymi i panoramicznymi 360°.

Struktura

Dziś wspólne wysiłki geologów , hydrogeologów , hydrochemików i speleologów pozwoliły na lepsze zrozumienie funkcjonowania tego krasowego źródła. Jeśli jego impluvium odzyskuje wód Mont Ventoux , górach Vaucluse , na płaskowyżu Albion i góry Lure , to wyklucza góra Bluye, na północy, jak również Luberon i synclinal z Apt , na południu..

Obszar odwodniony

Jest to zbiornik dostępny dla speleologów. Przekracza -921 metrów, odkąd została odkryta podczas niskiego przepływu z kilku zapadlisk tworzących system krasowy dziury Souffleur w Saint-Christol , „podziemnej rzece Albionu”. Ten system przepaści i zapadlisk, które wypełniają płaskowyż Albion , jest jednym z efektów krasyfikacji. Podczas gwałtownych burz może zmagazynować około 110 milionów metrów sześciennych wody.

Zalany obszar

Pozostaje wielką niewiadomą. Model matematyczny był w stanie wykazać, że przy najniższym poziomie wylotu -308 metrów i na powierzchni impluvium, stałe rezerwy osiągną 150 milionów metrów sześciennych.

Pływ

Przez dekadę przepływ wynosi od 630 do 700 milionów metrów sześciennych rocznie. Ze średnią 21 m 3 / s jest siedmiokrotnie większa niż całkowita woda pitna rozprowadzana w departamencie Vaucluse. Pierwszym źródłem dla Francji obciążony tomów, fontanna Vaucluse zajmuje 5 th  wśród najważniejszych źródeł na świecie.

Strona na zdjęciach

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. W jaskiniach, ujemne lub dodatnie pomiary są definiowane w odniesieniu do punktu odniesienia, którym jest wejście do sieci, znane, o najwyższej wysokości.

Bibliografia

  1. Porada 1991 , s.  24.
  2. [Audra i in. 2004] (en) Philippe Audra, Ludovic Mocochain, Hubert Camus, Éric Gilli, Georges Clauzon i Jean-Yves Bigot, „  Wpływ Mesyńskiej Głębokiej Sceny na rozwój krasu wokół Morza Śródziemnego. Przykłady z południowej Francji  ” , Geodinamica Acta ,2004( przeczytaj online [PDF] na researchgate.net , dostęp 15 listopada 2020 r. ).
  3. Philippe Audra, Ludovic Mocochain i Jean-Yves Bigot, Francuskie Stowarzyszenie Karstologii, „  Speléogenèse per ascensum poprzez podniesienie poziomu podstawowego. Interpretacja zalanych i wyeksploatowanych sieci, źródła Vaucluse i dobrze kominów  ”, Karstologia Mémoires , Paryżu, Stowarzyszenia française de karstologie, n o  17,2009, s.  164-175 ( ISBN  978-2-9515952-0-0 , przeczytaj online ).
  4. [Gilli i in. 2016] Eric Gilli, Christian Mangan i Jacques Mudry, Hydrogeology: Objects, Methods, Applications , Paryż, Dunod,2016, 368  s. ( ISBN  978-2-10-075335-2 , czytaj online [PDF] na geologues-prospecteurs.fr ) , s.  55-59.
  5. Porada 1991 , s.  23.
  6. Porada 1991 , s.  25.
  7. „  Gminy > Fontaine-de-Vaucluse  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? ) , Na oficjalnej stronie Międzygminnego Biura Turystycznego Pays des Sorgues i Monts de Vaucluse , na oti-delasorgue.fr (zapoznaj się z archiwum cache Wikiwix - zawartość 2007); ten skarb jest widoczny w muzeum Pétrarque w Fontaine de Vaucluse.
  8. „  Opis słynnej Fontaine de Vaucluse – Georges de Scudéry – Twoje wiersze – Poezja francuska – Wszystkie wiersze – Wszyscy poety  ” , na stronie poesie.webnet.fr (dostęp 21 października 2018 r . ) .
  9. Édouard Brasey , The Little Encyclopedia of the Marvelous , Paris, Éditions Le Pré aux clercs ,14 września 2007 r., 435  s. ( ISBN  978-2-84228-321-6 ) , s.  172.
  10. Albert Dauzat i Charles Rostaing , Słownik etymologiczny nazw miejscowości we Francji , wyd. Larousse, 1968, s.  1758 .
  11. „  Coulobre  ”, fantastyczne stworzenie, które nawiedzało Fontaine de Vaucluse.
  12. „  Fontaine de Vaucluse France – Fontaine de Vaucluse en Provence  ” , na stronie avignon-et-provence.com (dostęp 30 marca 2016 ) .
  13. Roland Pastor, „  Fontaine de Vaucluse  ” , na stronie plongeesout.com (dostęp 23 sierpnia 2017 r . ) .
  14. "  -250 metrów w Fontaine de Vaucluse  " .
  15. „  Towarzystwo speleologiczne Fontaine de Vaucluse: Wirtualna wizyta nad przepaścią  ” , na stronie ssfv.fr (konsultacja 23 maja 2014 r . ) .
  16. Porada 1991 , s.  28.
  17. Porada 1991 , s.  29.
  18. [PDF] Olivier Sausse, „  Otwarcie aven Aubert: nowe wejście do trou Souffleur (Saint-Christol-d'Albion, Vaucluse)  ” , wyciąg z Spelunca nr 130 , na gsbm.fr (strona Grupy Spéléo Bagnols Marcoule (GSBM)) ,2013(dostęp 15 listopada 2020 r . ) .
  19. [PDF] Pascal Caton, „  Odkrycie Aven des Neiges: nowe wejście do dziury Souffleur (Saint-Christol-d'Albion, Vaucluse)  ” , wyciąg z Spelunca nr 137 , na gsbm.fr (strona Groupe Spéléo Bagnols) Marcoule (GSBM) ,2015(dostęp 15 listopada 2020 r . ) .

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne