Smeringurus vachoni

Smeringurus vachoni Smeringurus vachoni ♂ Klasyfikacja zgodnie z The Scorpion Files

Królować	Animalia
Gałąź	Arthropoda
Sub-embr.	Chelicerata
Klasa	Arachnida
Zamówienie	Skorpiony
Zamówienie podrzędne	Neoscorpii
Infra-order	Orthosterni
Rodzina	Vaejovidae
Uprzejmy	Smeringurus

Gatunki

Smeringurus vachoni
( Stahnke , 1961 )

Synonimy

• Paruroctonus vachoni Stahnke , 1961
• Paruroctonus immanis Soleglad, 1972
• Smeringurus vachoni immanis (Soleglad, 1972)

Smeringurus vachoni Jest to gatunek z skorpionów z rodziną z vaejovidae .

Dystrybucja

Ten gatunek jest endemiczne w Stanach Zjednoczonych . Występuje w Kalifornii w hrabstwach San Bernardino , Inyo , Riverside i Imperial , w Nevadzie w hrabstwie Clark oraz w Arizonie w hrabstwach Mohave , La Paz i Yuma .

Opis

Samica holotyp to 71,1  mm , a mężczyzna ParaType 85,5  mm .

Systematyka i taksonomia

Gatunek ten został opisany pod protonimem Paruroctonus vachoni przez Stahnke w 1961 roku. Został umieszczony w rodzaju Smeringurus przez Stockwella w 1992 roku.

Paruroctonus immanis , uważany za podgatunek przez Haradona w 1983 roku, został umieszczony synonimicznie przez Grahama, Wooda, Henaulta, Valois i Cushinga w 2017 roku.

Etymologia

Ten gatunek został nazwany na cześć Maxa Vachona .

Oryginalna publikacja

• Stahnke, 1961: „Nowy gatunek skorpiona z Vejovidae, Paruroctonus vachoni. ” Entomological News , vol.  72 N O  8 s.  206-212 ( pełna treść ).

Linki zewnętrzne

• Akta Skorpiona: Jan Ove Rein, Trondheim, Norweski Uniwersytet Nauki i Technologii
• (en) Odniesienie do BioLib  : Smeringurus vachoni ( Stahnke , 1961) (skonsultowano30 sierpnia 2020 r)
• (en) Reference Catalog of Life  : Smeringurus vachoni ( Stahnke , 1961) (skonsultowano20 grudnia 2020 r)
• (en) Numer referencyjny NCBI  : Smeringurus vachoni (w tym taksony ) (skonsultowano30 sierpnia 2020 r)

Uwagi i odniesienia

1. Fet, Sissom, Lowe & Braunwalder, 2000: Catalog of the Scorpions of the World (1758-1998). New York Entomological Society, str.  1-690 .
2. Graham, Wood, Henault, Valois & Cushing, 2017: „Starożytne jeziora, klimat plejstoceński i awulsje rzeczne tworzą filogeografię dużego, ale mało znanego skorpiona skalnego z pustyń Mojave i Sonora. „ Biological Journal of the Linnean Society , vol.  122 n o  jeden, s.  133-146 .
3. Stahnke, 1961: „Nowy gatunek skorpiona z Vejovidae, Paruroctonus vachoni. ” Entomological News , vol.  72 N O  8 s.  206-212 ( pełna treść ).
4. Soleglad, 1972: „Dwa nowe skorpiony z rodzaju Paruroctonus z południowej Kalifornii (Scorpionida: Vejovidae). „ Wasmann Journal of Biology , vol.  30, n o  1/2, str.  71-86 ( pełna treść ).
5. Haradon, 1983: „Smeringurus, nowy podrodzaj Paruroctonus Werner (Scorpiones, Vaejovidae). „ The Journal of Arachnology , vol.  11 N O  2, str.  251–270 ( pełna treść ).