Powszechnie nazywane zawartością tlenku glinu krzemiany z krzemianów aluminium odpowiadające wzorowi chemicznemu Al 2 SiO 5. Znanych jest pięć odmian polimorficznych , z których trzy występują w niektórych skałach metamorficznych .
Grupa krzemianów glinu obejmuje trzy główne polimorfy , stabilne pod wysokim ciśnieniem i powszechne w skałach metamorficznych :
Dwa nowe polimorfy o bardzo wysokim ciśnieniu i temperaturze (14-23 GPa i ponad 2300-2500 K ), odpowiednio trójskośne ( d = 3,876 przy P = 0) i jednoskośne (3,982) zostały odkryte eksperymentalnie, ale jeszcze nie wiemy. jeśli istnieją w naturze.
Przy niskim ciśnieniu i wysokiej temperaturze krzemian glinu nie jest już stabilny i rozkłada się na mulit i kwarc . Mulit występuje rzadko w naturalnych skałach, zwykle powstaje pod wysokim ciśnieniem.
Każdy z trzech „klasycznych” polimorfów ma swoją własną domenę stabilności na wykresie P - T ( ciśnienie - temperatura ) i powstaje tylko w odpowiednich warunkach P - T (por. Rysunek). Z drugiej strony znajdują się w stanie metastabilnym w skałach metamorficznych, które urosły dostatecznie szybko na płytkiej głębokości i temperaturze. Obecność jednego z tych polimorfów, a nawet dwóch lub wszystkich trzech, świadczy o tym, że skały te pozostały trwale w odpowiedniej domenie lub domenach P - T.
Szczegółowa analiza petrograficzna , petrologiczna i chemiczna skał i ich minerałów często pozwala dowiedzieć się, w jakiej kolejności skały przechodziły z jednej domeny do drugiej (w jakiej kolejności powstawały polimorfy i prawdopodobnie ulegały destabilizacji). Na przykład w rzadkich przypadkach, w których znajdziemy trzy polimorfy (często reprezentowane przez skróty Sil, And i Ky), można zademonstrować jedną lub drugą z następujących sekwencji treningowych:
Dwie inne teoretycznie możliwe sekwencje, Sil → And → Ky oraz Sil → Ky → And, nigdy wcześniej nie były spotykane.