Sidi Ifni ⵉⴼⵏⵉ Ifni سيدي إفني | |||
Administracja | |||
---|---|---|---|
Kraj | Maroko | ||
Region | Rzeczownik Guelmim-Oued | ||
Województwo | Sidi Ifni | ||
Demografia | |||
Populacja | 20.051 mieszk . (2004) | ||
Geografia | |||
Informacje kontaktowe | 29 ° 23 ′ szerokości geograficznej północnej, 10 ° 10 ′ długości geograficznej zachodniej | ||
Różnorodny | |||
Atrakcje turystyczne) | Plaża Legzira | ||
Lokalizacja | |||
Geolokalizacja na mapie: Maroko
| |||
Sidi Ifni (w tamazight ⵉⴼⵏⵉ Ifni , po arabsku : سيدي إفني ) lub Ifni (przed arabizacją nazwy miasta) to marokańskie miasto w regionie Guelmim-Oued Noun , położone na skraju Oceanu Atlantyckiego . Będąc częścią prowincji Tiznit , stała się stolicą prowincji Sidi Ifni w 2009 roku, kiedy to została utworzona.
Sidi Ifni znajduje się na południowym wybrzeżu Atlantyku w Maroku, między miastami Tiznit i Guelmim , 160 km na południe od Agadiru . Ze względu na swoje położenie Sidi Ifni można uznać za „atlantycką bramę na Saharę ”. Miasto położone na południowym zboczu Antyatlasu , położone pośrodku gór i na skraju oceanu , przez cały rok cieszy się przyjemnym klimatem, który sprawia, że jest popularnym letnim celem podróży. Sahrawis uciekający przed dużymi falami upałów z Sahary ale również przez zagranicznych turystów, wiele samochodów kempingowych stacjonują tam przez kilka miesięcy, miasto o miano oazą spokoju i rybołówstwa, ale także surfowanie i sportu skrajności jak paralotniarstwo .
Panorama Sidi Ifni
Cordniche Sidi Ifni
Plaża Legzira - Sidi Ifni
Sidi Ifni jest historyczną stolicą plemion Aït Baâmrane , konfederacji o wojowniczej reputacji w Maroku , ich obecność na tym terytorium jest stara i sięga czasów Almoravidów . Populacja złożona z plemion Masmouda żyła wcześniej przed założeniem plemion Guezoula, a później przybyciem arabskiego Banu Maqil , przyszłego składnika Sahary zamieszkałego wcześniej przez Sanhaja , Arabów, którzy przeszli przez ten obszar i pozostawili potencjalnie niewielki składnik zintegrowany z masą populacji Berberów .
Traktat hispano-marokański z 1767 r. , potwierdzone przez te z 1860 r. , przyznaje Hiszpanii „wystarczające terytorium na założenie zakładu rybackiego” w regionie Ifni. Terytorium zostało skutecznie zajęte w 1934 roku . Franco postanowił uczynić tę enklawę, Ifni , bazą wojskową i politycznym centrum hiszpańskiej Afryki Zachodniej .
Dzięki wsparciu finansowemu Madrytu miasto szybko się rozwijało zgodnie z kolonialnym planem z siatką ulic i alei oraz owalnym centralnym placem, wokół którego stoją główne budynki: konsulat hiszpański, pałac gubernatora, katedra i Ratusz. Miasto posiadało również lotnisko, port z dojazdem do kolejki linowej, cztery kina, kasyno, hotele, zoo i basen. W Sidi Ifni stacjonowało wówczas do 15 000 hiszpańskich żołnierzy.
Hiszpańska kolonizacja była przedmiotem nieustępliwego oporu ze strony lokalnych plemion Aït Baâmrane , uznanych za odwagę w całym Maroku . W ten sposób okupowane terytorium znacznie się zmniejszyło, aż w latach sześćdziesiątych XX wieku stanowiło jedynie pierścień kilku kilometrów wokół miasta Ifni. Zaliczki te na ziemi, w połączeniu ze względnym odprężenia stosunków Franco i Hassana II i międzynarodowym ołowiu ciśnienia do negocjacji, które doprowadziły do Fez Traktatu o4 stycznia 1969który przewiduje koniec hiszpańskiej suwerenności. Prawie wszyscy Hiszpanie wrócili wtedy do Hiszpanii. Maria Gomez, ostatnia osoba pochodzenia hiszpańskiego, która nie powróciła, zmarła w 2001 roku .
Mniej znany od ataku na pałac Skhirat (lipiec 1971) czy spisek lotników (sierpień 1972), próba ataku na Hassana II podczas wizyty w Sidi Ifni miała miejsce 2 lutego 1972 roku na stadionie piłkarskim. Król w pośpiechu opuścił miasto helikopterem, aby nigdy nie wrócić.
6 marca 2010 Sidi Ifni nie jest już zależna od Tiznit . Jest częścią własnej prowincji.
Główną działalnością Ifni i jej portu jest rybołówstwo, w szczególności połów sardynek , soli , dorady , krakacza , tuńczyka .
W głębi lądu jest usiany argan drzew i kłujących gruszek, z którego mieszkańcy czerpią zasobów, takich jak Tafyucht spółdzielczych na olej arganowy , znajdujących się w pobliskiej wsi Mesti i Aknari spółdzielnia , na kolczaste produktów grusz , położony w pobliżu miejscowości Sbouya . Miasto Sidi Ifni w regionie Ait Baâmrane jest znane jako stolica kaktusów w Maroku. Region ten jest obdarzony dobrym klimatem, który sprzyja uprawie dużej ilości opuncji na ponad 45 000 ha (ok. 30% krajowej produkcji kaktusów, plon 8,3 tony z hektara). Uprawa opuncji figowej jest głównym źródłem lokalnego dochodu, stanowiąc 57% całkowitej działalności rolniczej w regionie.
Turystyka przeżywa ograniczony wzrost, zwłaszcza ze względu na oddalenie lotniska w Agadirze , które jest najbliżej obsługiwanego przez loty międzynarodowe. Lotnisko Sidi Ifni (kod międzynarodowy: SII) nie działa od 1972 roku. Sidi Ifni ma jednak ważne atuty. Znajduje się w pobliżu wielu plaż z atrakcyjnymi brzegami, takich jak Legzira , Mirleft , Sidi Ouarzig czy Biała Plaża, która latem przyciąga surferów i miłośników łagodności zimą.
Sidi Ifni ze swoją młodą populacją doświadcza wysokiej stopy bezrobocia, co naraża ją na napięcia społeczne. Wczerwiec 2008przeniesienie fabryki konserw sardynek do Agadiru wywołało protesty, które przerodziły się w konflikt z policją. Ci ostatni zostali skrytykowani przez parlamentarną komisję śledczą za nadmierne użycie siły.
W styczeń 2009postanowiono przekształcić Sidi Ifni w prowincję, aby zoptymalizować wykorzystanie zasobów, a tym samym promować rozwój gospodarczy i społeczny. Od tego czasu podejmowane są różne projekty: modernizacja dróg, budowa wyższej uczelni technicznej i zakładu przetwórstwa i modernizacji opuncji figowej, modernizacja infrastruktury portowej.
Film Un ange à la mer ( 2009 ) Frédérica Dumonta został nakręcony w Sidi Ifni. Zdobył Kryształowy Glob dla najlepszego filmu na 44 XX edycji Międzynarodowego Festiwalu Film Karlowych Warach ( Czechy ) oraz nagrodę Najlepszy aktor Olivier Gourmet . W listopadzie 2013 roku w Sidi Ifni odbyła się pierwsza edycja Międzynarodowego Festiwalu Kina Południowego, na którym zaprezentowano wybór filmów z Maroka, Afryki Subsaharyjskiej i Europy.
Miasto Sidi Ifni, zbudowane w ciągu zaledwie kilku lat, jest pięknym klejnotem w stylu Art Deco, po którym zachowało się wiele pozostałości, mniej lub bardziej dobrze zachowanych: dawna admiralicja, świadek dzisiejszych gospodarzy stylu "liniowca" ), katedra (obecnie dwór) i przylegająca do niej plebania (obecnie biblioteka), latarnia morska, pałac gubernatora, „Klub Twist” oraz liczne domy mieszkalne. Rue Sidi Mohammed, szeroka aleja wysadzana palmami, z willami z drzewami i ogrodami kwiatowymi, przypomina kubańskie budowle z lat trzydziestych XX wieku .
Ratusz Sidi Ifni (stary kościół Santa Cruz)
Belle Vue Hotel w Ifni.
Szpital Ifni.
Pałac gubernatora. (były generał Gobierno)
Sidi Ifni znajduje się na terytorium konfederacji Ait Bamrane, znanej w całym Maroku , a zwłaszcza na południu, z oporu zarówno przeciwko Francuzom, jak i Hiszpanom ; był to ostatni region Maroka, który upadł po długim i mężnym oporze do 1934 roku .
Wkrótce potem, w 1957 roku , wojna Ifni przypomina nam, że to dzielne plemię wciąż nie zgodziło się na kolonizację, przy wsparciu plemion Sahary osiadłych w regionie i Armii Wyzwolenia południowego Maroka, Ait Baâmrane. Sidi Ifni, pozostawiając Hiszpanom tylko miasto i jego okolice w promieniu 5 km . Gwałtowne bitwy toczyły wszystkie plemiona konfederacji, w szczególności plemię Sbouya, które poniosło najwięcej ofiar śmiertelnych pośród siebie i najwięcej ofiarowało okupantowi. Niepodległość miasta nadal obowiązuje30 czerwca 1969, data obchodzona co roku w mieście. Plemiona Sahrawi związane z Ait Bâamrane są również osiedlone w Sidi Ifni, a także niektóre plemiona z północnego Maroka (dawny hiszpański protektorat) podczas kolonizacji.
W 2014 r. Prowincja Sidi Ifni liczyła 39 667 mieszkańców.
Ewolucja liczby mieszkańców |
---|
: dokument używany jako źródło tego artykułu.