Sergio Ramírez

Sergio Ramírez na Międzynarodowych Targach Książki w Miami , 2011. Kluczowe dane

Narodziny	5 sierpnia 1942 Masatepe , Nikaragua
Podstawowa działalność	Powieściopisarz , eseista , nowelista , prawnik , dziennikarz , polityk
Nagrody	Nagroda Hammetta Nagroda Cervantesa (2017)

Autor

Język pisania	hiszpański
Gatunki	Powieść detektywistyczna , powieść , nowość , test

Sergio Ramírez , urodzony dnia5 sierpnia 1942w Masatepe jest nikaraguańskim pisarzem , prawnikiem, dziennikarzem i mężem stanu . W 2017 roku zdobył Nagrodę Cervantesa .

Biografia

Jest drugim synem Pedro Ramireza Gutiérreza i Luisy Mercado Gutiérrez.

Jeszcze jako student założył magazyn Ventana w 1960 roku wraz z Fernando Gordillo . Wydał swoją pierwszą książkę Cuentos w 1963 roku i stał się jedną z postaci nowego pokolenia literatów Nikaragui. Ukończył Uniwersytet w Leon w 1964 r., A następnie kontynuował studia w Berlinie w latach 1973–1975 dzięki stypendium przyznanemu przez Niemieckie Biuro Wymiany Uniwersyteckiej . Został wybrany sekretarzem generalnym Konfederacji Uniwersytetów Ameryki Środkowej w 1968 i 1976 roku.

W 1977 r. Brał udział w tworzeniu grupy artystów i intelektualistów nikaraguańskich Les Douze , która sprzeciwiała się rządowi Anastasio Somoza . Następnie, w 1979 r., Był członkiem Zgromadzenia Rządowego, które przejęło władzę po upadku dyktatora. Został mianowany wiceprezesem rządu (1984) przez Sandinista National Liberation Front i przewodniczył Narodowej Radzie Edukacji. W wywiadzie z Jean-Claude Buhrerem podsumował sytuację w „Le Monde” (15 lutego 1984). Założył Editorial Nueva Nicaragua w 1981 roku.

W wyborach prezydenckich w Luty 1990wspiera nowo wybranego prezydenta Violetę Barrios de Chamorro iw tym samym roku otrzymuje Order Carlosa Fonseca , który jest najważniejszym odznaczeniem FSLN . W latach 1990–1995 przewodniczył ławie sandinistów w Zgromadzeniu Narodowym Nikaragui i został wybrany na członka krajowego kierownictwa tej partii w 1991 r. W 1994 r. Zerwał z Ortegą i założył wMaj 1995 Ruch Renowacji Sandinistów (MRS), z tendencją centrolewicową.

Dziennikarz, jest felietonistą w kilku hiszpańskojęzycznych gazetach, w tym w dziennikach El País (Hiszpania), El Tiempo (Kolumbia), La Jornada (Meksyk), El Nacional (Wenezuela), La Prensa (Nikaragua) i La Opinión (Kalifornia) ).

Był także profesorem na Uniwersytecie Maryland w latach 1999-2000 oraz na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie . Jest członkiem Nikaraguan Academy of Language, członkiem stowarzyszonym Królewskiej Akademii Hiszpańskiej oraz jurorem festiwali filmowych w Kartagenie (1993) i Huelva (2002).

W 2017 roku otrzymał Nagrodę Cervantesa , najwyższe wyróżnienie literackie w świecie hiszpańskojęzycznym.

Pracuje

Wiadomości, historie i powieści

Tiempo przez Fulgor (1967)
De tropeles y tropelías (1972)
Charles Atlas también muere (1976)
Te dio miedo la sangre? (1977)
Castigo Divino (1988), powieśćWydane w języku francuskim pod tytułem Châtiment divin , przetłumaczone przez Claude Fell, Paryż, Éditions Denoël , 1994 ( ISBN 2-207-24151-3 )
Clave de Sol (1992)
A Baile de Máscaras (1995), powieśćWydane w języku francuskim pod tytułem Le Bal des masques , przetłumaczone przez Claude Fell, Paryż, Payot & Rivages , wyd . „Literatura obca”, 1997 ( ISBN 2-7436-0274-0 )
Cuentos Completos (1997)
Margarita, está linda la mar (1998)
Sombras nada más (2002)
Mil y una muertes , (2004), powieść
El Reino Animal (2006), opowiadania
Juego Perfecto (2008), opowiadania
El cielo llora por mí (2009), powieśćOpublikowane w języku francuskim pod tytułem Il pleut sur Managua , przetłumaczone przez Rolanda Faye, Paryż, Éditions Métailié , wyd . „Hispano-American Library”, 2011 ( ISBN 978-2-86424-772-2 )
Ya nadie llora por mi (2017), powieśćWydana w języku francuskim pod tytułem Retour à Managua , przekład Anne Proenza, Éditions Métailié , wyd . „Hispano-American Library”, 2019 ( ISBN 979-10-226-0911-1 )

Eseje i referencje

Mis días con el Rector (1965)
Hombre del Caribe (1977)
Pensamiento vivo autorstwa Sandino (1981)
Balcanes y Volcanes (1983)
El Alba de Oro (1983)
Estás w Nikaragui (1985)
Las armas del futuro (1987)
La Marca del Zorro (1989)
Wyznanie Amoru (1991)
Oficios Compartidos (1994)
Biografia Mariano Fiallos (1997)
Adiós Muchachos (1999)Opublikowane w języku francuskim pod tytułem Adios Muchachos! Wspomnienia rewolucji sandinistycznej , Paryż, Éditions Syllepse , 2004 ( ISBN 978-2-84797-090-6 )
Mentiras Verdaderas (2001)

Uwagi i odniesienia

(es) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku hiszpańskim zatytułowanego „ Sergio Ramírez ” ( zobacz listę autorów ) .

(Es) Jesús Ruiz Mantilla, „ Sergio Ramírez, premio Cervantes 2017 ” , w El País (dostęp 16 listopada 2017 ) .

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :
Informacje w ogólnych słownikach lub encyklopediach : Brockhaus Enzyklopädie • Deutsche Biography • Munzinger Archiv • Store norske leksikon
Zasoby literaturowe :
(en) Biografia na stronie internetowej Lettre Ulysses Award 2005
Oficjalna strona autora