Samnici (w klasycznej łacinie : Samnīs , -itis , w liczbie pojedynczej; Samnici , ium , liczba mnoga) są plemiona Sabellian ustanowione w Sannio (górzystym regionie Włochy Central) z VII TH na koniec III th wieku przed naszą erą. J.-C.
Pierwsza pisemna wzmianka o Samnitach pochodzi z 354 roku pne. AD , w traktacie z Rzymianami .
Dla starszych pytania związane z pochodzeniem populacji są często traktowane według powtarzalnego wzorca: pochodzenie geograficzne, pokrewny szczep, migracja. Z dyskursów tych wynikają czasem sprzeczne tradycje dotyczące pochodzenia ludów włoskich, a zwłaszcza Samnitów, w przypadku których mobilność geograficzna ma zasadnicze znaczenie, oraz domniemane przez autorów przypuszczeń istnienie „miasta macierzystego”. antyk. Tak więc, zgodnie z tradycją najczęściej przekazywaną, w szczególności przez Varro , Strabona , Appiana , Festusa , Samnici mieliby pochodzenie Sabine , a ich migracja odbywałaby się w drodze rytuału: robaka sacrum , świętego źródła.
Sacrum robak składa się poświęcenie dokonane do bóstwa, Mars w tym przypadku wszystkich istot żywych (ludzi i zwierząt) urodziły się w ciągu roku. Młodzi ludzie zostali następnie zmuszeni do opuszczenia wspólnoty i udania się w poszukiwaniu nowego miejsca na osiedlenie się pod egidą świętego zwierzęcia (na przykład wilka, byka), którego imię zostało użyte do chrztu tak ukształtowanych ludzi ( Lucanians , Hirpins , Picentes itp.). Za kierowanie migracją odpowiedzialny był watażka, dux .
W przypadku robaka sacrum Samnitów tradycja pochodzi od Strabona: Sabiny , zaangażowane przez długi czas w wojnę z Umbrami , złożyły przysięgę poświęcenia Aresowi wszystkich noworodków roku . Poprowadził ich wół na ziemie Opików , zakładając tam Bovianum , nazwane imieniem wołu. Tradycja ta była przez długi czas przekazywana w uczonych pismach rzymskich antykwariuszy.
Ci ludzie mówią językiem spokrewnionym z Osque . Samnici są podzieleni na co najmniej cztery plemiona:
Później do tych plemion dołączają:
W Samnici są rozrzucone na dużym obszarze zwanym Sannio od VIII th century BC. AD , graniczy od północy z górami Maiella , w górnej części Abruzji, na granicy z Umbrią (północ), Picenum (północny wschód) i Sabine (północny zachód); na południu i wschodzie Apulia i wybrzeże Adriatyku; na zachodzie przez Kampanię i Morze Tyrreńskie z Lukami (południowy zachód) jako sąsiadami i ziemiami Sidicins , Ausones , Aurunces , Volsques , Herniques i Latins (północny zachód).
W drugiej połowie V th wieku pne. AD Samnici najeżdżają Kampanię , podczas gdy dalej na południe Lucańczycy zanurzają cały półwysep Kalabryjski. Samnici założyli państwo kampanię wokół bogatej etruskiej Kapui i greckiej Cumae , stając się bardziej cywilizowani i mniej wojowniczy, ale pozostawali pod presją swoich górskich odpowiedników przez cały następny wiek. Bogate, żyzne ziemie Apulii na południu, dolina Liris na północy, a zwłaszcza ta na wschodzie Kampanii, są stałą pokusą nalotów i grabieży Samnitów.
W 354 pne. AD Rzym zawiera traktat o przyjaźni i sojuszu z konfederacją samnicką, ale warunki tego traktatu nie są znane. Współcześni historycy uważają, że rzeka Liris służyła wówczas jako naturalna granica między rzymską a samnicką sferą wpływów.
Jednak około 343 pne. J. - C., Samnici z gór zagrażają Sidycynom z Teanum na granicy Lacjum i Kampanii . Sidicyni zwracają się do Kampańczyków z Kapui , którzy zwracają się do Rzymu. Tradycja głosi, że wypowiadają formułę deditio , która prawdopodobnie jest anachroniczna i pozwala usprawiedliwić rzymską interwencję: z jednej strony sprzymierzeni z Samnitami, że Campańczycy umieścili w Rzymie zwłoki i towary, Rzymianie zobowiązują się do Kampanie, których stan jest teraz rzymski.
To jest pierwsza wojna samnicka . Rzymianie dwukrotnie pokonują ludy górskie, ale nie wykorzystują ich przewagi, zmuszeni do wycofania się z powodu buntu kilku ich byłych łacińskich sojuszników. Rzym następnie odnawia przymierze z Samnici i walczy po ich stronie przeciwko Sidicins , Kampanii i łacinników , których porzucenie Teanum jest ciosem dla ich gospodarki handlowej. Tak więc pierwsza wojna samnicka jest powiązana z wojną łacińską .
Rzym rozszerza swoją dominację nad Lacjum i Kampanią, co stawia go bezpośrednio w kontakcie z Samnitami. Nastąpiły dwie długie wojny, druga i trzecia wojna samnicka, która trwała od 327, a sprawa Neapolu do 290 i kapitulacja Samnitów. Samnici stracili część swojego terytorium, zgodzili się przesunąć granicę w górną dolinę Vulturne , dalej na południowy wschód niż Liris , a przede wszystkim musieli dostarczyć Rzymowi wojska jako sojuszników. Duch buntu samnickiego utrzymuje się, a oni sprzymierzają się z przeciwnikami Rzymu obecnymi we Włoszech, Pyrrusem w 280 rpne. AD i Hannibal Barca podczas drugiej wojny punickiej .
Samnite żołnierze, zgodnie z fryzem dekorowanie grobu Paestum w Lucanie , IV th century BC. J.-C.
Bitwa pod Fourches Caudines, w której reprezentowani są żołnierze Samni . Fresk Lucanian, Narodowe Muzeum Archeologiczne w Pæstum , około 320 pne. J.-C.
Typowy Poddasze ceremonialny hełm znaleźć w wielu Samnite grobów, około 300 pne. J.-C.
Flaga lub sztandar Samnitów według fryzu grobowca Paestum
Samnici są jednymi z pierwszych ludów, które zbuntowały się podczas wojny społecznej . Italicy, sojusznicy Rzymu, ale nie Rzymianie, secesją i ogłaszają swoją niepodległość. Stanowią się w konfederacji kursywa i wyposażają się w system władzy wzorowany na rzymskim mieście. W 88 rpne. AD , pod koniec Bitwy o Bramę Wzgórza , Sylla masakruje większość wojowników samnickich i rozprasza resztę populacji Samnitów. Wreszcie sojusznicy Rzymu uzyskują satysfakcję: Włochy są zjednoczone w ramach jednego reżimu prawnego.