Karelowsko-Fińska Socjalistyczna Republika Radziecka

Karelowsko-Fińska Socjalistyczna Republika Radziecka
( fi ) Karjalais-suomalainen sosialistinen neuvostotasavalta ( ru ) Карело-Финская Советская Социалистическая Республика

1940–1956


Flaga RSSCF .
Herb
Pieczęć państwowa .
Motto w języku fińskim  : Kaikkien maiden proletaarit, liittykää yhteen! („  Pracownicy wszystkich krajów, zjednoczcie się!  ”)
Hymn Hymn Karelowsko-Fińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej  ( fr )
Położenie republiki w ZSRR. Ogólne informacje
Status Socjalistyczna Republika Radziecka
Stolica Pietrozawodsk
Język Brak, rosyjski i fiński de facto w zależności od regionu.
Zmiana Rubel radziecki lub rupla w języku fińskim .
Strefa czasowa UTC +3
Demografia
Populacja 651300 mieszk.
Powierzchnia
Powierzchnia 172400  km 2
Historia i wydarzenia
31 marca 1940 r Kreacja.
1941 - 1944 Kontynuacja wojny .
16 lipca 1956 Ponowne włączenie do rosyjskiej RSFS .
Przewodniczący Rady Najwyższej
(D er ) 1940 - 1956 Otto Wille Kuusinen

Poprzednie podmioty:

Następujące podmioty:

Socjalistyczna Republika Radziecka Carelo-fiński (w języku fińskim  : Karjalais-Suomalainen sosialistinen neuvostotasavalta  ; w języku rosyjskim  : Карело-Финская Советская Социалистическая Республика , Karelo-Finskaïa Sovetskaya Sotsialistitcheskaïa Respublika ) jest socjalistyczna republika od Związku Radzieckiego , który istniał od 1940 do 1956 roku .

Historyczny

Powstała Karelowsko-Fińska Socjalistyczna Republika Rad 31 marca 1940 rprzez połączenie pierwszej karelskiej RSSA z Fińską Republiką Demokratyczną . Ten ostatni powstał z terytoriów oddanych ZSRR przez Finlandię po wojnie zimowej , konflikcie zakończonym traktatem moskiewskim z 1940 r .; mianowicie Przesmyk Karelski i Karelia-Ładoga, obejmujący w szczególności miasta Sortavala i Vyborg (wówczas zwane Viipuri , które było drugim co do wielkości miastem w Finlandii). Podczas tego epizodu cała populacja fińskiej Karelii znajdującej się pod sowiecką kontrolą, czyli 422 000 ludzi, została ewakuowana do pozostałej części Finlandii, a terytoria te zostały ponownie zaludnione przez rodziny z innych regionów Związku Radzieckiego.

Podczas wojny kontynuacyjnej , od 1941 r., Finlandia ponownie zajęła te terytoria. W 1944 roku Związek Radziecki odzyskał obszar uznany przez Finlandię podczas rozejmu w Moskwie (19 września 1944a podczas traktatu pokojowego w Paryżu w 1947 r . Karelczycy są ponownie ewakuowani, dla tych, którzy tego chcą. Przesmyk Karelski i Wyborg zostają następnie włączone do obwodu leningradzkiego , ale nie Karelia-Ładoga, która pozostaje na łonie Karelowsko-Fińskiej SRR.

Plik 16 lipca 1956republika została włączona do rosyjskiej RSFS ze statusem autonomicznej radzieckiej republiki socjalistycznej ( Karelia RSSA ).

Stało się Karelia , jego jednostkę w Federacji Rosyjskiej , ponieważ13 listopada 1991. Karelowie i Finowie nadal stanowili mniejszość etniczną, stanowiącą około 10% populacji Karelskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Był to wyjątek, gdyż u schyłku ZSRR była to jedyna SRR, w której we własnej republice przegłosowano narodowość tytularną ( Kazachska SRR była w tym przypadku również po Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej ). Jest to jeden z powodów, dla których Karelowsko-Fińska SRR została rozwiązana i włączona do rosyjskiej RSFS. Radziecki żart mówi, że w rzeczywistości w Karelii było tylko dwóch Finów, Finkelstein i Fininspektor, którzy w rzeczywistości byli tylko jedną osobą: żydowskim Finkelsteinem, inspektorem finansowym.

Polityka

Przewodniczącym Rady Najwyższej Republiki Karelowsko-Fińskiej (1940-1956) był fiński przywódca komunistyczny Otto Wille Kuusinen . W republice istniała również partia komunistyczna odrębna od moskiewskiej, Karelowsko-Fińska Partia Komunistyczna, kierowana w latach czterdziestych przez GN Koupriyanova.

Przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej

Nazwisko Funkcja wejścia Koniec ćwiczenia
Mark Vasilyevich Gorbachev 31 marca 1940 r 11 lipca 1940
Otto Vilgelmovich Kuusinen 11 lipca 1940 16 lipca 1956

Przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych (od 1946 prezesi Rady Ministrów)

Nazwisko Funkcja wejścia Koniec ćwiczenia
IP Babkine (de facto) 31 marca 1940 r 1940
Pavel Stepanovich Prokkonen 1940 Luty 1947
Voldemar Virolainen Luty 1947 24 lutego 1950 r
Pavel Stepanovich Prokkonen 1950 16 lipca 1956

Uwagi i odniesienia

  1. Estońskie Archiwa Folkloru - Eesti keerdküsimuseed: tüüp Nr 870 . (ekk)

Powiązane artykuły