Reakcji Biginelli jest wieloskładnikowy reakcji chemicznej , która tworzy 3,4-dihydro-2 (1 H ) -ony 4 z acetylooctanu etylu 1 , z aromatycznym aldehydem (takie jak benzaldehyd 2 ) i mocznika 3 . Został nazwany na cześć włoskiego chemika Pietro Biginellego .
Reakcja ta została po raz pierwszy opublikowana przez Pietro Biginellego w 1891 roku. Może być katalizowana przez kwasy Brønsteda lub kwasy Lewisa, takie jak trifluorek boru . Różne metody syntezy na fazie stałej wykorzystujące różne łańcuchy łączące odczynnik na nośniku z żywicą.
Dihydropirymidynony, otrzymywane w reakcji Biginellego, są szeroko stosowane w przemyśle farmaceutycznym , zwłaszcza jako blokery kanału wapniowego , leki przeciw nadciśnieniu tętniczemu i antagoniści receptorów alfa-1.
Kilka ostatnich artykułów badawczych skupiło się na poprawie tej odpowiedzi.
Mechanizm reakcji Biginellego obejmuje szereg reakcji dwucząsteczkowych , które ostatecznie prowadzą do powstania dihydropirymidynonu.
Zgodnie z mechanizmem zaproponowanym przez Sweeta w 1973 r., Kondensacja aldolowa między acetooctanem etylu 1 a aldehydem aromatycznym jest kinetycznie ograniczającym etapem , który prowadzi do karbokationu 2 . Nukleofilowe dodanie mocznika daje związek pośredni 4 , który odwadnia się , aby dać oczekiwany produkt 5.
Mechanizm ten jest obecnie uważany za przestarzały przez mechanizm zaproponowany przez Kappe w 1997 roku
Mechanizm ten rozpoczyna się kinetycznie określającym nukleofilowym dodatkiem mocznika do aldehydu. Następny etap kondensacji jest katalizowany przez kwas, dając zasadę Schiffa . Acetylooctan etylu, a następnie dodaje się do zasady Schiffa i oczekiwany związek otrzymuje się po nukleofilowego ataku z aminą funkcji na karbonylowej grupy a następnie za pomocą drugiego kondensacji.