Manuel Ruiz Zorrilla
Manuel Ruiz Zorrilla
| Prezes Rady Ministrów | |
|---|---|
| 13 czerwca 1872 -12 lutego 1873 | |
| Francisco Serrano Estanislao Figueras y Moragas | |
| Ministro de Gobernación | |
| 13 czerwca 1872 -12 lutego 1873 | |
| Francisco de Paula Candau ( d ) Francisco Pi i Margall | |
| Prezes Rady Ministrów | |
| 24 lipca -5 października 1871 | |
| Francisco Serrano Jose malcampo | |
| Ministro de Gobernación | |
| 24 lipca -5 października 1871 | |
| Práxedes Mateo Sagasta Francisco de Paula Candau ( d ) | |
| Minister wyposażenia | |
| 4 stycznia -24 lipca 1871 | |
| José de Echegaray Santiago Diego Madrazo Arroyo ( d ) | |
| Zastępca |
| Narodziny |
22 marca 1833 El Burgo de Osma |
|---|---|
| Śmierć |
13 czerwca 1895(w wieku 62 lat) Burgos |
| Pogrzeb | Burgos |
| Narodowość | hiszpański |
| Trening |
Universidad Central ( d ) University of Valladolid |
| Zajęcia | Polityk , wojsko |
| Partie polityczne |
Partia Postępowa Partia Demokratyczno-Radykalna ( w ) Progresywna Partia Republikańska ( w ) |
|---|
Manuel Ruiz Zorrilla ( El Burgo de Osma ,22 marca 1833- Burgos ,13 czerwca 1895) Był hiszpańskim mężem stanu , deputowanym do Kortezów, a następnie ministrem wyposażenia, łaski i sprawiedliwości w czasach Pierwszej Republiki , a wreszcie szefem rządu za rządów Amedee I st . Był Wielkim Mistrzem hiszpańskiego Wielkiego Wschodu .
Biografia
Manuel Ruiz Zorrilla studiował filozofię na Uniwersytecie w Valladolid , następnie prawo na Uniwersytecie Centralnym w Madrycie . W ciągu dwóch lat ukończył studia prawnicze i zapisał się na studia prawnicze , które ukończył w 1857 roku .
Jego życie publiczne rozpoczął jako dowódca w Krajowym Milicji ; szybko został wybrany zastępcą prowincjalnym. Dzięki tej politycznej pomocy przeniósł się do Madrytu, gdzie w 1858 roku został deputowanym krajowym Partii Postępowej . Właśnie w tym epizodzie jego życia narodziła się przyjaźń z Práxedes Mateo Sagastą . Odegrał ważną rolę w powstaniu sierżantów San Gil ( 1886 ) i dlatego został skazany na śmierć i musiał uciekać z Hiszpanii. Z wygnania prowadził spiski mające na celu detronizację Izabeli II . Podczas triumfu rewolucji we wrześniu 1868 r. Jako przywódca Partii Radykalnej przekonywał, że postępowcy powinni przyjąć program demokratyczny.
W rządzie tymczasowym (1868) Francisco Serrano powierzył mu Ministerstwo Rozwoju. Ustanowił swobodę nauczania i zarządził cesję materiałów i archiwów bibliotek wyznaniowych na rzecz państwa. Wprowadził reformy w szkolnictwie wyższym. Był członkiem rządu Juana Prim jako ministra łaski i sprawiedliwości ( 1869 ). Dwukrotnie był mianowany prezydentem. Sprzeciwiał się polityce Sagasty i podzielił postępowców. Towarzyszył monarchie, gdy ten udał się na wygnanie.
Po restauracji Burbonów (1874) musiał pozostać za granicą. Utrzymywał systematyczny sprzeciw wobec Alfonsa XII i reżimu Restauracji. Założył Republikańską Partię Postępu ( 1874 - 1895 ) i podczas pierwszego etapu reżimu kanowistów próbował obalić monarchię poprzez pronunciamiento . Zainicjował powstanie Republikańskiego Stowarzyszenia Wojskowego ( Asociación Republicana Militar ) w 1883 roku . Bezskutecznie próbował zdobyć poparcie francuskich republikanów. Odegrał ważną rolę w różnych pronunciamientos w Badajoz ( 1883 ), w Kartagenie ( 1886 ) i generała Villacampie w Madrycie ( 1886 ), ale powstania nie powiodły się, ponieważ poparcie ludności cywilnej było niewystarczające. Przybliżył swoje stanowisko do stanowiska Nicolása Salmeróna, tworząc w 1893 roku Unię Republikańską . Jego działalność skupiała się na społeczeństwie obywatelskim i podkreślał rzekomą potrzebę porządku i autorytetu. Wraz z jego śmiercią w 1895 r . Partia rozpadła się, a siły republikańskie rozpadły się.
Uwagi i odniesienia
- (es) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku hiszpańskim zatytułowanego „ Manuel Ruiz Zorrilla ” ( zobacz listę autorów ) .