Rue de la Porte-de-Buc
Rue de la Porte-de-Buc
.svg){kind=small}
| ||
| Sytuacja | ||
|---|---|---|
| Informacje kontaktowe | 48 ° 47 ′ 36 ″ na północ, 2 ° 08 ′ 14 ″ na wschód | |
| Dzielnica | Place budowy | |
| Początek |
Place du 8-Mai-1945 32, rue des Chantiers |
|
| Koniec | Rue Louis-Blériot w Buc | |
| Morfologia | ||
| Funkcje miejskie | RD 939 | |
| Długość | 970 m | |
Geolokalizacja na mapie: Wersal
| ||
Rue de la Porte de Buc jest kanałem Rejonowy Building of Versailles we Francji .
Lokalizacja i dojazd
Rue de la Porte-de-Buc to droga publiczna położona w dzielnicy Chantiers de Versailles . Rozpoczyna się przy 32, rue des Chantiers , naprzeciwko rue Jean-Mermoz , na place du 8-Mai-1945 , pod 6-torowym mostem kolejowym obsługującym stację Versailles-Chantiers ; i kończy się w Buc , gdzie jest przedłużony przez rue Louis-Blériot, w pobliżu skrzyżowania Cerf-Volant, który kończy się w Buc rampy Saint-Martin , położonej głównie w Wersalu, i ` ` wstawienie na RN 12 w kierunku Créteil.
Stanowi RD 939 .
Pochodzenie nazwy
Swoją nazwę zawdzięcza istnieniu na poziomie zbliżonym do obecnego nr 10 Porte de Buc , drzwi wykutych w murze ogrodzeniowym dużego parku łowieckiego Ludwika XIV , na poziomie ścieżki łączącej wioskę. z Buc , położonego w dużym parku, do Petit-Montreuil, położonego poza parkiem.
Historyczny
Długość ulicy noszącej tę nazwę zmieniała się z biegiem czasu. Początkowo ograniczona do odcinka ulicy znajdującego się poza dużym parkiem (a więc od strony Petit-Montreuil), ulica miała wówczas tylko około 213 m długości.
Jej konfiguracja uległa znacznej zmianie podczas otwarcia linii kolejowej z Paryża do Chartres , która przecina ulicę na jej północnym końcu ciężkim 6-pasmowym metalowym mostem, a następnie podczas otwarcia RN 186a. W 1955 r., Która przecina ulicę o ciężki betonowy most na jego południowym końcu po stronie Buc .
Niezwykłe budowle i miejsca pamięci
Pod numerem 6bis, drugie wejście na stację Versailles-Chantiers , otwarte na4 lutego 2011.
Klinika franciszkańska pod numerem 7bis A mieści się w nowoczesnym budynku zainaugurowanym w dniu28 września 2002. W franciszkanie, misjonarze z Notre-Dame do Francji i Międzynarodówki , zostały zainstalowane w Wersalu od 1882 roku i opracowaliśmy, od 1887 roku, działalność opieki przy 21, rue du Marechal Gallieni , w pobliżu zamku : chirurgia od 1904 roku, macierzyństwo w 1941 roku ... W ciasnej przestrzeni w swoich dawnych siedzibach postanowili osiedlić się na tej ziemi, na której wcześniej znajdowała się część utrzymania armii. Niedawny budynek mieści oddział ratunkowy , 128 łóżek i 9 sal operacyjnych , a także kaplicę ; są tam obecne dwie siostry franciszkanki.
Pod numerem 10-14, dawna własność Les Ombrages , która stała się własnością Diaconesses de Reuilly i siedzibą ich firmy macierzystej od 1974 roku, mieści ośrodek opieki paliatywnej (ośrodek zdrowia Claire Demeure). Początkowo ta właściwość została utworzona w 1857 roku przez M me Henriette André-Walther (1807-1886), na bardzo zalesionym i bardzo zacienionym domeny - stąd nieruchomość nazwa tej Ombrages - aby to jej rezydencja lata, a ze względu na swoją skłonność do miłosierdzia i dobroczynności, wita bezrobotnych i żołnierzy, którym zapewnia zakwaterowanie i pomoc moralną. Po zarekwirowaniu przez Prusaków w 1870 r. Na mieszkanie księcia królewskiego , a następnie przez rząd francuski na posłów wypędzonych z Paryża przez Komunę , majątek odzyskał swoje „chrześcijańskie” powołanie dopiero w 1887 r., Pod egidą M. Alfred André (1827-1893), który odziedziczył majątek po matce. Po jego śmierci wdowa po nim M me Alice Joly Bammeville (1838–1913) kontynuowała jego prace, zanim osiedliła się na terenie, obecnie przeznaczonym głównie pod opiekę chorych na gruźlicę , stowarzyszenie Reuilly Deaconess w 1913 r. Sanatorium ( sanatorium des Ombrages ) była tam otwarta od 1917 do 1970 roku. Zamknięcie to zbiegło się z decyzją o przeniesieniu siedziby domu macierzystego diakonis z Reuilly do Wersalu, co nastąpi w 1974 roku. Zwolniony z sanatorium zamek wita ich tam, podczas gdy dom opieki Claire Demeure (architekt Roland Schweitzer ) jest budowany z jednej strony , a Espace Huit z drugiej , protestancka przestrzeń recepcyjna i dialogowa, w północnej części osiedla, która została wyalienowana w tym celu. Dwa budynki architekta Marc Rolinet , o nowicjat ( L'Arbresle ) i kaplica nowoczesny, otwarty w 2008 roku na terenie zabytkowej kaplicy zbudowanej przez M me Henriette André-Walther ale zdezelowany, uzupełniają niedawne wydarzenia na miejscu.
Poza nr 14, ulica graniczy starego muru, zbudowany w 18 -tego wieku , oddzielając mały park w dużym parku z terenów łowieckich Wersalu.
Pod numerem 19 wejście na cmentarz Gonards .
Pod numerem 20, na granicy z Buc , leśny dom Cerf-Volant, na wysokości starej bramy Cerf-Volant między małym parkiem a dużym parkiem obszaru łowieckiego w Wersalu.
Bibliografia
- Blondeau , „ Szczególna mapa dużych i małych parków Wersalu, gdzie znajdują się lasy, łąki, orki, pastwiska i nieużytki, krzewy i szopy stworzone na potrzeby polowania / Blondeau, fecit ” znakomity , na Gallica , 1750-1759 ( ostatnia wizyta 21 sierpnia 2019 )
- „ Plan Wersalu, zamek, park i jego budynki gospodarcze ” , na Gallica ,1839(dostęp 21 sierpnia 2019 )
- Joseph-Adrien Le Roi , Historia ulic Wersalu oraz jego placów i alejek, od powstania tego miasta do dnia dzisiejszego (2. wydanie) ,1861( czytaj online ) , s. 605
- Catherine Blain, „ Versailles: the Chantiers district and its history ” , Issuu (przegląd 22 sierpnia 2019 ) , s. 129
- " Parafia św. Elżbiety Węgierskiej | Wspólnoty religijne ” , na www.sainteelisabeth-versailles.com (dostęp 22 sierpnia 2019 )
- Bieuville i Paul Favier , „ Plan of Versailles in 1900 / opracowany przez Bieuville; plan historyczny Paula Faviera ” , na Gallica ,1900(dostęp 21 sierpnia 2019 )
- „ A long story ” , w Fondation Diaconesses de Reuilly (dostęp 21 sierpnia 2019 )
- „ Alice Joly de Bammeville ” , na roglo.eu (dostęp 21 sierpnia 2019 )
- Catherine Blain, „ Versailles: the Chantiers district and its history ” , na Issuu (przegląd: 21 sierpnia 2019 ) , s. 67-79