Rue de Penthièvre

8 th  ARR t Rue de Penthièvre
Rue de Penthièvre widziana z rue de Miromesnil .
Sytuacja
Miasto	8 th
Dzielnica	Magdalena
Początek	Ulica Cambaceres
Koniec	Rue du Faubourg Saint-Honoré
Morfologia
Długość	370  m²
Szerokość	12  m
Historyczny
kreacja	XVII th  wieku
Określenie	1846
Dawna nazwa	Chemin des Marais Rue du Chemin-Vert Rue Verte Grande-Rue-Verte
Geokodowanie
Miasto Paryż	7188
DGI	7237
Geolokalizacja na mapie: 8. dzielnica Paryża Rue de Penthièvre Geolokalizacja na mapie: Paryż Rue de Penthièvre
Obrazy na Wikimedia Commons

Rue de Penthievre jest ulica w 8 th  dzielnicy z Paryża .

Lokalizacja i dojazd

Zaczyna się na rue Cambacérès i kończy na rue du Faubourg-Saint-Honoré .

Obszar jest obsługiwany przez linie metra   na stacji Miromesnil oraz liniami autobusowymi RATP 28 32 80 93.

Pochodzenie nazwy

Nazwa pochodzi od księcia Penthièvre (1725-1793), dziadka Ludwika Filipa I st.

Historyczny

W 1690 r. ścieżka, która znajdowała się w tym miejscu, została nazwana „chemin des Marais”. W 1734 roku nadal nie obejmował żadnej konstrukcji. W 1750 r. stał się „rue du Chemin-Vert”, aw 1775 r. „rue Verte” lub „Grande-Rue-Verte”, aby odróżnić go od „Petite-Rue-Verte” (patrz „  Avenida Matignon  ”). . Dekretem królewskim z4 listopada 1846 r, przyjął nazwę „rue de Penthièvre”.

Ministerialna decyzja 1 st  messidor Rok XII stałej szerokości ulicy 10 metrów, podniesiony do 12 metrów pod królewskim dekretem27 września 1836 r.

Dekret prefektury z 26 lipca 1834 rnakazał uregulowanie numeracji Grande-Rue-Verte.

Niezwykłe budynki i miejsca pamięci

• N o  19: Henry Dunant (1828/10), założyciel Czerwonego Krzyża , mieszkał w tym budynku od 1872 do 1875 (pamiątkową tablicę).
• N O  26: domu zwany Franklin (1775). Lucien Bonaparte mieszkał pod tym adresem, na dole ogrodu, w małym hotelu, o którym markiz de Rochegude donosił w 1910 r., że „trzymał ciekawą łazienkę, ozdobioną kopułą na suficie” . W swoich Pamiętnikach Lucien Bonaparte wskazuje, że: „Wieczór 10 [Brumaire (1799)] został wyznaczony przez mojego brata na jego pierwszą rozmowę z Sieyèsem . Odbyło się to w mojej obecności w moim domu na rogu rue Verte: nie trwało to godziny. Sieyès i Bonaparte objęli się. " Słynny kabaret Le Boeuf na dachu przeniesiony na ten adres pozostawiając Rue Boissy d'Anglas gdzie został założony. Dom był już wtedy skazany na rozbiórkę. Ten drugi wół na dachu otworzył swoje drzwi?5 października 1928 i trwał do 1934 roku.
• Corner n o  28 i 1, aleja Delcassé  : dawniej jeden z dziesięciu baraków zbudowanych w 1780 roku dzięki wpływem marszałka de Biron do domu Guards French , wcześniej trzymane z mieszkańcami. Koszary Penthièvre, zwane także „koszarami wielkiej rue Verte”, zostały przydzielone do zakwaterowania trzech kompanii gwardii francuskiej, a następnie przydzielonej do piechoty. Przebudowany w XX th  century, obecnie przypisane do Gwardii Republikańskiej .
• Hotel generała barona Nicolasa-François de Bachmanna-Anderletza (1740-1831), szwajcarskiego oficera w służbie Francji, który wyemigrował po dniu 10 sierpnia 1792 r. (strona liczb parzystych).
• Hôtel de Ray: po stronie nieparzystej, otwierający się na rue du Faubourg-Saint-Honoré (1780).
• Hôtel de Souza (stary n O  6) po jej ponownego małżeństwa z markiza de Souza w 1802 Adélaïde de Souza (1761/36), osiedlili się tam latem 1805 roku to gdzie Charles de Morny został podniesiony (1811-1865 ), nieślubny syn Karola de Flahaut (1785-1870), który sam był naturalnym synem M me de Souza. Był to „hotel o dość dobrym wyglądzie […] Ten dość duży dom, ozdobiony zacienionym ogrodem otoczonym różami, pozwalał na zakwaterowanie odpowiednich dzieci obojga małżonków, gdy przejeżdżali. Zrobili wielki pociąg i M me de Souza otworzyła swój salon. Charles de Flahaut spędził tam całe lato 1814 roku” .

Znani mieszkańcy

• ELISA Bonaparte (1777-1820), wcześniej Napoleon  I ER 1802 ( n o  125).
• Lucjan Bonaparte (1775-1840), brat Napoleona I er w 1798-1802 ( N °  26).
• Sophie de Grouchy (1764-1822) w 1812 roku.
• Henry Dunant (1828-1910), twórca Czerwonego Krzyża 1872-1875 ( N °  19).
• Jacques Tati (1907-1982), twórca filmów do 1958 ( N O  30).
• Willem Holleeder (1958), gangster holenderskim, współautorem usunięciu CEO Heineken 1983-1984 ( N O  2).
• Juste Lisch (1828-1910), francuski architekt.

Uwagi i referencje

1. Łazarz, op. cyt. , s.  666 .
2. Rochegude, op. cyt. , s.  31 .
3. Teodore Lung, Lucien Bonaparte i jego pamiętniki. 1775-1840 , Adamant Media Corporation, t.  ja , s.  293 .
4. Rochegude, op. cyt. , s.  30 .
5. Tamże.
6. „Kolejne rezydencje Charlesa de Flahaut” , www.charles-de-flahaut.fr (dostęp 19 lutego 2009).
7. „  Cote LH/1645/48  ” , baza danych Léonore , francuskie Ministerstwo Kultury .

Źródła

• Félix et Louis Lazare, Słownik administracyjno-historyczny ulic Paryża i jego zabytków , Paryż, Imprimerie de Vinchon, 1844-1849.
• Charles Lefeuve, Stare domy Paryża. Historia Paryża ulicy przy ulicy, dom po domu , Paryż, C. Reinwald, 5 th  edition, 1875, 5 tomów.
• Félix de Rochegude, Spacery po wszystkich ulicach Paryża. VIII th arrondissement , Paryż, Hachette, 1910.

Zobacz również

Bibliografia

• Ludovic de La Vallée Poussin, La Maison de Franklin i rue Verte w Faubourg Saint-Honoré , Montdidier, J. Bellin, 1911.

Powiązany artykuł

• Lista koszar w Paryżu