Powieść pasterska to gatunek literacki z XVI -tego wieku oraz XVII -tego wieku, których postacie pasterzy i pasterki (łac pastor Pasterz).
Lepiej byłoby mówić o literaturze pastoralnej , bo do gatunku należą powieści i sztuki teatralne .
Główne teksty znane do dziś to:
Wszystkie te teksty mają wspólne cechy, które precyzyjnie definiują gatunek pastoralny:
Trzy powyższe cechy wskazują, że literatura pastoralna jest literaturą ucieczki, dzięki której czytelnik może marzyć o tym, jak mogłoby wyglądać jego życie miłosne w świecie bez intryg, bez pragnień i bez problemów materialnych.
Literatura pastoralna czerpie inspirację z dwóch źródeł:
Gatunek jest anemiczny w pierwszej tercji XVII -tego wieku . Jeśli po L'Astrée nie ma już większych publikacji , być może są pomniejsze prace, które ją później zasilają. Tak czy inaczej, ta literatura jest regularnie wznawiana aż do rewolucji i utrzymuje się wpływ gatunku, zwłaszcza na prestiż we Francji i eufuizm w Anglii .
Jego wpływ na trwa muzycznych podczas XVIII -tego wieku , szczególnie w operach (jak Il pastor fido z Haendla ), kantat (np Wierny pasterz z Rameau ), przy czym balet działa (jak girlandę Rameau).
Omawia również wpływ literatury pastoralnej na powrót do natury w modzie w XVIII -tego wieku . Zauważ, że królowa Maria Antonina bardzo lubiła czytać L'Astrée i że w 1783 roku zbudowała wioskę Trianon w Wersalu .
W XX th century, gatunek pasterskie, decried ubiegłego wieku, stopniowo odnaleziony. L'Astrée korzysta więc z nowoczesnego wydania dzięki opiece Hugues Vaganay (1925-1928); całość pracy jest dostępna online od 2006 roku . W 2007 roku filmowiec Éric Rohmer wyprodukował filmową adaptację tej książki - znanej mu od dawna - pod tytułem Les Amours d'Astrée et de Céladon . W ten sposób przywraca francuskiej kulturze zbiorowej pamięć o części jej historii literackiej.