| Narodziny |
5 lutego 1921 Levi's |
|---|---|
| Śmierć |
1 st styczeń +2.008(w wieku 86 lat) Laval |
| Narodowość | kanadyjski |
| Zajęcia | Piosenkarka , autorka tekstów |
Robert L'Herbier (urodzony Robert Samson w dniu5 lutego 1921w Bienville , zmarł dnia1 st styczeń +2.008 w Laval ) to piosenkarka , autorka tekstów i administrator z Quebecu .
Robert Samson mieszkał na dole rue Fraser w Saint-Antoine-de-Bienville (przyłączony do Lauzon w 1924 r., A następnie do miasta Lévis w 1989 r.). Uczył się muzyki przez 12 lat, zwłaszcza gry na fortepianie u Abbé Alphonse Tardif z Collège de Lévis i śpiewu u Isy Jeynevald w Quebecu .
W 1939 roku rozpoczął karierę jako spiker-piosenkarz w rozgłośni radiowej CHRC w Quebecu. Zainspirowany przez francuskiego filmowca Marcela L'Herbiera , Robert Samson zmienia się w Roberta L'Herbiera. W 1940 roku opuścił region Quebec City wraz z rodzicami i osiedlił się w Sherbrooke na okres dwóch lat. Szybko dostał swój program w CHLT, gdzie wykorzystano jego talent wokalny .
Wiosną 1942 roku dowiedział się, że jeden z gwiazd programu Les Joyeux Troubadours (Paul Charpentier) został zmobilizowany i musiał opuścić swoje stanowisko. Był to najpopularniejszy program tamtych czasów. Robert L'Herbier przesłuchuje i obejmuje stanowisko. To będzie napędzać jego karierę. Osiadł na stałe w Montrealu w 1942 roku .
Od 1942 do 1948 był gwiazdą programu radiowego Les Joyeux Troubadours w Société Radio-Canada ( SRC ) w Montrealu .
W 1942 roku nagrał dwie piosenki wojenne:
a także dwa jego pierwsze kompozycje:
Latem 1945 roku ożenił się z piosenkarką i akordeonistką Rolande Désormeaux , którą znał na planie serialu Les Joyeux Troubadours . Będą mieli dwóch synów: Benoît i zmarłego François.
Para wyprodukowała także muzyczny program radiowy Fancy the CBC .
W 1947 roku duet zwyciężył przez siedem tygodni na scenie Théâtre Arcade w Montrealu, w musicalu przeglądarki Mon homme przez Francisa Carco , obok artystów Paul Guèvremont , Germaine Giroux , Denise Saint-Pierre i Noël de Tilly . Para grał także w sztuce Mon amour tylko przez Pierre Wolff , na scenie Teatru Narodowego w Montrealu .
Od 1947 do 1950 roku był gospodarzem Café koncercie Kraft z Singerem Lucille Dumont w CKAC stacji radiowej w Montrealu.
Od 1947 do 1951 . śpiewa z żoną w Teatrze Arcade i Teatrze Narodowym .
W 1948 roku nagrał utwory „Fascination” i „Blue Waltz”, które pojawiły się wiosną na płytach Bluebird 78 rpm .
W 1949 roku założył z recenzją Radio '49 z Fernandem Robidoux . Był to dwumiesięcznik promujący gwiazdy radia i lokalną piosenkę Quebecu. Przedstawia pierwszy ranking opublikowany w czasopiśmie z Quebecu, a także konkurs piosenki mający na celu stymulowanie tworzenia oryginalnych piosenek z Quebecu.
W tym samym roku, pierwsza płyta CD w formacie 45 rpm wydana w Quebecu, wydana przez RCA Victor (RCA Victor 57-0000), zawierała reedycje jego piosenek Valse Bleue i Fascination .
W 1950 roku zagrał w Sherbrooke w Opéra-Comique przez Henri Miro , Le Roman de Suzon .
W latach pięćdziesiątych zgromadził na płycie sukcesy, w tym:
Jego repertuar płytowy obejmuje głównie pieśni francuskie, współczesne adaptacje chórów ludowych, a także kompozycje własne. Nagrał także kilka rzadkich francuskich wersji piosenek amerykańskich.
Wśród jego największych przebojów, które nagrał, znajdują się utwory napisane przez innych francuskich kompozytorów i śpiewaków:
We wczesnych latach pięćdziesiątych francuski piosenkarz Claude Robin nagrał w szczególności swoją piosenkę „Pour un oui, pour un non”.
Robert L'Herbier został pierwszym piosenkarzem z Quebecu, który nagrał 45 tras koncertowych na płycie CD. Jego piosenki „Fascination” i „Blue Waltz” nagrane na płytach Bluebird 78 rpm zostały powtórzone na płytach RCA Victor 45 rpm we wczesnych latach 60-tych.
Plik 27 grudnia 1953Robert Herbarium i jego żona debiutują w telewizji w programie Showtime emitowanym przez CBC w Toronto.
Od 1954 do 1959 byli gospodarzami bardzo popularnego programu telewizyjnego Rolande et Robert w Radio-Canada.
W 1954 r. Duet ten brał również udział w 18 cotygodniowych audycjach radiowych współdzielonych przez stacje radiowe CKVL , CKAC i SRC .
W 1955 roku wraz z Jeanem Rafą i Jeanem Bertrandem założyli Amicale de la chanson . Zadaniem stowarzyszenia było zajmowanie się wydawaniem i promocją piosenki francuskojęzycznej.
W 1956 roku założył CBC Canadian Song Contest, aby zachęcić do tworzenia oryginalnych francuskojęzycznych piosenek i promować kanadyjski przemysł nagraniowy . Konkurs został zreorganizowany w 1961 r. Pod nazwą Chansons sur mesure , z udziałem krajów Wspólnoty Radiowej programów francuskojęzycznych .
W 1956 - 1957 był prezesem-założycielem wydawnictwa Friendly Society piosenki Inc. .
W 1962 roku Rolande Désormeaux dowiedziała się, że ma raka. Swój ostatni publiczny program zrealizowała w listopadzie tego samego roku podczas programu „Jeunesse Today” w Télé-Métropole . Ona umiera dalej15 maja 1963, w wieku 36 lat, w swoim domu w Duvernay ( Laval (Quebec) ).
Robert ożenił się ponownie z Gabrielle Roy w 1969 roku i mieli córkę imieniem Emmanuelle.
W 1960 roku zakończył swoją karierę z piosenkarza i podejmuje służbę nowej stacji telewizyjnej CFTM-TV (kanał 10) Tele-Métropole (które staną VAT ) w Montrealu. Przejście do programów Télé-Métropole przyniosło prawdziwą rewolucję w telewizji Quebec, promując popularną kulturę Quebecu, głównie na dwóch poziomach:
W obliczu sukcesu swojej strategii programistycznej Robert L'Herbier doświadczył szybkiego rozwoju w Télé-Métropole :
W 1985 r. Przeszedł na emeryturę ze stanowiska wiceprezesa. W 1987 roku przeszedł na emeryturę z Télé-Métropole.
W latach 1960-1970 zatrudnił kilku artystów, w tym Pierre Lalonde , Pierre Marcotte , Shirley Théroux , Roger Giguère , Claude Blanchard , Joël Denis , Michel Girouard, którzy zapisali się w historii Télé-Métropole.
We wrześniu 1979 roku zatrudnił dziennikarza Jacquesa Moisana jako prezenterkę wiadomości dla sieci TVA.
Robert L'Herbier zmarł dalej 1 st styczeń 2008w Cité de la Santé w Laval po długiej chorobie. Miał 86 lat.
Jako autor tekstów oferuje około trzydziestu piosenek , z których dziesięć zostało opublikowanych we Francji .