Hydrodamalis gigas
Hydrodamalis gigasKrólować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Klasa | Mammalia |
Zamówienie | Sirenia |
Rodzina | Dugongidae |
Podrodzina | † Hydrodamalinae |
EX : Wył
Rhytine Steller ( Hydrodamalis gigas ), znany także pod nazwą krowy morskiej był duży ssak morski należący do rodziny dugongidés , żyjący w arktycznych wodach niedaleko wyspy Beringa i wyspy Medny . Odkrycie licznych skamieniałości wskazuje, że przed pojawieniem się człowieka rytyny znajdowano na całym wybrzeżach północnego Pacyfiku, od Meksyku po Aleuty i Japonię . Ona znika XVIII th wieku, wkrótce po tym, jak ludzie Zachodu dokonał odkrycia.
Rhytin został odkryty w 1741 roku przez chirurga i przyrodnika Georga Wilhelma Stellera , który był częścią wyprawy Vitusa Beringa , duńskiego odkrywcy. Ten ostatni został zlecony przez rosyjskiego cara w celu ustalenia, w drodze ekspedycji, czy Alaska i Syberia są ze sobą powiązane , czy też nie. Podczas tej podróży odkrył słynną cieśninę, która nosi jego imię. W drodze powrotnej statek osiadł na mieliźnie na wyspie i Steller skorzystał z okazji, aby obserwować jego florę i faunę. To wtedy odkrył to dziwne zwierzę bardzo przypominające innych Syren , ale o znacznie bardziej imponujących proporcjach.
Gdy Steller wrócił do Rosji, wiadomość o istnieniu łatwego do polowania zwierzęcia, z którego można było wyciągnąć znaczną ilość zasobów, szybko się rozniosła i przyciągnęła uwagę rybaków. Rhytin, który produkował mleko znane jako pyszne, z którego można było uzyskać tłuszcz, olej i mięso doskonałej jakości, był bezlitośnie ścigany przez żeglarzy, myśliwych i handlarzy futrami. Jego tłuszcz był używany jako pożywienie, ale także do produkcji oleju do lamp, który nie wydzielał ani zapachu, ani dymu, który był długo przechowywany. W momencie odkrycia tego zwierzęcia populacje rytyny były już niewielkie, a ich rozmieszczenie geograficzne ograniczone. Jej bardzo spokojny charakter, bardzo długi okres ciąży i jej powolność były śmiertelne dla rytmu, który szybko zniknął. W ciągu zaledwie 27 lat cała jego populacja (około 2000) została wymordowana. Od tamtej pory odnotowano liczne relacje ludzi, którzy twierdzą, że widzieli rytyny, ale żadna z nich nie jest naukowo rozstrzygająca, dlatego uważa się, że gatunek ten został wytępiony.
Niektórzy kryptozoolodzy twierdzą jednak, że wciąż może istnieć kilka populacji na skrajnie odległych obszarach, ale nie ma jeszcze wystarczających dowodów, aby poważnie potraktować tę hipotezę.
Rytyn mógł mieć do 8 metrów długości i ważyć prawie 11 ton: był więc znacznie większy niż jego kuzyni manat i diugoń . Wyglądało trochę jak wielka foka , ale jego płetwa ogonowa była dość zbliżona do płetwy wieloryba . W przedniej części ciała zastosowano dwie małe kończyny, aby utrzymać równowagę. Według Stellera, jej odkrywcy, jego skóra była bardzo gruba, ciemnoczarna, czasem z dużymi, jaśniejszymi plamami i była obdarzona licznymi fałdami skórnymi, którym rytin zawdzięcza swoją nazwę [ rytin rzeczywiście pochodzi od starożytnego greckiego słowa ῥύτις ( rhutís ) czyli zmarszczka, fałd]. Nie miała zębów, ale dwie duże, rogowe płytki żucia, których używała do miażdżenia glonów, którymi żywiła się.
Kompletny szkielet w Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu .
Spalanie XVIII th wieku.
Podobnie jak inne syreny, rhytin żył samotnie lub w małych grupach.
To zwierzę było wyłącznie roślinożerne i żywiło się różnymi glonami rosnącymi na płytkich głębokościach.