Radny Regionalny Rada Regionalna Rodan-Alpy | |
---|---|
1994-1998 | |
Radny miejski Grenoble | |
1989-2008 |
Narodziny |
25 października 1947 Ugine |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Czynność | Polityk |
Raymond Avrillier (ur.25 października 1947) To francuski działacz środowiska , znany przede wszystkim za to, że sprowokowany akt oskarżenia w 1994 roku i przekonanie w 1996 r Alain Carignon , potem RPR burmistrza z Grenoble i Ministra Łączności z rządu Balladura , a następnie ujawniając sprawę sondażach Elysee pod prezydentura Nicolasa Sarkozy'ego .
Od końca lat 60. Raymond Avrillier brał udział w donosach na produkcję defoliantów przeznaczonych dla armii amerykańskiej w Isère czy instalacji reaktora jądrowego w pobliżu Grenoble , a następnie przeciwko projektowi Superphénix . Następnie brał udział w relacjach medialnych z kilku spraw korupcyjnych. Uważany za obsesję na punkcie podejmowania działań prawnych przez niektórych lub jako „pierwszy demaskator” przez innych, został wybrany lokalnym ekologiem i jest członkiem Anticor .
Raymond Avrillier na początku lat 90. przyczynił się do ujawnienia spraw Carignon , dotyczących korupcji burmistrza Grenoble. Potępia w szczególności przeniesienie zarządzania wodą i kanalizacją z miasta do firmy Lyonnaise des eaux, ujawniając, że sfinansowała ona gazety News i Dauphiné News utworzone podczas kampanii wyborczej i wspierające burmistrza Carignona. Sprawa została osądzona w 1994 r., a Alain Carignon rezygnuje w lipcu 1994 r., po czym zostaje skazany na 5 lat więzienia (w tym 1 rok w zawieszeniu), 5 lat dyskwalifikacji i 400 000 franków grzywny za korupcję , nadużycie majątku korporacyjnego i manipulowanie świadkami .
Le Système Carignon to dzieło Raymonda Avrilliera i Philippe'a Descampsa opublikowane wmaj 1995. Raymond Avrillier, ówczesny badacz na Uniwersytecie Pierre-Mendès-France w Grenoble i opozycyjny radny miejski Grenoble odMarzec 1989(grupa środowiskowa) odegrała ważną rolę w publicznym ujawnieniu mechanizmów systemu Carignon .
Oparta na dogłębnym badaniu książka ujawnia mechanizm, który został zbudowany wokół człowieka, który ucieleśnia „nową generację polityki wykutej przez marketing i który zastąpił konfrontację pomysłów strategią komunikacyjną na całość”. "
14 października 2018 r. aw kontekście, w którym Alain Carignon przygotowuje kandydaturę do następnych wyborów samorządowych w Grenoble, Raymond Avrillier ogłasza publikację online, w wolnym dostępie, swojej pracy.
Emmanuelle Mignon , szefowa sztabu prezydenta Francji Nicolasa Sarkozy'ego w 2008 roku, zleciła badania dwóm firmom prowadzonym przez dwóch bliskich współpracowników prezydenta, Patricka Buissona i Pierre'a Giacomettiego . Ponieważ zamówienie to nie było przedmiotem przetargu, ale było regulowane umową, a Trybunał Obrachunkowy uznał jego kwotę za „wygórowaną”, stowarzyszenie Anticor złożyło skargę. Po dokonaniu klasyfikacji bez dalszych działań prokuratury, Anticor stał się stroną cywilną, wnosząc skierowanie do sędziego Serge'a Tournaire'a . Ten ostatni następnie sprzeciwił się prokuratorowi paryskiemu ( Jean-Claude Marin , podobno bliski Nicolasowi Sarkozy'emu, w sprawie stosowania art. 67 Konstytucji, w szczególności stwierdzającego nieodpowiedzialność karną Prezydenta Republiki podczas jego mandatu członkom jego gabinetu. Izba Instruktażowa orzekła na korzyść prokuratora paryskiego, wykluczając możliwość wydania polecenia przez sędziego Tournaire'a, uzasadniając, że sondaże dotyczyły „potrzeb [akcji] politycznej” przez prezydenta Republikę i że śledztwo wpłynęłoby bezpośrednio na tego ostatniego, naruszając jego nieodpowiedzialność.
Działania Raymonda Avrilliera przyczyniły się wówczas do radykalnego odwrócenia losu. Zgodnie z prawem17 lipca 1978, przejmuje komisję dostępu do dokumentów administracyjnych (CADA) w celu uzyskania dostępu do zleconych badań. CADA udzielił mu zgody, a następnie, po odmowie wydanej przez Élysée, trybunał administracyjny zobowiązał służby prezydenta do przestrzeganialuty 2012. Ujawnienie treści tych sondaży wywołało wówczas skandal, gdyż część dotyczyła przywódców PS i wizerunku żony Prezydenta RP, mającego niewielki związek z postępowaniem państwa.
Stowarzyszenie Anticor odwołało się do Sądu Najwyższego, ten ostatni uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego i uznał, że sędzia Tournaire może w końcu kontynuować śledztwo.
Przez ponad rok Raymondowi Avrillierowi minister gospodarki Emmanuel Macron odmawiał dostępu do warunków nowych umów koncesji autostradowych podpisanych9 kwietnia 2015. 13 lipca 2016, paryski sąd administracyjny orzekł przeciwko państwu i zmusił go do przekazania w ciągu trzech miesięcy wszystkich dokumentów załączonych do nowelizacji zawartych w 2013 i 2014 r. po sprywatyzowanych w 2006 r. umowach w sprawie koncesji autostradowych. sprawy do Rady Stanu . 3 października 2018, Ta suma ministerstwa „do [go] zakomunikować zgodę9 kwietnia 2015między państwem a spółkami autostradowymi”. Dokumenty wymagane przez Radę Stanu są do niej przesyłane w dniu17 października 2018. 21 marca 2019 r.Rada Stanu potwierdza decyzję sądu administracyjnego i zrzeka się Ministerstwa Gospodarki; dokumenty będą więc w końcu dostępne do wglądu Raymonda Avrilliera. W międzyczasie transakcja wyciekła do prasy i została ujawniona przez Mediapart w:styczeń 2019.
„Korzystając ze wszystkich możliwych środków zaradczych” i często w ramach strategii nękania prawnego, jest źródłem licznych donosów skierowanych do prokuratorów, głównie wymierzonych w prawicowych polityków.
W liście do prokuratury w 2012 roku potępił „defraudację środków publicznych” i „nielegalne zainteresowanie” organizacją przez Nicolasa Sarkozy'ego spotkania w Tulonie w grudniu 2011 roku, uważając, że będzie ono objęte kampanią prezydencką a nie jego działania jako prezydenta. Przez Krajowy Urząd Prokuratora Finansowego zamknął sprawę w 2015 roku.
W liście do prokuratora oskarża prezydenta regionu Auvergne-Rhône-Alpes Laurenta Wauquieza o „fałszerstwo w publicznym piśmie” po błędzie w transkrypcji podczas narady z 2017 r. Sprawa zostaje zamknięta w 2020 r.
W 1994 r. Raymond Avrillier pomógł założyć ADES ( Association Démocratie Écologie Solidarité ), udziałowca lewicowej koalicji, aby przejąć miasto od Alaina Carignona w wyborach samorządowych w 1995 r. Pod tym sztandarem zasiadał w radzie miejskiej. od 1995 roku.