Raphael Mengs

Raphael Mengs Obraz w Infoboksie. Autoportret (1773)
Narodziny 12 marca 1728
Aussig , Czechy
Śmierć 29 czerwca 1779 r
Rzym , Włochy
Pogrzeb Rzym
Narodowość Niemiecki
Czynność Malarz
Miejsca pracy Drezno , Wenecja , Neapol , Rzym (1761) , Madryt (1761)
Ruch Neoklasycyzm
Patroni August III Polski  ; Karol III Hiszpanii
Tata Ismael Mengs ( d )
Rodzeństwo Theresa Concordia Maron ( en )
Julia Charlotte Mengs ( en )
Dziecko Anna Maria Mengs ( w )
Różnica Order Złotej Ostrogi
Podstawowe prace
Wniebowstąpienie  ; św. Józefa  ; Perseusz i Andromeda

Anton Raphaël Mengs , ur.12 marca 1728w Aussig , w Czechach , zmarł dnia29 czerwca 1779 rw Rzymie jest malarzem i pisarzem niemieckim , najbardziej reprezentacyjnym malarstwem neoklasycznym .

Biografia

Ojciec Mengsa, Israel, jest duńskim malarzem . Na początku to on jest jego nauczycielem rysunku i malarstwa olejnego. W 1741 r., gdy został założony w Dreźnie , Israel Mengs wyjechał z synem do Rzymu, gdzie chłopiec uczęszczał do Akademii Malarstwa i dał kilka kompozycji, w tym Świętą Rodzinę , dla której wzorem była ładna wieśniaczka (1748) . To była Margarita Guazzi (1730-1778), z którą poślubił w 1749 roku i która zmusiła go do wyrzeczenia się wiary protestanckiej i przejścia na katolicyzm .

Po powrocie do Drezna w tym samym roku został mianowany przez elektora saskiego i króla polskiego Fryderyka Augusta III jako pierwszego nadwornego malarza . Kiedy w 1751 r. inaugurowano miejski kościół katolicki, zlecono mu dokończenie malowideł na ołtarzu głównym i uzyskał pozwolenie na wykonanie ich w Rzymie. W 1754 został dyrektorem nowo powstałej na Kapitolu Akademii Malarstwa . W 1757 namalował fresk La Gloria di sant'Eusebio w kościele Sant'Eusebio w Rzymie. W 1760 r. namalował sufit Willi Albani , który dokończył wMarzec 1761, przed podróżą do Madrytu w dniu7 października 1761.

Dekorował królewskie rezydencje Karola III w Madrycie . Mengs namalował tam jedne ze swoich najlepszych obrazów. W 1769 różnego rodzaju intrygi skłoniły go do powrotu do Włoch  ; swoją sztukę praktykuje w Rzymie i Florencji . Trzy lata później powrócił do Hiszpanii , aby ozdobić króla jadalnia, gdzie rozwijał się tematem triumfu z Trajana i świątyni chwały. Po zakończeniu tej pracy, w 1777 r. Mengs wyjechał do Rzymu, gdzie pozostał aż do śmierci29 czerwca 1779, w zakłopotaniu, pozostawiając dwudziestu dzieci, w tym siedmiu emerytów przez króla Hiszpanii. Katarzyna II kazała mu wznieść wspaniały grobowiec w kościele Saint-Pierre. Jego żona Margarita zmarła nieco ponad rok przed nim, dnia3 kwietnia 1778. Jej mąż uwiecznił ją w swoim dziele Le Parnasse  : to muza trzyma tabliczkę z jej imieniem.

Jego siostra Theresia-Concordia (1725-1806) zasłynęła również jako malarka miniatur. Była żoną do wiedeńskiego malarza nazwie Anton von Maron , uczeń Mengs; zmarła w Rzymie dnia10 października 1806 r..

Nie wspominając o licznych obrazach w madryckiej galerii L' Wniebowstąpienie (1751-66) i Saint-Joseph (1751-66), wystawionych w Kościele Dworskim w Dreźnie, Perseuszu i Andromedzie w Sankt Petersburgu oraz suficie Do jego najlepszych dzieł należy Villa Albani. Możemy również zwrócić uwagę na Karola III (1761), wystawionego w Muzeum Prado w Madrycie.

W swoich pismach, napisanych po hiszpańsku, włosku i niemiecku, Mengs przedstawia swoją eklektyczną teorię sztuki, w której uważa, że ​​doskonałość można osiągnąć przez umiejętne połączenie różnych doskonałości greckiego designu z wyrażeniem Raphaëla , światłocienia z Correggio i kolor z Tycjana . Jego zażyłość z Winckelmann , który stale pisał pod jego dyktando, ma znaczenie historyczne, gdyż trenował żadnego ucznia, a krytyk musi teraz odwołać się do wyroku Mengs przez Winckelmann i jego wieku z Goethem . Mengs słynął z rywalizacji ze swoim włoskim rówieśnikiem, malarzem Pompeo Batonim .

Wśród jego uczniów notujemy Antona von Marona (Wiedeń, 1731 - Rzym, 1808), który przybył do Rzymu w 1755; rzeźbiarz Iwan Martos i Giacomo Quarenghi (1744-1817), architekt z Sankt Petersburga .

Stendhal jest szczególnie okrutny wobec Mengsa w jego Promenades dans Rome (1829):

„(...) Raphaël Mengs, który przez pół wieku uchodził za wielkiego malarza, dzięki umiejętnej szarlatanerii pana d'Azara . W 1802 nadal podziwialiśmy Mojżesza z Mengs. "

Pracuje


Bibliografia

  1. Rita de Angelis ( przekład  z włoskiego Simone Darses), Wszystkie obrazy Goya , Paris, Flammarion ,1990, 144  s. ( ISBN  2-08-011202-3 ) , s.  83
  2. Stendhal , Promenades dans Rome , Paris, Gallimard , coll.  "Klasyczne folio",1997, 868  s. ( ISBN  2-07-039248-1 ), s.  185.
  3. Autoportret, Drezno
  4. Galeria Brera
  5. (de) "  Dresden hofkirche ołtarzgemalde  " , na https://commons.wikimedia.org ,12 października 2006(dostęp 24 sierpnia 2017 )
  6. Benikulturalny
  7. Muzeum Metropolitalne
  8. Karol III Prado
  9. Mina Gregori ( tłumaczenie  z włoskiego), The Uffizi Museum and the Pitti Palace: Painting in Florence , Paris, Editions Place des Victoires,2000, 685  s. ( ISBN  2-84459-006-3 ) , s.  618
  10. Joseph, Kunsthistorisches Museum
  11. Autoportret, Liverpool
  12. M-Louise z Parmy, Prado
  13. Elke Linda Buchholz , Francisco de Goya: Mini wielkiej sztuki , Könemann,2000, 95  s. ( ISBN  3-8290-2772-9 ) , s.  12
  14. M-Louise de Parme, Luwr

Linki zewnętrzne