Republika Chińska (1912-1949)

Republika Chińska
中華民國
Zhōnghuá Mínguó

1912–1915
1916–1949
( od 1949 sprowadzony na Tajwan )


Flagi Republiki Chińskiej 		Herb
Herb Republiki Chińskiej
Hymn San Min Chu-i
Ogólne informacje
Status Republika
(w różnych okresach: dyktatura wojskowa  ; od 1928 r. Partyjna )
Stolica Pekin , następnie Nanjing
(podczas wojny, Chongqing )
Język Standardowy mandaryński
Zmiana Yuan ( d )
Historia i wydarzenia
1911-1912 Rewolucja Xinhai
1915-1916 Próba renowacji imperium
1926-1928 Ekspedycja Północna
1927-1949 Chińska wojna domowa
1937-1945 Wojna chińsko-japońska
Prezydent
1912 Sun Yat-sen
1912 - 1916 Yuan Shikai
1922 - 1923 Li Yuanhong
1928 - 1931 , 1943 - 1949 Tchang Kai-shek
1931 - 1943 Lin Sen
1949 Li Zongren
Szef rządu
1930 , 1945 - 1947 Song ziwen
1930 - 1931 , 1935 - 1938 , 1939 - 1948 Tchang Kai-shek
1932 - 1935 Wang jingwei
1949 He Yingqin

Poprzednie podmioty:

Następujące podmioty:

Chińskiej Republiki Ludowej ( chiński  :中華民國, pinyin  : Zhonghua Minguo ) to nazwa systemu, która rządziła Chinami od 1912 roku po upadku reżimu cesarskiego (który rządził krajem od221 pne J.-C.), zastępując w ten sposób dynastię Qing, która rządziła Cesarstwem od 1644 roku .

Ten nowy reżim był rząd Chin aż do 1949 roku , kiedy rząd w uścisku communist- prowadzonej wojny domowej wycofał się do prowincji wyspy Tajwan , gdzie nadal stosuje się 1947 konstytucję  : mimo przerwy faktycznego przedstawionego przez odejściu jego rządu Tajwanu i utraty pozostałej części chińskiego terytorium, nacjonalistyczne Chiny (rząd Tajwanu w przeciwieństwie do komunistycznych Chin kontynentalnych) nie uznają żadnej przerwy instytucjonalnej między tymi dwoma okresami.

Historia

Ten reżim jest spadkobiercą chińskich ruchów reformistycznych, a następnie rewolucyjno-republikańskich, wcielonych w Sun Yat-sena . Chińska rewolucja z 1911 roku obala imperium, istota Republika ogłoszony1 st styczeń +1.912i potwierdzone abdykacją Puyi . Sun Yat-sen będzie prezydentem tylko przez rok, a Song Jiaoren , inny członek Kuomintangu , rewolucyjnego ruchu Sun Yat-sena, zostanie wybrany na prezydenta.

Ale nowa Republika pogrążyła się w niestabilności politycznej od pierwszych lat: rewolucjoniści musieli w 1913 r. Oddać prezydenturę Republiki Yuan Shikai , szefowi armii, w zamian za jego poparcie. Rząd jest de facto pod wojskową kontrolą armii Beiyang , stąd jego przydomek rząd Beiyang . Yuan Shikai dokonuje zamachu stanu w 1913 roku i próbuje odbudować imperium dla swojego zysku, co rozpoczyna wojnę o obronę narodu . Jego porażka, po której szybko nastąpiła śmierć, pozostawia Chiny bez silnego rządu centralnego.

Chiny przeżywają okres zamieszania i wewnętrznych konfliktów z powodu watażków, gdy kraj pada ofiarą rywalizujących ze sobą frakcji wojskowych walczących o władzę. Sun Yat-sen , szef Kuomintangu , ustanawia rząd wojskowy w Kantonie w celu przywrócenia porządku w Chinach, ale nie otrzymuje międzynarodowego uznania, przy wsparciu jedynie Związku Radzieckiego . Sun Yat-sen zostanie usunięty między 1919 a 1921 rokiem przez Cen Chunxuan , byłego wicekróla Liangguang (obecnie Guangdong i Guangxi ).

W 1926 roku , po śmierci Sun Yat-sena, władzę powrócił Tchang Kaï-shek , dowódca Narodowej Armii Rewolucyjnej , który ustanowił władzę nad Kuomintangiem, w szczególności obalając Wanga Jingwei, który był następcą Sun Yat-sena. Rozpoczął Ekspedycję Północną , która pozwoliła mu ujarzmić watażków i zażądać suwerenności nad całymi Chinami. Ale w międzyczasie Kuomintang zerwał ze swoimi sojusznikami z Komunistycznej Partii Chin  : wojna domowa między komunistami a nacjonalistami rozpoczęła się w 1927 roku . Komuniści kontrolują pewne terytoria w Chinach, które przez lata nacjonaliści militarnie redukują. Od 1928 r . Reżim przybrał postać wojskowej dyktatury zdominowanej przez Tchang Kaj-szeka, który pozostał na czele armii, także w okresach, kiedy nie był on oficjalnie głową państwa lub rządu; Kuomintang jest jedną partią, a instytucje są objęte tymczasową konstytucją. Ponieważ ZSRR był państwem komunistycznym i nie wspierał już Kuomintangu, rząd nacjonalistyczny dokonał prowincjonalizacji Mongolii .

W tym samym czasie kraj podlegał ekspansjonistycznej polityce Japonii  : w 1931 roku Cesarstwo Japonii najechało i zaanektowało Mandżurię . W 1937 r. Najechał wschodnią część kraju, torując drogę ośmioletniej wojnie . Rozejm z komunistami jest zawarta, aby wspólnie walczyć z najeźdźcą. Rząd współpracuje prowadzone przez Wang Jingwei przy wsparciu japońskiego, osiągając od 1940 nazwę Republiki Chińskiej . Wraz z rozszerzeniem w Azji w drugiej wojnie światowej , reżim Tchang Kaj-szek wchodzi obóz aliantów .

Wkrótce po zakończeniu konfliktu z Japończykami wznowiono wojnę domową z komunistami. Reżim nacjonalistyczny próbował ustabilizować swoje instytucje, przyjmując nową konstytucję w 1947 r. , Ale komunistyczne oddziały Mao Zedonga wykorzystały tę przewagę i wkrótce odepchnęły siły Kuomintangu w całym kraju. Mao głosi Republiki Ludowej w1 st październik 1949 ; wGrudzień 1949klasa polityczna i reszta armii Republiki Chińskiej , któremu towarzyszy exodus ludności, udają się „czasowo” na wygnanie na przejętą od Japończyków w 1945 r. od Japończyków wyspę Tajwan , gdzie utrzymuje się rząd nacjonalistyczny . aż do naszych czasów.

Będąc oficjalnie bezpośrednią kontynuacją Pierwszej Republiki, nadal domaga się pełnej suwerenności nad całym terytorium Chin, ale nie odzyskuje kontroli. Reżim tajwański stopniowo otwiera się na demokrację i osiąga dobrobyt gospodarczy, ale status Tajwanu pozostaje ważnym problemem geopolitycznym.

Organizacja Republiki

Władza została podzielona na trzy potęgi, w których ludność powinna normalnie kontrolować zgodnie z prognozami Sun Yat-Sena, ale z powodu hiperinflacji i korupcji już nie istniała. Również podczas dyktatur te trzy mocarstwa należały do ​​elity Kuomintangu:

Być może przyczyniło się to do upadku Republiki w 1949 roku.

Armia

Republika Chińska z pomocą ZSRR, a następnie Stanów Zjednoczonych , rozwinęła armię, Rewolucyjną Narodową Armię Kuomintangu, liczącą około 4 milionów ludzi. Umożliwił on przywrócenie republiki na Zachodzie autorytetu wobec muzułmańskich powstańców i obronę niepodległości kraju na wschodzie przed Japończykami.

Demografia

Przez formalnie dziedziczy imperium Qing, Republiki był odpowiedzialny za około 600 milionów ludzi w drugiej dekadzie XX -go  wieku. Ale konflikty wewnętrzne ( watażkowie ) i zewnętrzne ( wojna chińsko-japońska ) ograniczają rzeczywistą kontrolę nad terytorium i dziesiątkują populacje (bitwy, głód spowodowany wojną).

Kiedy Japończycy poddali się w 1945 roku , republika kontrolowana przez Kuomintang wciąż była nękana przez wewnętrzne podziały. Oficjalny rząd został pokonany w 1949 roku przez Komunistyczną Partię Chin i udał się na wygnanie na wyspę Tajwan . W 2005 r. Wyspa miała około 23 miliony mieszkańców i podlegała Republice Chińskiej.

Terytorium

Oficjalnie dziedzicząc imperium Qing, wymordowane przez obce kraje (Wielką Brytanię, Francję, Stany Zjednoczone, Japonię, Rosję, Niemcy), które mają tam obszary wpływów i eksterytorialne koncesje , Chiny opuściły wiele punktów handlowych., Wielu „wasali” (Korea , Wietnam), północno-wschodnie wybrzeże ujścia rzeki Amur (Heilongjian) we Władywostoku przekazane Rosji w 1858 r., A wyspy Pacyfiku, takie jak Tajwan i Pescadores, scedowane na Japonię w 1895 r. Republika jest zatem czysto kontynentalna lub prawie .

Wewnętrzne konflikty przeciw „  watażków  ”, stworzenia Manchoukouo w Mandżurii przez Japonię w 1931 roku , a następnie japońskie podboje w wojnie chińsko-japońskiej od 1937 do 1945 roku za każdym razem zmniejsza obszar Republikańskiej. W 1945 roku japońska klęska umożliwiła odzyskanie wielu terytoriów na północy i na wybrzeżu. Republika wyzwala Tajwan w imieniu ONZ i zdobywa tam wiele małych wysp.

Ale komuniści stworzyli wiele stref autonomicznych, które ostatecznie wyparły Kuomintang i Republikę z kontynentu. Wyspy Tajwanu, Hainan i cała seria wysp Pacyfiku wkrótce staną się jedynym terytorium pod kontrolą Republiki Chińskiej.

Kiedy Hainan upada, opuszczony, ponieważ nie dający się obronić, pozostaje tylko pod Republiką:

Od tego czasu Tajwan stanął przed wolą Chińskiej Republiki Ludowej, aby zaanektować swoje terytorium.

Mapy Chin od 1911 do 1950 roku

Uwagi i odniesienia

  1. Rządowe Biuro Informacyjne Republiki Chińskiej „Kopia archiwalna” (wersja z 29 grudnia 2010 r. W Internet Archive )

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne