W tym artykule opisano szczegółowo regiony naftowe na Bliskim Wschodzie .
Geologicznie Zatoka Perska jest ogromną platformą (krystaliczna podstawa pokryta osadami ). Miąższość osadów w samej zatoce przekracza 6 km , a reprezentowane są wszystkie epoki geologiczne od kambru .
W kierunku południowo-zachodnim miąższość osadów stopniowo maleje do punktu, w którym granitowe piwnice wychodzą. Granica północno-zachodnia jest bardziej nagła, co odpowiada „szwowi” między płytą arabską i euroazjatycką (góry Zagros ).
Dwie główne facje skał źródłowych to warstwa sylurska i jurajska . Na mapie zaznaczono zarysy obszarów dojrzałych. Skały sylurskie, ze względu na głębokość pochówku, są głównie generatorami gazu ziemnego , z wyjątkiem przedłużeń w kierunku południowo-zachodnim. Wytworzony przez nich gaz naładował formację „Khuff”, warstwę węglanową pochodzącą z czasów permu .
W jura łupki i margle , niedawno, a zatem, są płytsze w fazie wytwarzania oleju, który odpowiada mniej zaawansowanym stadium kerogenu dojrzewania . Ropa wytwarzana przez te bardzo bogate skały znalazła idealne pułapki w deformacjach formacji górnej („arabskiej”), węglanach kredy .
Antyklinalne deformacje dotknęły zarówno formacje Khuff, jak i arabskie, tworząc pułapki w obu, co wyjaśnia, że w wielu miejscach tuż pod polami naftowymi znajdują się pola gazowe. Wiele źródeł wskazuje, że system paleozoiczny był badany znacznie mniej intensywnie. W takim przypadku pozostały potencjał poszukiwawczy Bliskiego Wschodu byłby większy w przypadku gazu niż ropy.
Ponieważ węglowodory mogą migrować poziomo na duże odległości, a skały źródłowe nie są dostatecznie dojrzałe na całym swoim zasięgu, strefa występowania osadów nie łączy się z obszarem aktywnych skał źródłowych. Większość rezerwatów znajduje się na obszarze pokreślonym kolorem zielonym. Jego zasoby są rzędu połowy światowej ropy konwencjonalnej.
Wszystkie pokazane tutaj obwody pochodzą z publikacji United States Geological Survey . Jeśli chodzi o położenie gigantycznych złóż, to głównie pochodzą one od firm krajowych.
13 pól ponumerowanych na mapie ma początkowe rezerwy przekraczające 10 GB. Są one z grubsza uszeregowane w porządku malejącym, ale biorąc pod uwagę ogromny margines błędu w dostępnych liczbach, tego rankingu nie należy traktować zbyt dosłownie. Pola zgłoszone, ale nie wymienione, mają początkowe rezerwy przekraczające 5 Gboe.
13 ponumerowanych depozytów to:
Według Oil and Gas International potwierdzone rezerwy Arabii Saudyjskiej w1 st styczeń 2005to 259 400 Gbbl , czyli mniej więcej jedna czwarta sprawdzonych zasobów planety. Dwie trzecie tych rezerw to ropa lekka lub ekstra lekka, reszta to ropa średnia lub ciężka. Krajowa firma Aramco zapewnia, że rezerwy w Arabii Saudyjskiej są takie, że kraj ten może z łatwością utrzymać dzienną produkcję na poziomie 10,5 do 11 Mbbl / di, że tempo to można w przyszłości zwiększyć do 15 Mbbl / dw. 50 lat. Jednak od tego czasusierpień 2006, szczyt produkcji wynosi mniej niż 8,5 Mbbl / d, co poważnie kwestionuje te zarzuty.
Obecnie Arabia Saudyjska posiada 80 złóż ropy naftowej i gazu ziemnego , a liczba odwiertów poszukiwawczych przekracza 1000 odwiertów. Przy 8,5 Mbbl / d kraj ten wytwarza ponad 10% światowej podaży ropy. Ghawar , w pobliżu Zatoki Perskiej , to największe złoże na świecie. Odkryty w 1948 roku, stanowi około połowy produkcji kraju. Aramco twierdzi, że w Ghawarze pozostało 60 000 lub 70 000 Mbbl rezerw, ale roszczenia te są gorąco kwestionowane. Ghawar jest niepewność n O 1 w przyszłości zasobów ropy.
Prawie wszystkie inne główne złoża saudyjskie znajdują się w pobliżu iw tych samych piaskowcach kredowych . Abqaiq i Berri, sąsiedzi Ghawar i mają podobne stratygrafie, produkują po około 0,5 Mbbl / d każda (znacznie mniej niż w latach siedemdziesiątych) bardzo lekkiej ropy. Dwie morskich gigantów , Safaniyah i Zuluf , zakończyć tę rodzinę 5 pól, z których trzy czwarte produkcji krajowej wyjdzie. Siedem dużych złóż w tym regionie ( Khurais , Qatif , Khursaniyah , Fadhili , Manifa , Abu Safah i Abu Hadriya ) zostało odłożonych w latach 80. i po kolei oddawanych do użytku.
Dalej na południowy wschód, blisko granicy z Emiratami, znajduje się gigant Shaybay (0,5 Mbbl / d lekkiej ropy). Geologicznie różni się od wspomnianego wyżej „saudyjskiego jądra”, jest on eksploatowany dopiero od 1998 r. (Ale został odkryty 25 lat wcześniej). Złoże to jest nadal w „pierwszym zdrowiu”, a jego produkcja nie powinna spadać przez co najmniej 20–25 lat. W centrum kraju odkryta w 1989 roku grupa Hawtah (0,2 Mbbl / d ekstralekkiej ropy) jest jedynym znaczącym sukcesem poszukiwawczym w kraju od 1980 roku, ale pozostaje skromna w porównaniu z gigantami „Historycznymi” Zatoka.
Aby zwiększyć produkcję i zastąpić upadek istniejących odwiertów, Aramco musi inwestować kilka miliardów dolarów rocznie. W 2008 roku głównym projektem Aramco jest grupa AFK (Abu Hadriya, Fadhili, Kursinayah), która musi wyprodukować 500 kbbl / d ropy. Powiązany gaz Kursinayah zostanie przetworzony, uzyskując 250 000 baryłek dziennie płynnego gazu ziemnego, prawie 1 000 000 baryłek ekwiwalentu ropy naftowej dziennie (kboe / d) gazu ziemnego (17 milionów metrów sześciennych dziennie) i siarki. W 2008 r. Pojawią się trzy projekty: zwiększenie o 50% wydobycia Shaybah (dodatkowo 250 bkbbl / d), złoże Nuayyim (100 kbbl / d, niewielkie złoże dla Arabii Saudyjskiej) oraz przetwórnia gazu Hawiyah, przeznaczonego głównie dostarczenie 650 kboe / d gazu ziemnego na rynek saudyjski, poprzez eksploatację gazu z głębokich złóż Ghawar, ale który dostarczy również 300 kbbl / d powiązanych płynów (głównie butanu i propanu). W 2009 r. Rozległe złoże Khurais na zachód od Ghawar zostanie ponownie zagospodarowane; Aramco spodziewa się 1,2 miliona baryłek dziennie. Oczekuje się, że dzięki tym nowym projektom moce produkcyjne osiągną 12,5 Mbbl / d, ale Saudyjczycy zapowiedzieli, że po tym czasie nastąpi „przerwa” we wzroście tej zdolności.
Powiązany artykuł: Przemysł naftowy Arabii Saudyjskiej
Kolejny kraj symbolizujący bogactwo ropy naftowej, Kuwejt, żąda ponad 100 Gbbl rezerw, ale to po przebiciu w stosunku do reszty OPEC, co czyni go wątpliwą liczbą - niektórzy podejrzewają, że kraj ten włączył wcześniejszą produkcję do rezerw! Gdyby wewnętrzny dokument wpadł w ręce Petroleum Intelligence Weekly wstyczeń 2006jest prawdziwy, sprawdzone i prawdopodobne rezerwy w rzeczywistości wyniosłyby tylko 48 Gbbl .
Gigantyczne Burgan , drugie co do wielkości pole naftowe na naszej planecie, stanowi około dwóch trzecich całkowitego wyposażenia kraju, czyli 60 Gbbl . Jako pierwszy odkryto go w 1938 roku. Sześciu innych olbrzymów zostało znalezionych, ostatniego w 1977 roku. Ten mały kraj został intensywnie zbadany, a perspektywy nowych, ważnych odkryć są nikłe, przynajmniej jeśli chodzi o ropę. Niedawno ogłoszono odkrycia gazu. Od 1980 r. Produkcja jest ograniczona kwotami OPEC .
Kraj produkuje 2,2 Mbbl / d ropy i zamierza zwiększyć swoje moce, w szczególności poprzez zwiększenie wydobycia ze złóż na północy kraju. Około 38 Gbbl zostało już wyprodukowanych, w tym 6 Gbbl, które poszło z dymem pod koniec wojny w Zatoce Perskiej , co nie wpłynęło na rezerwy wykazywane przez kraj (94 Gbbl przed i po wojnie).
Z produkcją 2,7 Mbbl / di "oficjalnymi" rezerwami 100 GB, Emiraty są jednym z tradycyjnych filarów OPEC - nawet jeśli w rzeczywistości każdy emirat zarządza swoimi zasobami naturalnymi, a tylko Abu Zabi jest naprawdę członkiem organizacji .
Abu Zabi posiada zdecydowaną większość rezerw. Eksploracja ropy naftowej w tym (wówczas niezależnym) kraju rozpoczęła się w latach pięćdziesiątych XX wieku. Podobnie jak w innych miejscach na Bliskim Wschodzie , większość ropy jest skoncentrowana w dużych strukturach, które są łatwe do zauważenia, co wyjaśnia, dlaczego prawie sześć olbrzymich złóż stanowiących ponad 80% obecnej produkcji zostały znalezione w ciągu 15 lat (1954-1969) i eksploracja jest prawie wstrzymana. Głównym złożem jest Zakum (1964), na morzu , szacowany na maksymalnie 21 Gbbl .
Podobnie jak w innych krajach OPEC, rezerwy "cudownie" wzrosły (zwłaszcza pod koniec lat 80.) bez znaczących odkryć i od tamtej pory pozostają stabilne, jakby produkcja ich nie zmniejszyła. Emirat zamierza zwiększyć swoje moce produkcyjne (obecnie 2,4 Mbbl / d) o około 1 Mbbl / d do 2010 r., Ale tylko 0,1 Mbbl / d pochodzi z trzech małych nowych złóż, a cała reszta pochodzi z dodatkowych mocy (nowe odwierty, masowy wtrysk wody i gazu) na starych polach.
Rezerwy gazu ziemnego są bardzo ważne, rzędu od 4 do 6 000 Gm3 (23 do 35 Gboe). Duża część tego gazu jest związana ze złożami ropy naftowej, a niezasocjowany gaz często zawiera siarkę. Produkcja podwoiła się w ciągu 10 lat, częściowo eksportowana w postaci skroplonego gazu ziemnego . Kraj stara się o pozycję centrum regionalnego rynku gazu ziemnego.
Ze swojej strony Dubaj nadal ogłasza 4 GB rezerw, ale liczba ta nie wydaje się wiarygodna: jest stała od 1991 r., Kiedy nie znaleziono żadnego nowego złoża, wydobyto 2 GB i wydobyto pól) gwałtownie spadła, z 350 kbbl / d w 1995 r. do 140 w 2005 r.
Irak ma potwierdzone rezerwy na poziomie około 115 miliardów baryłek, co stanowi czwartą potwierdzoną rezerwę po Arabii Saudyjskiej , Iranie i Kanadzie .
W kraju znajduje się sześć złóż o pojemności ponad 5 Gbbl , z których cztery nie zostały lub w niewielkim stopniu wykorzystane. Ta unikalna w skali światowej cecha sprawia, że Irak jest jedynym krajem zdolnym do zaoferowania dodatkowych Mbbl / d w krótkim okresie czasu. Dwa super-gigantyczne zakłady, które są już w produkcji, to Kirkuk na północy kraju, który produkuje od 1927 r., Oraz Rumailha, bardzo blisko granicy z Kuwejtem. Łącznie te dwa pola stanowią około dwóch trzecich produkcji krajowej. Kirkuk został poważnie uszkodzony przez anarchiczną eksploatację pod koniec reżimu Saddama Husajna (nadmierne pompowanie, ponowne wtryskiwanie ropy), co mogło nieodwracalnie zmniejszyć wydobywalne rezerwy. Jakość irackiej ropy jest bardzo zróżnicowana, od 22 ° API (ciężka ropa) w Rumaila do 35 ° API (średnia ropa) w Kirkuku.
Przyszła produkcja Iraku jest prawie niemożliwa do oszacowania.
W przeciwieństwie do innych krajów Zatoki Perskiej , nadal pozostaje wiele do wykonania eksploracji, więc inwentaryzacja ropy jest daleka od zakończenia. Ponadto większość irackich złóż nigdy nie została oceniona nowoczesnymi technikami, a zatem dostępne dane są więcej niż niejasne. Organizacje próbujące ocenić potencjał naftowy kraju muszą więc zadowolić się starymi i fragmentarycznymi danymi. Rozpoczynają się poszukiwania i rozpoznawanie złóż. Produkcja, osłabiona brakiem części zamiennych i sabotażem, utrzymuje się poniżej 2 Mbbl / d.
Niewiele zbadana Pustynia Zachodnia jest często opisywana jako posiadająca potencjał rzędu 100 Gbbl . W rzeczywistości znajduje się poza arabsko-perską „mega-kuchnią naftową”. W latach siedemdziesiątych wywiercono tam kilka odwiertów i znaleziono tylko niewielkie złoże ropy naftowej.
Perspektywy na podobnych geologicznie obszarach w sąsiednich krajach przyniosły jedynie niewielkie rezerwy gazu w Jordanii . Nie ma zatem żadnego szczególnego powodu, aby wierzyć w istnienie dużej prowincji naftowej w tym sektorze.
W 1 st styczeń 2005Iran posiada około 10% potwierdzonych światowych zasobów, tj. 125,8 mld baryłek, a liczba ta wzrosła do 132 GBbl na nowych polach Kushk i Hosseineih (prowincja Chuzestan). Iran ma 32 pola w produkcji, w tym 25 na lądzie (na lądzie ) i 7 na morzu (na morzu ). Jeśli chodzi o kraje sąsiednie, wartości rezerwowe należy stosować ostrożnie. Colin Campbell szacuje rzeczywiste rezerwy na 69 Gbbl , podczas gdy Samsam Bakhtiari zachowuje zakres od 35 do 45 Gbbl .
Khuzestan (południowy-zachód, do granicy z Irakiem ) jest sedymentacyjny której warstwy zostały zniekształcone przez powstawanie gór Zagros i przebił liczne słupów solnych , które stworzone idealne warunki do powstawania dużych depozytów. Pięć największych złóż w tej prowincji (w tym pole naftowe Ahvaz ) osiągnęło w pewnym momencie poziom Mbbl / d lub go przekroczył, a obecnie produkuje łącznie tylko 1,1 Mbbl / d . Niemniej jednak w tym regionie, zwłaszcza na morzu, istnieje nadal duży potencjał eksploracyjny, co ilustrują niedawne odkrycia. Te ostatnie powstały w perspektywie znanych od dziesięcioleci, które do tej pory nie były wiercone z powodów politycznych, ekonomicznych lub technicznych.
Zasoby gazu są ogromne i wciąż mało eksploatowane, w szczególności dzięki złożu South Pars / North Dome, które jest dzielone z Katarem . Jednak duża część wydobycia nie zostanie wprowadzona na rynek, lecz wysłana do Chuzestanu gazociągiem o gigantycznej przepustowości, aby ponownie wtłoczona na stare pola naftowe i tym samym wznowić produkcję.
Poza swoimi zasobami w Zatoce Perskiej Iran ma kilka złóż w pobliżu granicy z Turkmenia. Jeśli chodzi o irańską część Morza Kaspijskiego , nadal pozostaje niezbadana. Niewiele wiadomo na temat jego geologii, więc nie można powiedzieć, czy ma duży potencjał, jak w szczególności wody Azerbejdżanu.
Ten kraj nie jest tak bogaty w ropę jak poprzednie pięć i produkuje 800 000 baryłek ropy dziennie, głównie ze starych pól. Dukhân , główny z nich, odkryto w 1938 r., Złoża przybrzeżne pochodzą generalnie z lat 1960–1970. Z drugiej strony, Katar dysponuje trzecimi co do wielkości złożami gazu ziemnego na świecie, skoncentrowanymi na ogromnym złożu morskim o nazwie North Dome. lub South Pars i udostępniony Iranowi . Istnieje pewne zamieszanie co do wielkości tego mastodonta, mimo to wiele źródeł wydaje się zbierać w rezerwach około 200 Gbep (34 T.m³), z czego 160 (28 T.m³) na terytorium Kataru lub około 15% światowych zasobów konwencjonalnych. rezerwy gazu.
Produkcja wynosi około 40 Gm3 rocznie (600 kboe / d) i stale rośnie. Rząd chce jednak ograniczyć produkcję, aby móc ją utrzymać przez sto lat, a to może zmusić do pewnego ograniczenia obecnych projektów. Istnieje wiele zastosowań, istniejących i przyszłych, gazu katarskiego:
Ostatecznie gaz, kondensaty i syncrude zastąpią ropę jako produkt eksportowy.
Od 2009 r. Przybrzeżne złoża gazu ziemnego zostały odkryte u wybrzeży Izraela , w szczególności przez firmę Noble Energy . Najważniejsze złoże Lewiatan zawierałoby potwierdzone zasoby rzędu 500 miliardów metrów sześciennych. Wydobycie na złożu Tamar (około 200 miliardów metrów sześciennych) rozpocznie się w 2013 roku. Izrael ma nadzieję, że będzie to miało silny wpływ na jego gospodarkę i zapewni niezależność energetyczną. Odkryto także złoża poza Strefą Gazy , które są przedmiotem negocjacji z Izraelem. Zwabione tym nowym regionem gazowym różne firmy badają obecnie wody Cypru i Libanu w nadziei na podobne odkrycia.
Omanu olej charakteryzuje się istnieniem małych depozytów w północno-wschodniej i środkowej części kraju. Udowodnione zasoby możliwe do odzyskania są rzędu 5,5 Gbbl . Za zarządzanie wydobyciem ropy w kraju odpowiada firma PDO , w której rząd Omanu posiada 60%, Shell 34%, Total 14% i Partex 2%. Krajowe wydobycie ropy spada od kilku lat, odkąd główne złoże Yibal uderzyło w wodę przełomową w 1997 r. (Produkuje tylko 50 kbbl / d, w porównaniu do 250 kbbl / d poprzednio). Podobnie jak wiele krajów znajdujących się w tej sytuacji, Oman dąży do dywersyfikacji w kierunku gazu ziemnego i eksportuje go w postaci kriogenicznej ( skroplony gaz ziemny ). Stara się również przedłużyć żywotność swoich starych złóż za pomocą technik, takich jak wiercenie poziome i wtrysk gazu.
Syria jest producentem wtórnym spada od roku 1996. Zasadnicze kraju jest objęta peryferiach wielkiej paleozoicznej systemu Bliskiego Wschodu, ale perspektywiczności tym obszarze jest ograniczona (i gazu, a nie oleju). Z drugiej strony północno-wschodni kraniec zawiera te same jurajskie skały źródłowe, które sprawiają, że zatoka jest tak bogata, chociaż mniej gęsta. Produkcja ropy rozpoczęła się w latach sześćdziesiątych XX wieku, a firma Shell tradycyjnie była dominującą firmą. Największe złoża są obecnie w dużym stopniu wyczerpane, a perspektywy nowych odkryć są nikłe. Produkcja wynosi tylko 460 kbbl / d, w porównaniu z 590 w 1996 r . W ciągu kilku lat kraj stanie się importerem, co bardzo niepokoi jego rząd.
Jeśli Jemen doświadczył małego odkrycia ropy w 1938 roku, komercyjna produkcja ruszyła dopiero bardzo późno, bo w 1986 roku . W tamtym czasie potencjał jedynego w kraju systemu wydobywczego, dawnej szczeliny z jurajskimi skałami źródłowymi, został przeceniony po odkryciu dwóch gigantów (Alif w 1984 r. I Camaal w 1991 r.) Oraz międzynarodowych firm zainwestowanych w tym kraju. Wielu z nich, rozczarowanych wynikami, wycofało się pod koniec lat 90., a ich miejsce zajęły mniejsze firmy. Produkcja osiągnęła szczyt w 2002 roku , zaledwie 16 lat po rozpoczęciu produkcji. Od tego czasu nieznacznie spadł, z 450 do 426 kbbl / d. Kraj ma 3 lub 4 GB rezerw w zależności od źródeł. Kraj posiada rezerwy gazu około 3 Gbep (500 Gm³), głównie gazu towarzyszącego z pól naftowych (do tej pory ponownie zatłaczanego), który od 2008 r. Będzie zasilał mały terminal eksportowy LNG .
Bahrajn ma tylko jedno złoże, Awali, które jako pierwsze wydobywało się w Zatoce Perskiej (lata 30. XX wieku) i dostarcza tylko 30-35 kbbl / d. Niedawno u wybrzeży Izraela i Gazy znaleziononiewielkie ilości gazu ziemnego . Małe rezerwy Turcji maleją, a produkcja jest znikoma (45 kbbl / d). Niewielkie ilości gazu występują w Morzu Czarnym , Egejskim i Tracji .
| Już wyprodukowane | Pozostały | Produkcja 2005 | Konsumpcja | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Jednostka | Gbbl | kbbl / d | |||
| Obejmuje: | Konwencjonalne brutto | LGN i stan | Produkt końcowy | ||
| RAZEM , w tym : | 270 | Od 500 do 750 ?? | 20,600 | ||
| Arabia Saudyjska | 104 | Od 150 do 300? | 9150 | 1200 | 1900 |
| Iran | 59 | 50 do 100 ?? | 3900 | 200 | 1540 |
| Irak | 29 | 100 do 200 ?? | ~ 1900 | zaniedbanie | 575 |
| Kuwejt | 33 | 50+ ?? | 2200 | <100 | 300 |
| Emirates | 25 | 50 ?? | 2500 | ~ 300 | 430 |
| Oman | 7.8 | ~ 8 | 740 | 60 | 70 |
| Katar | 7 | ~ 5? | 780 | 250 | 45 |
| Syria | 4.4 | ~ 3 | 450 | 25 | 300 |
| Jemen | 2.2 | ~ 2-3 | 426 | 0 | 83 |
Uwagi dotyczące tej tabeli: