W Râfidhites , Râfidites , Râfidhis lub Râfidhun (co oznacza „ci, którzy odrzucają” lub „kto odmówić”, nawet „oprzeć”) to termin używany w średniowieczu przez sunnickich autorów do wyznaczenia w pejoratywnym sposób członkowie mainstreamu Dwanaście wśród szyitów . W związku z tym szyizm można nazwać râfidha . Termin ten był pierwotnie używany przez niektórych szyitów na określenie siebie.
Dla szyitów tytuł ten jest pochwałą , jest to tytuł wyższy od tytułu „szyitów”, a więc zwolenników proroka i jego rodziny.
Imam Muhammad Al-Baqir , piąty szyicki imam nazywał siebie Rafidhite:
„Jestem jednym z Rafidhite”
W innej relacji po Imamie Muhammadzie Al-Baqirze podsłuchano, jak jeden z jego zwolenników narzekał na to, że został nazwany Rafidhite, powiedział do niego:
„Jesteście Rafidhites, ponieważ odrzuciliście fałsz, podczas gdy inni je zaakceptowali”.
Ibn Battuta (1304-1368 lub 1377) jest jednym z tych, którzy używają tego terminu na określenie szyitów:
„Przyjechaliśmy po asr do miasta Isfahân lub Ispahân w Irâk'Adjem : jest to jedno z największych i najpiękniejszych miast; ale jej większa część jest teraz w ruinie z powodu niezgody, jaka istnieje między sunnitami a Râfidhitami. Te niezgody trwały aż do teraz; dwa Prądy nie przestają ze sobą walczyć. "
Użycie tego terminu, aby objąć wszystkich szyitów, jest ewidentne w tym fragmencie:
„Król Irâku , sułtan Mohammed Khodhâbendeh , miał blisko siebie, kiedy był jeszcze uzależniony od bałwochwalstwa, prawnika sekty Râfidhites, zwolenników dwunastu imamów , zwanego Dejmâl eddîn, synem Mothahhera. Kiedy ten sułtan przyjął islam, a Tatarzy uczynili to samo, idąc za jego przykładem, okazywał większe względy temu fakih . Ten ostatni wychwalał mu doktrynę Râfidhites i jej wyższość nad innymi wierzeniami; opowiedział mu historię z towarzyszami z Mahomet i kalifatu, a powstała w jego oczach, że Abu Bakr i Omar były dwa wezyrowie Proroka Bożego; że Ali był jego pierwszym kuzynem i zięciem, a zatem był prawowitym spadkobiercą kalifatu . "
Nazwa ta była widocznie pierwszy podano do tych, którzy opuścili Zayd ibn `Ali śledzić jego brat Abu Ja'far Muhammad Ali al-bin` Baqir jako Imam następca ` Ali Zayn al-`Âbidîn grand-syn `Ali ibn Abi Talib . Zayd ibn `Ali odmówił stwierdzenia nieślubnym dwóch pierwszych kalifów , Abu Bakr i ` Umar ibn al-Khattab . Rygorystyczni szyici następnie porzucili to, co spowodowało, że nazwali ich rafiddis ( sekciarze; ci, którzy odmawiają ). W Zaydits nie są, przynajmniej początkowo, kwalifikowana jako râfidun.
W Egipcie w ostatnich latach, wraz z upadkiem panarabizmu, tożsamość egipska, w tym, co ją odróżnia od tożsamości arabskiej, stała się przedmiotem zauważalnej odnowy uwagi. Jedyny deklarowany opór przeciwko panarabizmowi wyszedł od grupy poetów, którzy nazywali siebie al-Râfidhun , Resisters, i których wersety ujawniają ich pragnienie poszukiwania korzeni swojej tożsamości przed podbojem arabskim.
Termin ten jest również używany w dyskursie ruchów salafickich w ich retoryce przeciwko szyizmowi.