W „ Czterech muszkieterów ” to pseudonim uwagę na francuskiej drużyny tenisowej, która zdobyła Puchar Davisa sześciokrotnie między 1927 i 1932. Ten zespół również dominuje świat tenisa w latach 1920 i 1930, zdobywając prawie 40 Wielkie turnieje Prix. Pojedyncze i podwójne slam w połączeniu. Nazwa ta odnosi się do nowych Les Trois Mousquetaires przez Aleksandra Dumasa z powodu estetyki gry w tenisa, przywołujące obsługę miecza i zwycięskiego ducha graczy.
Składał się z następujących czterech graczy:
Ci zawodnicy są również kojarzeni z obecnością Pierre'a Gillou, który był kapitanem drużyny w pięciu z sześciu zwycięstw.
Zrzeszeni wszyscy razem po raz pierwszy w Pucharze Davisa w 1923 roku , dwukrotnie przegrali w finale z Australią (w 1923 i 1924 roku ), a następnie ze Stanami Zjednoczonymi (w 1925 i 1926 roku ). Termin „muszkieterowie” został po raz pierwszy użyty w 1926 roku przez byłego mistrza Ameryki Henry'ego Slocuma dzień przed finałem. Wyrażenia tego użył Jean Samazeuilh w artykule opublikowanym w Le Miroir des sports du7 grudnia 1926, następnie przez dziennikarza Paula Champa w Le Figaro wLipiec 1927. W końcu wygrali to wydarzenie w 1927 roku przeciwko Stanom Zjednoczonym, który będzie jedynym, w którym czterech graczy zostanie wyrównanych, a następnie utrzyma je pięć razy pod rząd do 1932 roku .
Indywidualnie zdominowali wszystkie międzynarodowe zawody od połowy lat dwudziestych do wczesnych lat trzydziestych, zdobywając łącznie osiemnaście głównych tytułów w grze pojedynczej i dwadzieścia trzy w grze podwójnej. Wygrali w szczególności jedenaście kolejnych dużych turniejów między French Open w 1926 r. A Wimbledonem w 1929 r .
Ze względów zdrowotnych René Lacoste nie zagrał w finale w 1929 roku i zakończył karierę. W zespole został zastąpiony przez młodego Christiana Boussusa (1908 - 2003), często nazywanego „piątym muszkieterem”. Zachowane do 1929 do 1932 edycjach Pucharu Davisa, jednak on nie odgrywają żadnej meczu (on tylko grać mecze istnieje od 1934 roku). W 1933 r. Zamiast Boussusa do rywalizacji w finale wybrany został André Merlin , pierwszy przegrany przez Francję od 1926 r. Henri Cochet przeszedł na zawodowstwo pod koniec sezonu, a Jacques Brugnon, starszy, został wybrany po raz ostatni w 1934 r., Oznaczając tym samym koniec okresu "muszkieterów". Tymczasem Jean Borotra będzie grał w deblu do 1947 roku.
W hołdzie dla tej wspaniałej ery francuskiego tenisowego trofeum International Tennis de France od 1981 roku nosi nazwę Puchar Muszkieterów . Ponadto czterech muszkieterów zostało jednocześnie przyjętych do International Tennis Hall of Fame w Newport ( Rhode Island ) w 1976 roku .
Muszkieterów są wywołane w 101 TH 480 wspomnienia cytowanych przez Georges Perec w pamiętam .
Ciemnoniebieski: zwycięzca; Jasnoniebieski: finalista.
„Nowi Muszkieterowie” (zwani również ostatnio „Néo-Mousquetaires”) to nazwa nadana przez gazetę L'Équipe wpaździernik 2008do francuskiego zespołu, w skład którego wchodzą Gilles Simon , Jo-Wilfried Tsonga , Richard Gasquet i Gaël Monfils . Ta nazwa była używana przez inne media krajowe i międzynarodowe. W tej chwili wszyscy czterej są sklasyfikowani w pierwszej dwudziestce, aw sierpniu 2011 roku w pierwszej piętnastce - po raz pierwszy dla francuskich graczy od czasu utworzenia oficjalnej klasyfikacji w 1973 roku - co skłania dziennikarzy do uznania ich za wspaniały zespół. Davisa Puchar. Według kapitana Guy'a Forgeta ta nazwa jest w 2008 roku „trochę wyprzedana [e] przez niektóre media”, niektórzy gracze, którzy nie ewoluowali wtedy w Pucharze Davisa lub w bardzo niewielkim stopniu, biorąc pod uwagę, że „doświadczenie i dojrzałość” są obecne nie tylko od kampanie w latach 2010 i 2011.
Jednak przez lata nigdy nie zostali wybrani jako wszyscy czterej na tym samym spotkaniu Pucharu Davisa ; aby taki scenariusz zaistniał, konieczne byłoby, aby dwóch z nich grało dublem, a kolejni kapitanowie generalnie mieli do tego meczu uprzywilejowanych specjalistów w tej dyscyplinie. W 2009 roku Simon, Tsonga i Gasquet wzięli udział w pierwszej rundzie przeciwko Czechom . W 2011 roku Tsonga, Gasquet i Monfils są wyrównane w ćwierćfinale, a Simon zastępuje Monfils w półfinale. Dopiero w kampanii 2014 r. Trzech innych „nowych muszkieterów” ewoluowało wspólnie, a Gilles Simon został usunięty z zespołu. Taką konfigurację po raz pierwszy ustawił podczas pierwszej rundy edycji 2016 nowy kapitan Yannick Noah podczas spotkania z Kanadą na Gwadelupie, Simona i Monfilsa grających w grze pojedynczej oraz Gasquet-Tsonga w deblu.
Drużyna Francji jest finalistą rozgrywek w 2010 roku przeciwko Serbii z Gilles'em Simonem i Gaëlem Monfilsem w drużynie. Nowy finał osiągnął w 2014 roku, tym razem obecni byli Jo-Wilfried Tsonga, Richard Gasquet i Gaël Monfils. Puchar Davisa ostatecznie wygrał w 2017 roku między innymi Jo-Wilfried Tsonga , Richard Gasquet i Gilles Simon , ale bez Gaëla Monfilsa kontuzjowanego.
W 2018 roku po raz pierwszy żaden z tych graczy nie został wyłoniony w ćwierćfinale, co oznacza spadek i stopniowe przejście do nowej generacji.
Indywidualnie tylko Jo-Wilfried Tsonga zdołał awansować do finału Wielkiego Szlema ( Australian Open 2008 ). Wygrał również dwa turnieje w kategorii Masters 1000 . Richard Gasquet i Gaël Monfils nigdy nie wypadli lepiej niż półfinał.