Jean Samazeuilh | ||||
Jean Samazeuilh podczas spotkania Pucharu Davisa w 1921 roku. | ||||
Narodowość | Francja | |||
---|---|---|---|---|
Narodziny |
17 stycznia 1891 bordeaux |
|||
Śmierć |
23 kwietnia 1965(w wieku 74 lat) Mérignac |
|||
Uchwyt do rakiet śnieżnych | Praworęczny | |||
Nagrody | ||||
Najlepsze wyniki Wielkiego Szlema | ||||
Sierpień. | RG. | Wim. | NAS. | |
Prosty | - | - | - | - |
Jean-Pierre Fernand Samazeuilh , znany jako Jean Samazeuilh , urodził się dnia17 stycznia 1891w Bordeaux i zmarł dalej23 kwietnia 1965w Merignac jest tenisistą , dziennikarzem i pisarzem francuskim .
Jest synem Josepha Samazeuilha, bankiera rezydenta Cours de l'Intendance w Bordeaux i Jeanne Seignouret. Jest kuzynem kompozytora Gustave Samazeuilh .
Jean Samazeuilh znany jest z tytułu mistrza Francji w grze pojedynczej w 1921 roku oraz w deblu mężczyzn w 1923 roku z Jean-François Blanchy . Był także finalistą tego turnieju w 1914 i 1922 roku . Później brał udział w turnieju tenisowym French Open w Roland Garros corocznie do 1934 roku, ale bez żadnego znaczącego wyniku.
W 1920 roku grał w turnieju tenisowym Igrzysk Olimpijskich w Antwerpii . W pierwszej rundzie został pokonany w singlu przez Charlesa Winslowa . W deblu związany z Bordeaux Danielem Lawtonem, przegrał w drugiej rundzie z parą z RPA.
Wybrany trzykrotnie w Pucharze Davisa , w 1921 roku pokonał mistrza Indii Sydneya Jacoba, ale nie mógł zapobiec porażce swojej drużyny po porażce z Mohammedem Sleemem . W 1923 roku podczas spotkania zorganizowanego w swoim klubie Villa Primrose w ostatnim meczu wygrał w pięciu setach z Duńczykiem Erikiem Tegnerem .
Z zawodu dziennikarz sportowy, posiadał licencję filozoficzną. Współpracował z La Petite Gironde, a następnie Sud Ouest , jego następcą po wojnie, był także felietonistą tenisowym w Miroir des sports i Action française od 1929 do 1932 pod pseudonimem Jean Zeuilh. Wystąpił w kilku międzynarodowych turniejach za granicą, zarówno na Wimbledonie , jak i na US Open . Według pisarza François Mauriaca , „z pasją kultywuje listy i muzykę”.
Ten miłośnik wioślarstwa i kajakarstwa był członkiem Sekcji Południowo-Zachodniej Francuskiego Klubu Alpejskiego , a także Canoë Club de France. Znany jako specjalista i jeden z pionierów zejścia pirenejskich darów kajakiem, napisał książkę i kilka artykułów na ten temat.
Kompletny sportowiec, był wicemistrzem Francji na dystansie 100 metrów w 1911 roku.