Dzielnica lub raczej obecny podział administracyjny, zjednoczonych w tym samym Sainte-Anne - Wilson rada powiatu znajduje południowym Reims (na pomarańczowo na mapie sytuacji).
Znajduje się na południowy zachód od Reims, ten zestaw zawiera trzy odrębne obszary historycznej perspektywy i siedliska: Biały Dom, Sainte-Anne i Wilson, którzy byli częścią dawnego 3 e Township branży historycznej i powiedział trans Vesle .
Statystyki demograficzne i ekonomiczne...
Mieszkania, warstwy społeczne, socjalne/prywatne, komercyjne/mieszkalne, budynki/pawilony itp. ze zdjęciami
Pochodzenie nazwy pochodzi od koloru domu pocztowego, który znajdował się na szczycie wzgórza pochodzącego z Épernay , na wysokości krzesła na suficie ; woźnica ogłaszając biały dom! .
Maison-Blanche (obszar mieszkalny i chu) (1930)Foyer Rémois w 1911 r. rozpoczęło w Reims budowę mieszkań dla rodzin pracujących i wielodzietnych. 80% miasta Reims zostało zniszczone podczas I wojny światowej . Gmina wybrany w listopadzie 1919 roku , a jej burmistrz Charles Roche zaapelował do George'a Burdett Forda . Ten ostatni opracował ambitny plan odbudowy, przyjęty przez radę miejską plan „Forda”.5 lutego 1919i która planuje stworzyć kilkanaście miast-ogrodów , połączonych pasem zieleni parków, mających oddzielić część mieszkalną od stref przemysłowych. Te miasta-ogrody są zorganizowane w wioski. Aby przyznać takie same dotacje jak Foyer Rémois organowi publicznemu, gmina utworzyła Urząd ds. Taniego Mieszkania , obecnie OPHLM, który pod koniec lat 20. podjął się budowy 600 mieszkań w dzielnicy. . Zrobili to możliwe, aby rozwiązać trudny problem mieszkań po wojnie 1914 - 1918 . Nazwy ulic dzielnicy zostały nadane w hołdzie miastom Francji i państwom, które przyczyniły się finansowo do odbudowy Reims: m.in. rue de Rouen , de Dunkierka , Avignon , Le Havre , Boulevard du Chili . Architektura Basków-Landów jest charakterystyczna dla najstarszych pawilonów miasta Białego Domu, zorganizowanych wokół Place du Souvenir. Zrealizowano tylko połowę początkowego planu. Architekt Edmond Herbé.
Wzorując się na Maison Commun du Chemin Vert i pod kierownictwem Henri Lamiral ( 1913 - 2007 ), to gmina bezpłatny Maison-Blanche został stworzony , a Maison pour tous od 1950 roku , obecnie MJC dzisiaj hui. Maison de Quartier Maison-Blanche , znajdujący się na Place du Souvenir na początku w koszarach. Henri Lamiral był w stanie aktywnie zjednoczyć swoją dzielnicę na poziomie społecznym, kulturalnym i sportowym. Stworzył Étoile Gymnique i Aides Ménagère Rémoises ( 1957 ), stowarzyszenie będące jednym z pierwszych, które promowało ideę pomocy domowej dla osób starszych . Od 2007 roku jego imieniem nosi w sąsiedztwie ulicę .
Biały Dom (1960)Centrum handlowe Place de Lisieux
Sainte-Anne jest najstarszym z trzech powiatów, jest on także nazywany Faubourg Ste-Anne (znacznie bieżącego kwartału nazwano Faubourg Fléchambault aż do początku 20 th wieku).
Dzielnica składa się głównie z mieszkań wybudowanych podczas odbudowy Reims w latach 20. i 30. XX wieku, a także budynków HLM (cités Claudel, Canterbury itp.) oraz kilku rezydencji wybudowanych w latach 2000 i 2010.
Historycznie przedmieście Sainte-Anne jest popularną dzielnicą, zamieszkaną głównie przez robotników i ogrodników. W dzielnicy znajdowała się w szczególności przędzalnia (na skraju Vesle), młyn, pralnia, rozległe ogrody targowe... Mieściła się również ważna apteka (przy obecnej rue de Louvois). Dziś jest to dzielnica mieszana, w której mieszają się różne klasy społeczne, zwłaszcza średnia i robotnicza.
Dzielnica Sainte-Anne jest skrzyżowaniem dzielnic Saint-Remi i Wilson. Graniczy również z dzielnicami Courlancy i Châtillons, a także z miastem Cormontreuil .
Historycznym, geograficznym i handlowym centrum dzielnicy jest Place Sainte-Anne, a niedaleko od niego Bazylika Sainte-Clotilde jest często wykorzystywana jako punkt orientacyjny lub symbol dla odwiedzających i mieszkańców dzielnicy.
W dzielnicy znajduje się szkoła podstawowa Louvois oraz przedszkole Clovis Chézel. Najbliższe uczelnie publiczne to Paul Fort (Châtillons) i Saint-Remi. Na skraju dzielnicy, rue de Courlancy, znajduje się bardzo ważna prywatna grupa szkół katolickich należąca do sieci Lasallian , Pensionnat du Sacré-Coeur, która przyjmuje ponad 1500 uczniów od przedszkola do szkoły średniej.
W 2014 roku w Sainte-Anne zainaugurowano Wielki Meczet w Reims , który był wówczas największym meczetem we Francji, mogącym pomieścić 3000 wiernych (2000 mężczyzn i 1000 kobiet).
Na skraju dzielnicy Sainte-Anne znajdują się również remiza strażacka Marcheandeau (jezdnia Bocquaine), żłobek Subé (rue de Courlancy), liceum Marc Chagall (jezdnia Saint-Martin) i klub wioślarski Régates rémoises (zainstalowany w dawna farbiarnia na brzegach Vesle), założona w 1854 roku.
Sainte-Anne wita niedzielny poranek, rue de Louvois, najważniejszy i najbardziej popularny targ w Reims, znany ze sklepów warzywnych, straganów z jedzeniem z całego świata i wielu sprzedawców.
Pochodzenie nazwy to Boulevard du Président Thomas Woodrow Wilson , nazwany w 1925 roku , który odwiedził Reims,26 stycznia 1919.
Dzielnice Wilson i Barthou to pierwsze peryferyjne dzielnice mieszkaniowe Reims z okresu powojennego ( 1958 - 1959 ), złożone z pierwszych dużych kompleksów zbiorowych i proliferacji mieszkań socjalnych. Składa się z czterech podsektorów, ulice noszą nazwy muzyków:
Chociaż składa się z różnych sektorów, dzielnica Wilson jest dobrze rozpoznana. Jej granice są wyraźnie widoczne na południowym zachodzie trasą SNCF , na północnym zachodzie z Boulevard Franchet d'Esperey i na północnym wschodzie z Boulevard Wilson .
Pierwszy supermarket w regionie został otwarty w Reims w grudniu 1959 roku . To Express-Marché na Place Mozart w dzielnicy Wilson. Jednak to raczej Wilson Avenue Radar, otwarty w 1968 roku , zapada w pamięć.
W Reims rozpoczęto program odnowy miejskiej w dzielnicy Wilson. W ostatnim kwartale 2005 roku budynki przy rue JS. Bach , rue C. Gounod , domy Bd Wilson, wieża Berlioza zostały zburzone. program ten ma na celu nadanie priorytetu otwarciu dzielnicy na miasto poprzez przedłużenie osi Marchandeau. Budowa mieszkań indywidualnych i zbiorowych, budowa obiektów takich jak grupa szkolna Ravel i Maison de quartier, które powinny ożywić cały sektor.
Grupa szpitalna, w skład której wchodzą szpital Robert Debré, szpital Maison Blanche autorstwa architekta Hippolyte Poitevin (zainaugurowany w 1935 roku przez Alberta Lebruna ) oraz Szpital Amerykański (American Memorial Hospital) znajduje się na terenie okręgu. Jest spadkobiercą znajdującego się obok katedry Hôtel Dieu, prowadzonego przez siostry, a następnie przeniesionego po rewolucji do siedziby opactwa Saint-Remi w Reims. Po spaleniu budynków podczas I wojny światowej w Maison-Blanche wybudowano nową siedzibę.
Szpital amerykańskiPani Joseph Krug zapewnia łączność z komisją. Zebrane składki są znaczne: 200 000 $ na budowę, 6 000 $ za łóżko. Projekt przewiduje setkę, z których każda jest sponsorowana przez rodzinę amerykańskiego żołnierza, który poległ we Francji. Jedynym obowiązkiem Miasta Reims jest zapewnienie terenu, a wybór odpowiedniego miejsca zasługuje na refleksję: potrzebne jest powietrze, światło, zieleń, relaksujące otoczenie z dala od sąsiedztwa i łatwy dostęp. Chęć zgromadzenia wszystkich hospicjów w Reims przechyla szalę na korzyść witryny Białego Domu. Plany powierzono architektowi Charlesowi Butlerowi , któremu pomagał paryski kolega z klasy, Auguste Pellechet . W Reims jego projekt ma komunikować się z galeriami przyszłego szpitala Maison Blanche. Stworzenie fresków powierzono francusko-amerykańskiemu malarzowi Robertowi La Montagne Saint-Hubert , sklasyfikowanemu jako Zabytek Historyczny . 30 kwietnia 1925, jest to oficjalne przekazanie budynku miastu. Panna Bangs, przewodnicząca komitetu, ambasador Myron Herrick , generał Gouraud , Charles Roche , nowy burmistrz Reims, otaczają doktora Leforta i jego zespół. W czasie wyzwolenia w American Memorial Hospital przebywali do marca 1946 roku ranni i chorzy z armii amerykańskiej .
Hale Sturges jest obecnym prezesem, a Henri Krug, obecny prezes stowarzyszenia „The Friends of the American Hospital”, zapewnia więź między dawcami zza Atlantyku a lekarzami amerykańskiego szpitala
Szpital cywilny Białego DomuNajwiększą firmą w Reims jest CHU de Reims ze szpitalami Maison-Blanche i Robert Debré
Obsługiwane są przez linie tramwajowe A i B oraz linie autobusowe 4, 7, 11 i 40 sieci Citura .