Prymaza Hadrumecka

Prymaza Hadrumecka Funkcjonować
Biskup
Biografia
Śmierć Po 553
Czynność Kapłan
Inne informacje
Religia Kościół katolicki

Primase (w łacińskiej Primasius ) jest biskup Hadrumetum w prowincji Afryki , który żył w VI th  wieku (zmarł po 553 ).

Elementy biograficzne

Był członkiem delegacji biskupów wysłanej do Konstantynopola w 542 roku przez metropolitę bizaceńskiego Dacien . Następnie spotkał swojego rodaka Junillusa Africanusa , kwestora nowo powołanego pałacu sakralnego, który poświęcił mu swoje Instituta regularia divinæ legis .

Ale jest najbardziej znany z roli, jaką wziął w sprawie Trzech rozdziałów . W 550 r. Biskup Afryki zerwał komunię z Papieżem Vigil , winny ratyfikacji w swoim Judicatum z 11 kwietnia 548 r. Potępienia trzech rozdziałów  ; wysłano list z uzasadnieniem do cesarza Justyniana . W następnym roku czterech biskupów afrykańskich (abp Reparatus z Kartaginy , Firmus z Tipasa, Verecundus z Junca i Prymazjusz z Hadrumeta ) zostało wezwanych do Konstantynopola . Kiedy papież zdetronizował i ekskomunikował biskupa Teodora Ascidasa , doradcę cesarza i inicjatora potępienia trzech rozdziałów , schronił się w kościele św.Piotra w pobliżu pałacu Hormisdas (14 sierpnia 551), Byli z nim Primase i Verecundus z Junca. Obaj towarzyszyli również Vigilowi, gdy uciekał w nocy, skacząc z okna, przekroczył Bosfor i schronił się w kościele św. Eufemii w Chalcedonie (23 grudnia 551). Verecundus zmarł w karczmie („  iniversorio  ”) niedaleko kościoła. Papież zgodził się wrócić do Konstantynopola wiosną 552 roku .

Sobór Konstantynopolitański spotyka się z5 Maja w 2 czerwca 553a Papież Czuwanie odmówił siedzenia. Biskup Teodor z Limyra (w Lidii ) został wysłany, aby zaprosić Primasiusa do przyłączenia się; -  Papa non præsente non venio  - odpowiedział. Podpisał konstytut, którego dotyczył14 majaPapieża na Soborze (jedynego afrykańskiego biskupa wśród sygnatariuszy). Zgromadzenie postanowiło rozprawić się z krnąbrnymi i Prymasa została zamknięta w klasztorze.

Papież Czuwanie ostatecznie zatwierdził decyzje Rady i formalnie potępił Trzy Rozdziały listem do patriarchy Mennasa z dnia 08 grudnia 553. Według Victora de Tunnuna , Primase również skapitulował z powodów osobistych: Boecjusz, metropolita bizaceński , będąc martwym, chciał go zastąpić. Wtedy wróciłby do Afryki i brał udział w prześladowaniach swoich starych przyjaciół. Nie wiemy, w którym roku zmarł (przed Victor de Tunnuna , bo ten przywołuje jego śmierć).

Praca literacka

Primase d'Hadrumète jest autorem komentarza do Apokalipsy w pięciu książkach, o których wspomniał już jego współczesny Kasjodor . Wśród swoich źródeł wymienia najpierw św. Augustyna , z którego cytuje wiele tekstów (w tym znany tylko jemu list do lekarza Maxima de Theny). Zainspirował go także zaginiony komentarz donatysty Tyconiusa . Cytuje tekst biblijny w starym tłumaczeniu łacińskim, używanym przez Tykoniusza , sprzed Wulgaty . Komentarz Prymazjusza był szeroko rozpowszechniony i wpływowy w następnych stuleciach.

Cassiodorus przypisuje także Prymazjuszowi traktat w książce zatytułowanej Quid faciat hæreticum (która w jego rękopisie do komentarza do Apokalipsy ), a Isidorus z Sewilli przypisuje mu De hæresibus w trzech książkach, z których pierwsza zatytułowana byłaby Quid hæreticum faciat . Te teksty są zagubione. Paryski teolog Jean Gagney opublikował w 1537 r. Komentarze do Listów Pawła i Listu do Hebrajczyków, przypisując je Prymazyuszowi Hadrumeta, błąd, który trwał aż do patrologii łacińskiej Migne, ale został obalony przez J. Haussleitera.

Pierwsze drukowane wydanie Komentarza do Apokalipsy zostało wydane przez Euchariusa Cervicornusa w Kolonii w 1535 r. (Wówczas Paryż, Vivant Gaultherot, 1544; Paryż, Jean Fouchet, 1544; Bazylea, Robert Winter, 1544).

Redagowanie

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

  1. To była kwestia autonomii Bizacenu od arcybiskupa-prymasa Kartaginy . Delegacja otrzymała reskrypt cesarski z dnia 25 października 542 ( ok. 3 listopada ). Zobacz Robert Devreesse, „Kościół Afryki podczas okupacji bizantyjskiej”, Mixtures of Archaeology and History 57, 1940, str. 57 .  143-166.
  2. Ernest Stein, „Kwestor Junillus i data jego instytutu  ”, Biuletyn Królewskiej Akademii Belgii, Cl. Lettres , 1937, s.  378-383.
  3. Victor de Tunnuna , Chronicle , PG 68, col. 959C.
  4. Jean Hardouin (red.), Acta conciliorum , t. III, collatio II, s.  69. Dowiadujemy się, że Primase mieszkała wtedy w pałacu Mariny.
  5. Victor de Tunnuna , tamże. .
  6. Tytuł metropolity bizaceńskiego nie był powiązany z konkretną siedzibą. W rzeczywistości był kimś w rodzaju starszego biskupa prowincji.
  7. Institutiones divinarum litterarum , § IX: "  Nostris quoque temporibus Apocalypsis prædicta beati episcopi Primasii antistitis Africani studio minute ac diligenter quinque libris exposita est  ".
  8. W prologu określa ten komentarz jako „  pretiosa in stercore gemma  ”, „szlachetny kamień w łajnie”. Skomponowane około 380 roku , znane bezpośrednio tylko w kilku krótkich fragmentach, dzieło Tyconiusa wykorzystywane było także przez innych komentatorów Apokalipsy , takich jak Césaire d'Arles , Bede the Venerable , Beatus de Liébana .