Pierwsza bitwa na Morzu Jawajskim

Exeter pod bombami. Ogólne informacje

Przestarzały	27 lutego 1942
Lokalizacja	Morze Jawa
Wynik	Japońskie zwycięstwo

Wojujący

Holandia Wielka Brytania Australia Stany Zjednoczone

Cesarstwo Japonii

Dowódcy

Karel Portier Conrad Helfrich

Takeo takagi

Zaangażowane siły

2 ciężkie krążowniki
3 lekkie krążowniki
9 niszczycieli

2 ciężkie krążowniki
2 lekkie krążowniki
14 niszczycieli
10 transporterów personelu

Straty

2 krążowniki zatopione
2 niszczyciele zatopione
2300 zabitych marynarzy

1 niszczyciel uszkodzony
36 marynarzy zabitych

II wojna światowa – wojna na Pacyfiku

Bitwy

Inwazja Holenderskich Indii Wschodnich

Bitwy i operacje wojny na Pacyfiku

Japonia :

Środkowy Pacyfik :

Południowo-zachodni Pacyfik :

Azja Południowo-Wschodnia :

Wojna chińsko-japońska

Front zachodnioeuropejski

Front wschodnioeuropejski

Bitwa o Atlantyk

Kampanie afrykańskie, bliskowschodnie i śródziemnomorskie

teatr amerykański

Współrzędne 5 ° południe, 111 ° wschód Geolokalizacja na mapie: Java

Geolokalizacja na mapie: Indonezja

Pierwsza bitwa na Morzu Java jest jednym z największych bitew morskich na Pacyfiku kampanii w II wojnie światowej . W Allied marynarki poniósł druzgocącą klęskę z rąk w Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej ,27 lutego 1942, a także w akcjach drugorzędnych, które następują przez kilka dni. Ginie dowódca sił amerykańsko - brytyjsko - holendersko - australijskich ( ABDA ), admirał Karel Doorman . W ciągu najbliższych kilku dni wokół Jawy toczy się kilka mniejszych bitew, takich jak mniejsza, ale nie mniej ważna Bitwa nad Cieśniną Sunda .

Kontekst

Japońska inwazja na Holenderskie Indie Wschodnie rozpoczęła się w połowiegrudzień 1941i rozwijała się w szybszym tempie niż oczekiwano. W miarę postępów kampanii malezyjskich i filipińskich dla Japończyków, coraz więcej ich jednostek było gotowych do udziału w agresji i ostatecznej izolacji Jawy. Również po zajęciu baz na wschodnim Borneo i na północ od Celebes , konwoje wojsk, chronione przez niszczyciele i krążowniki ze wsparciem powietrznym rojem samolotów bojowych operujących z baz odebranych aliantom, ruszyły na południe przez Cieśninę Makasar w kierunku Morza Moluków. . Aby przeciwstawić się tym siłom inwazyjnym, alianci stworzyli na początkustyczeń 1942, zjednoczone dowództwo w Azji Południowej, znane jako ABDACOM, mające na celu ochronę bariery Malezji . Alianci mieli flotę dowodzoną przez admirała Thomasa C. Harta i składającą się głównie z byłych okrętów amerykańskich i holenderskich, a wielu marynarzy walczyło w I wojnie światowej . Holenderski wiceadmirał Conrad Helfrich wierzył, że jest w stanie pokonać Japończyków na morzu i pod jego naciskiem23 styczniaHart wysłał grupę czterech amerykańskich niszczycieli do ataku na japoński konwój w Cieśninie Macassar, gdy zbliżał się on do Balikpapan na wyspie Borneo . Niszczyciele były w stanie zatopić trzy wrogie statki transportowe. 13 lutegoalianci próbowali podczas bitwy o Palembang powstrzymać Japończyków przed zajęciem dużego portu naftowego we wschodniej Sumatrze , ale bezskutecznie. Pomimo tej porażki aliantów Helfrich był przekonany, że jego punkt widzenia był słuszny.

W połowie lutego głównodowodzący ABDACOM, brytyjski generał Archibald Wavell poinformował brytyjskiego premiera Sir Winstona Churchilla, że obrona Jawy to przegrana sprawa. Borneo, Sulawesi , Ambon i Bali znajdowały się pod japońską kontrolą. Na Sumatrze i Timorze wojna wciąż szalała, ale spodziewaliśmy się niekorzystnego wyniku dla sprawy alianckiej. Po odejściu admirała Harta i generała Wavella dowództwo wojsk lądowych i morskich przekazano Holandii. 12 lutego, wiceadmirał Helfrich objął dowództwo nad swoją flotą, a ponadto otrzymał jako posiłki kilka amerykańskich, brytyjskich i australijskich okrętów.

Noc 19 w 20 lutegowojska alianckie zaatakowały Wschodnią Grupę Najeźdźców u wybrzeży Bali podczas bitwy nad Cieśniną Badung . 19 lutegoRównież Japończycy z Pierwszych Sił Powietrznych Marynarki Wojennej , dowodzeni przez wiceadmirała Nagumo , zaatakowali i zniszczyli port Darwin w północnej Australii, czyniąc go bezużytecznym jako źródło zaopatrzenia i baza morska dla wsparcia operacji w Indiach Wschodnich.

Krótko przed bitwą szanse sił alianckich nie wyglądały dobrze. Zostały one rozdzielone (okręty pochodzące z czterech odrębnych flot) i zdemoralizowane przez nieustanne ataki z powietrza i ogólne poczucie japońskiej wszechmocy. Ponadto koordynacja między marynarkami wojennymi a lotnictwem alianckim była słaba.

Walka

Japońskie siły desantowe zebrały się do walki, a 27 lutego 1942, flota aliancka dowodzona przez Doormana patrolowała na północ od Surabaya w celu przechwycenia japońskiego konwoju zbliżającego się do Cieśniny Makassar. Siły ABDA składały się z dwóch ciężkich krążowników ( HMS Exeter i USS Houston ), trzech lekkich krążowników ( HNLMS De Ruyter ( okręt flagowy ), HNLMS Java i HMAS Perth (D29) ) oraz dziewięciu niszczycieli ( HMS Electra , HMS Encounter , HMS Jupiter , HNLMS Kortenaer , HNLMS Witte de With , USS Alden , USS John D. Edwards , USS John D. Ford i USS Paul Jones , pięciu Amerykanów należących do klasy Clemson ).

Japońskie konwój odprowadzono dwóch okrętów ciężkich ( Nachi i Haguro ), dwa światłowody okrętów ( NAKA i Jintsu z klasy Sendai ) i czternastu niszczycieli ( Yudachi , Samidare , Murasame , Yamakaze , Kawakaze i Harusame z klasy Shiratsuyu , Minegumo i Asagumo z klasy Asashio , Amatsukaze , Yukikaze , Hatsukaze i Tokitsukaze w klasie Kagero , Sazanami i Ushio z klasy Fubuki ) pod dowództwem kontradmirała Takeo Takagi . Japońskie ciężkie krążowniki typu Myōkō były znacznie potężniejsze niż krążowniki alianckie, każdy uzbrojony w dziesięć 8-calowych (203 mm ) dział i wyrzutni torped . Dla porównania Exeter był uzbrojony tylko w sześć 8-calowych dział. Mimo że Houston miał dziewięć 8-calowych dział, tylko sześć nadało się do użytku po tym, jak jego tylna wieża została zniszczona podczas wcześniejszego ataku z powietrza.

Siły alianckie zaangażowane w walkę na Morzu Jawajskim, a bitwa toczyła się z przerwami od popołudnia do północy, gdy alianci próbowali dotrzeć i zaatakować okręty transportowe floty japońskiej, ale zostali odparci przez większą siłę ognia eskorty wroga. Alianci mieli lokalną przewagę w powietrzu w ciągu dnia, ponieważ japońskie siły powietrzne nie mogły zaatakować floty alianckiej przy złej pogodzie. Warunki pogodowe utrudniały również komunikację, utrudniając współpracę wielu jednostek alianckich – zarówno w zakresie rozpoznania, osłony powietrznej, jak i pozycji floty – z czasem pogarszała się. Japończycy również zagłuszali częstotliwości radiowe . Exeter był tylko statek wyposażony w radar , nowa technologia w tym czasie.

Przez siedem godzin flota aliancka dowodzona przez Doormana podejmowała kilka prób przyłączenia się i zaatakowania najeżdżającego konwoju; każda próba została odparta przez eskortę japońską z ciężkimi stratami dla aliantów.

Floty postrzegane przez siebie 16 h 0 the27 lutegoi wszedł w zasięgu, otworzył ogień w 16 h 16 . Obie strony odniosły niewielki sukces w ogniu w tej fazie bitwy. Jedynym godnym uwagi pożarem był Exeter, którego kotłownia została poważnie uszkodzona przez 8-calowy (203 mm) pocisk . Statek dotarł do Surabaya najlepiej jak mógł , eskortowany przez Witte de With . Japończycy wystrzelili dwa pociski z 92 ogromnych torped, które trafiły tylko w Kortenaera . Został trafiony torpedą Typ 93, która przełamała go na pół i szybko zatopiła. Electra , obejmujące Exeter , zaangażowanych w walkę z Jintsu i Asagumo , lądując kilka ciosów, ale doznał poważnego uszkodzenia samej jego konstrukcji nośnej. Po dużym wybuchu pożaru i braku amunicji załodze nakazano opuścić statek. Po stronie japońskiej tylko Asagumo został zmuszony do wycofania się z powodu poniesionych szkód.

Flota aliancka przerwała walkę i wycofała się do godziny 18. 0 , ukryta za zasłoną dymną zapewnioną przez cztery amerykańskie niszczyciele "Division 58". Wystrzelili również torpedę, ale ze zbyt dużej odległości, by była skuteczna. Okręty skierowały się najpierw na Jawę na południu, potem na zachód, a potem na północ o zmroku, próbując uciec przed japońską eskortą i spaść bezpośrednio na konwój. Wtedy to okręty „Dywizji 58” z wyczerpanymi torpedami wróciły z własnej woli do Surabaya.

Wkrótce potem, w 21 h 25 The Jupiter na minę i zatonął, a około 20 minut później, flota poszedł gdzie Kortenaer zatonął wcześniej, a spotkanie było odpowiedzialne za rybołówstwo z ocalałych. Flota portier, obecnie zredukowana do czterech krążowników, ponownie spotkał japońską eskortę na 23 pm 0 ; obie kolumny wymieniły ogień dalekiego zasięgu w ciemności, dopóki De Ruyter i Java nie zostały zatopione przez niszczycielski wybuch torped. Doorman i większość jego ludzi zatonęła wraz z De Ruyterem i tylko 111 ludzi zostało uratowanych dla dwóch statków. Pozostały tylko krążowniki Perth i Houston ; Wyczerpujące się paliwo i amunicja oraz zgodnie z ostatnimi instrukcjami odźwiernego, oba statki wycofały się, docierając do Tanjung Priok na28 lutego.

Chociaż flota aliancka nie zniszczyła najeżdżającej floty japońskiej, pozwoliła obrońcom Jawy na dzień wytchnienia.

Konsekwencje

Bitwa nad Cieśniną Sunda

Perth i Houston byli w Tanjung Priok na28 lutegokiedy otrzymali rozkaz dołączenia do Tjilatjapna przez Cieśninę Sunda. W Javie brakowało materiałów naprawczych i żadnego z nich nie można było w pełni przezbrojenia ani uzupełnienia. Wyjechali o 21:00 w dniu28 lutegodo Cieśniny Sunda, ale niestety przepłynęli główną flotę japońską w celu inwazji na Jawę Zachodnią w Zatoce Bantam . Okręty alianckie napotkały co najmniej trzy krążowniki i kilka niszczycieli. Po zaciętej nocnej walce, która zakończyła się po północy, Perth i Houston zostały zatopione. Japoński okręt rozminowujący i japoński lotniskowiec zostały zatopione przez ostrzał aliantów, podczas gdy trzy inne lotniskowce zostały uszkodzone i musiały zostać naprawione na sucho.

Druga bitwa na Morzu Jawajskim

Po naprawach awaryjnych poważnie uszkodzony Exeter wyjechał na Cejlon . Opuścił Surabaya o zmierzchu28 lutegoporuszający się z trudem w kierunku Cieśniny Sundajskiej, eskortowany przez Spotkanie i Papieża . Trzy statki zostały przechwycone i zatopiony przez japońskie ciężkie krążowniki Nachi i Haguro rankiem 1 st marca.

Cieśnina Bali

4 amerykańskie niszczyciele Dywizji 58 : Edwards , Ford , Alden i Jones również znajdowały się w Surabaya ; wyjechali o zmroku28 lutegodla Australii. Po krótkim spotkaniu z japońskim niszczycielem w Cieśninie Bali udało im się uciec i bez problemu dotarli do Fremantle.4 marca.

Koniec

Dwa inne amerykańskie okręty i holenderski niszczyciel również zostały zatopione podczas próby ucieczki do Australii. Siły morskie alianckie zostały prawie całkowicie zniszczone: zginęło 10 statków i około 2173 marynarzy. Bitwa na Morzu Jawajskim zakończyła główne alianckie operacje morskie w Azji Południowo-Wschodniej na początku 1942 r., a japońskie siły lądowe mogły zaatakować Jawę na28 lutego. Stany Zjednoczone i Królewskie Siły Powietrzne zaczęły następnie wycofywać się do Australii. Wojska holenderskie wspomagane przez kilku Brytyjczyków walczyły zaciekle przez tydzień. Japończycy dokonali egzekucji wielu alianckich jeńców wojennych i sympatyków indonezyjskich. Pomijając problem logistyczny aliantów, decydującym czynnikiem o zwycięstwie Japonii wydaje się być jej siła lotnicza. W końcu Japończycy wygrali tę bitwę na wyczerpanie, a siły ABDA poddały się9 marca.

Los wraków

Wygląda na to, że kilka wraków zniknęło wlistopad 2016, prawdopodobnie nielegalnie zdemontowany przez handlarzy złomem. Są to holenderskie krążowniki HNMLS De Ruyter i HNMLS Java , brytyjski krążownik HMS Exeter , niszczyciel HMS Encounter oraz okręt podwodny USS Perch , który zatonął kilka tygodni po bitwie. Wrak niszczyciela HNLMS Kortenaer jest również częściowo rozebrany.

Źródło tłumaczenia

(fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego " Bitwa na Morzu Jawajskim " ( zobacz listę autorów ) .

Zobacz też

Bibliografia

Kampania Holenderskich Indii Wschodnich

Roland Gauron, „ Indonezja: wraki z II wojny światowej w tajemniczy sposób zniknęły ” , na Le Figaro ,17 listopada 2016(dostęp 19 listopada 2016 r . ) .

Książki

(en) David Brown, Straty okrętów wojennych II wojny światowej , Annapolis, Naval Institute Press,1990, 256 s. ( ISBN 978-1-55750-914-7 , LCCN 94073841 )
(en) David Burchell , Dzwony Cieśniny Sundajskiej , Adelajda, Australia, Rigby,1971
TJ Cain , HMS Electra , Londyn, Futura Publikacje,1959
(en) Andrieu D'Albas , Śmierć marynarki wojennej: Japońska akcja morska podczas II wojny światowej , Pub Devin-Adair,1965( ISBN 978-0-8159-5302-9 )
(en) Paul S. Dull , Historia bitewna Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii, 1941-1945 , Annapolis, Naval Institute Press,1978, 402 s. ( ISBN 978-0-87021-097-6 , LCCN 77077933 )
(en) G. Hermon Gill , Tom I - Royal Australian Navy, 1939-1942 , Canberra, Australian War Memorial , coll. „ Australia w wojnie 1939–1945 ”,1957( prezentacja online , czytanie online ) , rozdz . 15 („Abda i Anzac”)
(en) G. Hermon Gill , Tom I - Royal Australian Navy, 1939-1942 , Canberra, Australian War Memorial, coll. „Australia w wojnie 1939–1945”,1957( prezentacja online , czytanie online ) , rozdz. 16 („Porażka w Abdzie”)
Oliver L. Gordon , Walka z tym , William Kimber,1957
(pl) Eric Grove , Bitwy morskie w zbliżeniu: II wojna światowa, tom. 2 , Annapolis, MD, Stany Zjednoczone, Naval Institute Press,1993, 160 pkt. ( ISBN 978-0-7110-2118-1 )
Tameichi Hara , kapitan japońskiego niszczyciela , Nowy Jork i Toronto, Ballantine Books ,1961( ISBN 978-0-345-27894-4 )- Relacja z pierwszej ręki z bitwy przez kapitana japońskiego niszczyciela Amatsukaze .
(en) Heber Holbrook , USS Houston: ostatni okręt flagowy floty azjatyckiej , Dixon, Kalifornia, Stany Zjednoczone, Pacific Ship and Shore,Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden
(en) James D. Hornfischer , Statek duchów: historia USS Houston, Legendarny zaginiony krążownik FDR i epicka saga jej ocalałych , Nowy Jork, Bantam,2006, 530 pkt. ( ISBN 978-0-553-80390-7 , OCLC 69680190 , LCCN 2006047530 )
(en) Edwin P. Hoyt , The Lonely Ships: The Life and Death of the Asiatic Fleet , New York, David McKay Company,1976
(en) Eric Lacroix i Linton Wells, japońskie krążowniki wojny na Pacyfiku , Annapolis, Naval Institute Press,1997, 1 st ed. , 882 s. ( ISBN 978-0-87021-311-3 , LCCN 90030887 )
(en) Ronald McKie , Proud Echo: Wielka Ostatnia Bitwa o HMAS Perth , Sydney, Angus & Robertson,1953
(en) Samuel Eliot Morison , Wschodzące słońce na Pacyfiku 1931: kwiecień 1942, t. 3 Historii operacji marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych w czasie II wojny światowej , Edison (ujednoznacznienie), Castle Books, 1958 (reedycja 2001) ( ISBN 978-0-7858-1304-0 )
(en) Robert Sinclair Parkin , Krew na morzu: amerykańskie niszczyciele utracone podczas II wojny światowej , Cambridge, Da Capo Press ,1995, 1 st ed. , 360 pkt. , kieszeń ( ISBN 978-0-306-81069-5 , LCCN 2010525063 )
(en) Alan Payne , HMAS Perth: Historia sześciocalowego krążownika, 1936-1942 , Garden Island, NSW, Aus, The Naval Historical Society of Australia,2000
(en) Duane Schultz , Ostatnia stacja bojowa: Historia USS Houston , Nowy Jork, St Martins Press,1985, 1 st ed. , 271 s. ( ISBN 978-0-312-46973-3 , LCCN 84024970 )
(en) David A. Thomas , Bitwa na Morzu Jawajskim , Nowy Jork, Stein i Day,1968, kieszeń ( ISBN 978-0-330-02608-6 , OCLC 16205487 )
(en) FC van Oosten , Bitwa na Morzu Jawajskim (zbliżenie bitew morskich; 15) , Annapolis, Naval Institute Press,1976, 128 pkt. ( ISBN 978-0-87021-911-5 , OCLC 3003692 , LCCN 76024052 )
(en) Ronald H. Spector , Eagle Against the Sun: The American War With Japan , New York, Naval Institute Press,1985, 1 st ed. , 589 s. , kieszonkowy ( ISBN 978-0-394-74101-7 ) , "Krótkie, nieszczęśliwe życie ABDACOM"
(en) Brendan Whiting , Ship of Courage: The Epic Story of HMAS Perth and Her Crew , Australia, Allen & Unwin Pty., Limited,1995, 1 st ed. , 192 pkt. ( ISBN 978-1-86373-653-4 , LCCN 94235282 )
(en) Walter G. Winslow , Duch, który umarł w cieśninie Sunda , Annapolis, Naval Institute Press,1984, 244 s. ( ISBN 978-0-87021-218-5 , LCCN 84018896 )- relacja z pierwszej ręki o bitwie przez ocalałego z USS Houston
(en) Walter G. Winslow , Flota, o której bogowie zapomnieli: amerykańska flota azjatycka podczas II wojny światowej , Annapolis, Naval Institute Press,1994, 1 st ed. , 344 s. ( ISBN 978-1-55750-928-4 , LCCN 81085442 )

Kino

Slag in de Javazee, De (Bitwa na Morzu Jawajskim) , NFM/IAF, 1995 [ prezentacja online ] - Film dokumentalny o bitwie - Czas trwania: 135 minut. Zdobył nagrodę „Złotego Cielca” jako „Najlepszy film dokumentalny” na Holenderskim Festiwalu Filmowym w 1996 roku.