Pinus kesiya
Pinus insularis • Benguet Pine, Sosna trójigłowa
Pinus kesiya
![Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/53/Pinus_kesiya_forest_MtUgo.jpg/290px-Pinus_kesiya_forest_MtUgo.jpg)
Las Pinus kesiya , Filipiny
Gatunki
Pinus kesiya Royle ex Gordon , 1840
Stan ochrony IUCN
![(LC)](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/01/Status_iucn3.1_LC-fr.svg/244px-Status_iucn3.1_LC-fr.svg.png)
LC : Najmniejszy niepokój
Benguet Pine lub Trzy igły sosny ( Pinus insularis lub Baguio sosna ) jest gatunkiem sosny macierzystego do Azji Południowo-Wschodniej ( Filipiny , Tajlandia , Malezja ).
Anglicy nazywają ją sosną Benguet lub sosną kesiya, a nawet sosną trójigłową . Jej angielska nazwa sosna Khasi pochodzi od wzgórz Khasi w Indiach.
Pochodzenie i dystrybucja
Jest to jedna z najpospolitszych sosen w Indiach i Azji Południowo-Wschodniej . Jest ona obecna od Khasi górach w północno-wschodniej części indyjskiego stanu z Meghalaya skąd jest powiedziane, że zostały wywiezione do Tajlandii , Birmy , Laosu , skrajnej południowo-wschodniej części Chin , Wietnamu i Filipin .
Plantacje są najbardziej gęste w Indiach i Birmie , ale jej populacje są rozproszone w ich naturalnym zasięgu. Na Filipinach występuje głównie w prowincji Benguet (region Luçon ), gdzie stał się gatunkiem dominującym w tropikalnych i lokalnych lasach sosnowych. Miasto Baguio nazywane jest „miastem sosen” ze względu na silną obecność tego drzewa.
Holenderski i angielski wprowadziły XIX th i XX th wieku w Afryce Południowej . Uprawiany jest również w Ameryce Południowej .
Pinus insularis uważa się za synonim lub wyznaczenia conspecific gatunki z P. kesiya . Jego wspólna francuska nazwa pochodzi od prowincji Benguet na Filipinach, gdzie jest nadal uprawiana i używana jako esencja dekoracyjna. Jego nazwa naukowa to Pinus insularis . Uważa się, że sosny filipińskie pochodzą z obszarów położonych na dużych wysokościach wokół miasta Benguet ( Baguio dla osób mówiących po angielsku) w górzystej prowincji Filipin. Nie jest jeszcze jasne, czy te drzewa są rodzime, czy też w przeszłości były importowane z Indii.
Nazwy lokalne
Lokalnie to drzewo nazywa się:
Opis
- Jest to sosna, która osiąga i przekracza 20 m wysokości od 30 do 35 mw dobrych warunkach i gdy nie jest ścięta zbyt wcześnie.
- Jego pień jest prosty i rurkowaty, chroniony grubą, ciemnobrązową korą, o nieregularnych łuskach i głęboko spękanych wzdłużnie.
- Jego drewno ma wiele kanałów żywicznych .
- Gałęzie rozciągają się i są dłuższe u podstawy, podczas gdy są krótsze i wznoszą się wysoko do nieba.
- Igły są pogrupowane w wiązki po trzy i zaopatrzone u podstawy w trwałą osłonkę. Są ciemnozielone i mierzą do 22 cm długości.
- Zapylanie następuje w połowie wiosny, kiedy szyszki są dojrzałe (18-20 miesięcy od ich pojawienia się).
- Szyszki, występujące pojedynczo lub parami, są jajowate i brązowe. Mają od 5 do 9 cm długości i od 3 do 5 cm średnicy. Czasami są zakrzywione lub skręcone. Nasiona są skrzydlate, mają długość od 6 do 7 mm i szerokość skrzydła od 1,5 do 2,5 cm. Łuski szyszki są twarde w drugim roku, garbek lekko wypukły, czasem zakończony kolczastym czubkiem. Na łuskach widoczne są poprzeczne i podłużne zmarszczki pośrodku skali.
Zastosowanie lecznicze na Filipinach
Użyte części: igły, kora, żywica.
Właściwości i składniki
Używa
- oprócz drzewa ozdobnego służy jako źródło tarcicy (skrzynie, deski, miazga). Z drewna produkowano tymczasowe elektrody na węgiel drzewny , a jego żywicę używano jako źródło benzyny lub „ terpentyny ” na Filipinach (zwłaszcza w okresie kolonialnym), jako dekoracyjną benzynę, jako źródło leków.
Ta sosna, która docenia pełen światła, dostosowuje się do ubogich glebach i szybko rośnie, była uprawiana w ramach jednoswoistą, nawet wieku i intensywnej hodowli lasu , zwłaszcza w Indonezji (podczas operacji ponownego zalesiania przez osadników holenderskich, na początku XX th wieku ).
Jak to często bywa w przypadku monokultur iglastych, wykazano następnie gwałtowny spadek bioróżnorodności pod jego okapem (tylko 132 gatunki roślin naczyniowych występujących w indonezyjskim lesie obsadzonym Pinus insularis o powierzchni 68 725 ha ), tak że w Indonezji, pod okolicznymi lasami naturalnymi , ta bioróżnorodność należy do najwyższych na świecie, a lokalnie nawet najwyższa w historii lasów
Podgatunki i odmiany
Uwagi i odniesienia
-
IPNI. Międzynarodowy indeks nazw roślin. Opublikowano w Internecie http://www.ipni.org, The Royal Botanic Gardens, Kew, Harvard University Herbaria & Libraries and Australian National Botanic Gardens., Dostęp 1 sierpnia 2020 r.
-
http://www.ceh.ac.uk/sections/documents/ENPinaceaeCM_000.pdf Conifers of Vietnam - ilustrowany przewodnik terenowy dotyczący najważniejszych drzew leśnych , sekcja Pinaceae (opublikowany przez Center for Ecology and Hydrology of the Natural Environment Rada ds. Badań, Wielka Brytania .
-
MADULID, DA 2000. Obrazkowa encyklopedia filipińskich roślin ozdobnych . 2 th ed. Zakładka, Inc.; Makati City, Phil. 388p.
-
STEINER, ML 1960. Filipińskie ozdoby i ich pielęgnacja . Carmelo and Bauermann, Inc. 2 e ed.
-
Conifers of Vietnam - ilustrowany przewodnik polowy dotyczący najważniejszych drzew leśnych , sekcja Pinaceae, str. 42-43.
-
DOLGALYEVA, LM (nd) wspólnoty i różnorodność gatunków koreańskich lasów sosnowych południowego Sikhote-Alin. Uniwersytet Ekonomii i Usług we Władywostoku, Oddział w Nachodce, Nachodka (Rosja). Połączyć
-
Roślinność pod zbiorowiskiem leśnym sosny (Pinus insularis) w Tadian, prowincja górska, autor: Fomeg-AS, David Y.; Bay-OS, Norma W; Atayoc, Jose P.
-
Conservation International. 2004. Porównanie hotspotów. Hotspoty bioróżnorodności. Conservation International. Połączyć
-
PORTAL OCHRONY LASU. 2002. WWF znajduje rekordową liczbę gatunków w wysoce zagrożonych lasach indonezyjskich. Portal ochrony lasów. 4 lutego 2002. Link
Zobacz też
Powiązane artykuły
Odniesienia taksonomiczne
Linki zewnętrzne