Pierre L'Ermite | |
Posąg Pierre l'Ermite, autorstwa Gédéona de Forceville , place Saint-Michel, Amiens | |
Błogosławiony | |
---|---|
Narodziny | w stronę 1053 Amiens zgodnie z tradycją |
Śmierć |
1115 Huy , w Neufmoustier |
Inne nazwy | Pierre d'Amiens lub Pierre d'Achères |
Impreza | 8 lipca |
Kontrowersyjne tematy | niepewność co do jego urodzenia i pochodzenia rodzinnego |
Piotr Pustelnik (urodzony w 1053, a zmarł w 1115), Piotr Pustelnik , Piotr z Amiens i Pierre Achères , to francuski mnich z XI -tego wieku, głosił krucjatę po wezwaniu Urbana II w Radzie Clermont i który następnie objął przywódcę jednej z głównych ludowych wypraw krzyżowych z 1096 roku. Uciekł przed masakrą krzyżowców Civitot , przyłączył się do krucjaty baronów , udał się za nią do Jerozolimy, ale zniknął w momencie zdobycia miasta.
Jest błogosławionym katolikiem obchodzonym dnia8 lipca.
Według niektórych autorów urodził się około 1050 roku i był synem Renaulda L'Ermite z Maison d'Auvergne i Alide de Montaigu z Maison de Picardie. Byłby przed powrotem wdowcem do zakonu, żonaty z Béatrix de Roussy z domu Normandii, z którą miał dwoje dzieci: Pierre'a i Ailide'a.
Według innych należał do rodziny zwanej L'Hermite, panów Bétissart, osiadłej w Holandii, która sama wywodziła się od panów L'Hermitage w Owernii .
Te twierdzenia są kwestionowane przez innych autorów, którzy określają natomiast, że nic nie potwierdza, że L'Hermite było jego nazwisko, w czasie, kiedy nie było nazwiska i że te genealogie zostały wynalezione w XVII th wieku.
Przydomek Pierre d'Amiens przypisywany przez niektórych kronikarzy przemawia za pochodzeniem z tego miasta, z braku samego miasta. W XIX th wieku , historycy uważają, że ze szlacheckiej rodziny, jak rycerz, który walczył długo i które następnie nawrócili i zdecydowali się żyć jak pustelnik. Jednak współczesne badania krytyczne wykazały, że oprócz bardzo nieprecyzyjnego cytatu z Alberta d'Aix, nie ma absolutnie żadnego poparcia dla tego twierdzenia. W każdym razie żaden z tych historyków nie był w stanie podać nazwiska rodu, z którego miał pochodzić Piotr Pustelnik.
Najpierw studiował pismo w młodości, aby przygotować się do życia kościelnego, ale zmienił zdanie i rozpoczął karierę zbrojną pod sztandarem hrabiego Eustachego de Boulogne, ojca Godeffoya de Bouillon , z którym został wzięty do niewoli sprawa w pobliżu Cassel we Flandrii.
Ożenił się z Béatrice de Roussy, od której miał dwoje dzieci, syna i córkę. Trzy lata później, zostając wdowcem, został księdzem i pustelnikiem .
Przypisuje się mu pielgrzymkę do Jerozolimy odbytą w 1093 r., podczas której odnotowałby prześladowania wobec pielgrzymów i o których poinformowałby papieża, skłaniając go do wezwania do krucjaty, ale René Grousset kwalifikuje ten epizod "legendy do trwałego usunięcia z historii".
27 listopada 1095 r. papież Urban II , który już sześć miesięcy wcześniej przyjął na soborze w Piacenzie posłów cesarza bizantyjskiego Aleksego Komnena , wystosował uroczysty apel do chrześcijaństwa, by wezwał swoich baronów do wyruszenia na wyprawę mającą na celu ocalenie Miejsc. . święci .
Pomysł krucjaty przyjął się tak dobrze, że kaznodzieje przemierzali wieś, by przemawiać do tłumów, z których wielu – których historyk Jacques Heers nazwał „głupcami Bożymi” – zdecydowało się odejść. Te, związane z rozpowszechnianiem pontyfikalnego apelu, przyciągały liczną publiczność, której głosili reformę obyczajów.
Jednym z najbardziej znanych kaznodziejów jest Pierre l'Ermite, który rozpoczął swoje nauczanie w Berry , następnie w Orleanie , Szampanii , Lotaryngii i Nadrenii , przyjmując za sobą piętnaście tysięcy pielgrzymów w towarzystwie kilku rycerzy, w tym Gautiera Bez-Posiadającego . Przybył do Kolonii 12 kwietnia 1096 r. , nadal głosił kazania ludności niemieckiej, podczas gdy Gautier Sans-Avoir prowadził pielgrzymów w kierunku Konstantynopola .
Rozpoczyna się praca historyczna nad pierwszymi prześladowaniami Żydów podczas krucjat „niemieckich”. Historyk Jean Richard zauważa:
„Niedawne badanie historyka Jeana Flori podkreśliło religijny ekstremizm krucjaty, ponieważ nie tylko podążała za liniami nakreślonymi przez Urbaina II w jego przemówieniu w Clermont, kaznodzieje włączyli do swoich kazań antyżydowską notatkę, która doprowadziła do okrucieństwa, których głównymi ofiarami byli Żydzi z Nadrenii i doliny Dunaju. "Piotr Pustelnik wykorzystywał terrory stworzone przez masakry dokonywane podczas prześladowań Żydów , w innych regionach, aby uzyskać od społeczności żydowskich z regionów, przez które przechodził, zaopatrzenie i finansowanie krzyżowców.
Namówiwszy wielu Niemców do wyjazdu, 19 kwietnia 1096 opuścił Kolonię na czele około dwunastu tysięcy krzyżowców i przeprawił się przez Święte Cesarstwo i Węgry wzdłuż Dunaju .
Torba SemlinaSpór, prawdopodobnie o zakup żywności, w miejscowości Semlin , w pobliżu granicy Węgier i Cesarstwa Bizantyjskiego wywołał walki, miasto zostało zdobyte szturmem i zginęło cztery tysiące Węgrów. Krzyżowcy uciekli przed gniewem króla Węgier Kolomana tylko dzięki ucieczce na terytorium bizantyjskie. Ostrożni Bizantyjczycy próbowali ukierunkować ten tłum, ale nie udało się tego i ewakuowali Belgrad, który został natychmiast zwolniony. To plądrowanie, jak również na przedmieściach Nisz, pokazują, że Piotr Pustelnik nie kontrolował już swoich oddziałów. Mimo tych starć cesarz Aleksy Komnen przywitał krzyżowców i poradził im, by poczekali na przybycie baronów do Konstantynopola , ale gdy krzyżowcy splądrowali przedmieścia miasta, przeprawił ich przez Bosfor i przydzielił im obóz Civitot .
Masakra krzyżowcówNie mogąc zdyscyplinować krzyżowców, którzy wybrali innych przywódców i zaczęli najeżdżać na terytorium Turcji, Piotr Pustelnik wrócił do Konstantynopola, by zasięgnąć rady cesarza. Krzyżowcy odnieśli pewne sukcesy przeciwko tureckim chłopom i niskim garnizonom, ale zostali zmasakrowani, gdy sułtan Kılıç Arslan I po raz pierwszy powrócił ze swoją armią. Spośród dwudziestu pięciu tysięcy krzyżowców zainstalowanych w Civitot tylko trzy tysiące udało się ewakuować do Konstantynopola, gdzie znaleźli Piotra Pustelnika.
Oblężenie NiceiBaronowie przybyli do Bizancjum wiosną 1097 i po negocjacjach przekroczyli Bosfor i rozpoczęli oblężenie Nicei . Dołączył do nich Pierre l'Ermite z ocalałymi z ludowej krucjaty. Miasto poddało się Bizantyjczykom 26 czerwca 1097 r. Następnie krucjata kontynuowała podróż przez Anatolię , ponownie pokonała Seldżuków pod Dorylee (1 st lipca 1097) i dotarł do Antiochii w dniu 21 października 1097.
Oblężenie AntiochiiTo oblężenie , jedna z najtrudniejszych krucjaty ze względu na czas jej trwania (prawie osiem miesięcy) i trudności z zaopatrzeniem, było przyczyną pewnej liczby dezercji, jak choćby ta hrabiego Etienne-Henri de Blois . Sam Pierre l'Ermite stracił nadzieję i zdezerterował wraz z Guillaume, znanym jako „ Charpentier ” (w) , wicehrabią Melun . Ale Tancrede de Hauteville , obawiając się ogólnego niezadowolenia, nie usłyszał tego, ścigał dwóch uciekinierów i sprowadził ich siłą na przedmieścia Antiochii, gdzie Bohemond z Tarentu udzielił im zjadliwego napomnienia. Miasto Antiochii została podjęta w dniu 2 czerwca 1098 , ale to było oblężone następnego dnia przez wojska dowodzone przez ulgi Kurbugha , atabeg Mosulu . Krzyżowcy nie mieli pożywienia, nie mieli czasu na uzupełnienie zapasów, ale odkrycie Świętej Włóczni przez prowansalskiego pielgrzyma Pierre'a Barthélemy'ego dało krzyżowcom nadzieję. Byli tak pewni siebie, że wysłali Piotra Pustelnika w towarzystwie niejakiego Herlouina, który mówił po arabsku i służył jako tłumacz, do ambasady w pobliżu Kerbogha, aby poprosić go o zniesienie oblężenia. W obliczu odmowy tego ostatniego, krzyżowcy zaatakowali obóz Kerbogha i pokonali jego armię.
Przyjazd do JerozolimyPo zwycięstwie krzyżowcy pozostali przez wiele miesięcy w Antiochii i dopiero w Jerozolimie wyjechali 13 stycznia 1099. Towarzyszył im Piotr Pustelnik, a jego ostatnie pojawienie się miało miejsce na Górze Oliwnej dnia8 lipca 1099kiedy przemawiał do tłumu krzyżowców przed zdobyciem Jerozolimy . Miasto zostało zajęte15 lipca 1099. Wtedy nie ma pewności co do jego losu.
Jednak legenda sprawia, że postać pojawia się ponownie w Huy w 1100 , gdzie założył klasztor Neufmoustier i gdzie zakończył swoje dni w 1115 roku . Legenda ta wywodzi się z pism Jacquesa de Vitry, który uznał za wygodne przekonanie ludzi z biskupstwa Liège o zasługach udziału w krucjacie przeciwko albigensom , trochę manipulowania historią i rodzenia bohaterskich postaci z Pas-de-Calais nad brzegiem Mozy. A jednak nekrolog opactwa Neufmoustier w Huy zauważa na swojej stronie8 lipca 1115 że ten dzień jest świadkiem „śmierci pobożnej pamięci o. Piotra, czcigodnego kapłana i pustelnika, który zasłużył na to, by Pan wyznaczył, aby pierwszy ogłosić Krzyż Święty”, a tekst kontynuuje „po zdobyciu Świętego Ziemia, Piotr wrócił do swojej ojczyzny ”, a także, że„ założył ten kościół ... i wybrał tam odpowiedni pochówek ”.
Inna legenda podana jest na XIV th century przez trubadura francuski Jehan-the-Bouteiller, który śpiewa pamięć " dict Piotr Pustelnik deschendant zliczania Clairmont przez Sieur d'Herrymont [którzy] ożenił się z Montagut ”. Rodzicami Pierre'a l'Ermite'a byliby więc Renauld d'Hérimont i Aleïdis de Montaigu (Aleïdis jest zgłoszony Huyowi we wspomnianym już nekrologu Neufmoustier, jako "matka Dom Pierre'a, mająca dom w Huy").
W XIX wieku Hutois Godefroid Camauër skomponuje kantatę na cztery męskie głosy, z tekstami walońskimi J. Dehina, Pierre l'Hermite czy odejściem Creuhis po l'Terre Sainte.
Jego relikwie spoczywają w kościele we włoskiej gminie Trevin nel Lazio , która jest lokalną pielgrzymką.