Patyczak

Phasmida

Phasmida Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Różne gatunki patyczków. Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Stawonogi
Subembr. Heksapoda
Klasa Owady
Podklasa Pterygota
Klasa infra Neoptera
Super porządek Polineoptera

Zamówienie

Phasmida
Leach , 1815

Do owadów kij ( Phasmida ), rzadziej zwane phasmoptères (lub Chéleutoptères ) stanowią porządek z owadami Neoptera którego charakterystyczna forma może sugerować oddział (pseudonim „Stick owady laski”), arkusz (pseudonim „Stick owady liść”), A ciernista łodyga (nazywana „ patyczkowatymi owadami”) lub kora (nazywana „patyczkowatymi owadami”), która może się poruszać. Wiele gatunków patyczaków jest nieszkodliwych i łatwych do rozmnażania, często spotyka się je w szkołach . Patyczaki hoduje się tam głównie w celu obserwacji ich mimikry , strategii adaptacyjnej pozwalającej na uświadomienie sobie procesu ewolucji gatunku . Jednocześnie pozwalają badać cykl życiowy owada . Patyczaki są również wykorzystywane jako zwierzęta ozdobne, a nawet jako nowe zwierzęta domowe .

Droga życia

Patyczaki są owadami roślinożernymi, dlatego znajdują się na samym dole łańcucha pokarmowego (wyjątkowo w niewoli obserwuje się przypadki kanibalizmu ze względu na rozwiązłość wybiegów lęgowych). Ich głównymi drapieżnikami są ptaki , małe ssaki ( lemury , niektóre gryzonie ), owady ( modliszki , mrówki , pluskwy itp.) oraz pająki .

Aby przetrwać, wtapiają się w otoczenie imitują gałązki (ze wszystkimi ich osobliwościami: rozmiarem, węzłami, bliznami po liściach), martwe lub zielone liście, a nawet porosty . W tym przypadku mówimy o homotypii i homochromii (odpowiednio „ten sam kształt, ten sam kolor”) i ten rodzaj mimikry jest źródłem swojej wernakularnej nazwy  : „Diabelski kij”. Ten kamuflaż jest noszony nawet w ich sposobie poruszania się, ponieważ poruszają się powoli, zrywami, jak gałąź rzucana przez wiatr. Większość może też pozostawać w bezruchu przez wiele godzin. Niektóre gatunki mają również środki obrony, ich gruczoły przedpiersiowe wydzielają wtedy różne toksyczne substancje. Te patyczaki czasami wykazują aposematyczne kolory , nie wtapiając się w otoczenie, jak ich wspomniani powyżej kuzyni. Patyczak żywi się różnymi roślinami w zależności od położenia geograficznego. W hodowli regularnie żywi się jeżynami, bluszczami, dębami, paprociami itp.

Reprodukcja

Patyczaki składają jaja regularnie od momentu osiągnięcia dojrzałości, czyli w stadium L7 (litera L oznacza linienie, a dla największej liczby patyczków ostateczną wylinką jest stadium L7, ostateczną wylinką jest ta, która prowadzi do dorosłości). Samice składają średnio od jednego do trzech jaj dziennie (bardzo zróżnicowane w zależności od gatunku). Rozmnażanie może odbywać się drogą płciową, ale może również odbywać się poprzez partenogenezę thelytoch , bez zapłodnienia, rodząc tylko samice. Tak więc dla niektórych gatunków nie znaleziono jeszcze samca, ponieważ jego nieistnienie jest możliwe. W hodowli nieśność odbywa się przez cały rok.

Jednak u patyczaków nic nie jest proste i oprócz klasycznego rozmnażania płciowego i partenogenezy lytoch, badania grupy Bacillus (Scali i wsp. 2003) wykazały istnienie trzech dodatkowych trybów rozrodu, którymi są androgeneza (jajo zawiera tylko samca genomu i otrzymujemy samce i samice), gynogenezę (prawie odwrotność androgenezy, ale uzyskuje się tylko samice) i hybrydogenezę (szczególnie złożony mechanizm odpowiadający naturalnym krzyżówkom między blisko spokrewnionymi gatunkami).

Niedawno wykazano, że patyczaki mogą również roznosić jaja, gdy są zjadane przez ptaki. Jaja owadów patyczkowatych są odporne na kwasowość układu pokarmowego niektórych owadożernych, które mogą w ten sposób przenosić je na duże odległości, a następnie rozpraszać w odchodach. Testy przeprowadzone na ptaku bulwiastym brązowousznym , owadożernym pospolitym we wschodniej Azji Wschodniej, pokazują, że w przypadku trzech gatunków patyczaków, od 5% do 20% jaj przeżywa trawienie. Po przejściu przez przewód pokarmowy wykluły się dwa jaja Ramulus nieregularniterdentatus .

Diagnoza patyczaków

Patyczaki stanowią grupę, która oprócz cech wspólnych taksonom wyższego rzędu obejmuje następujące cechy wspólne:

Podział

Ten takson ma 3100 gatunków, jego nazwa w języku ojczystym to „  patyczaki  ”. Około trzystu gatunków jest obecnie w hodowli (lub zostało wyhodowanych).

We Francji kontynentalnej występują trzy gatunki, głównie w południowej części kraju i wzdłuż wybrzeża Atlantyku:

Większość gatunków ma zasięg tropikalny i równikowy (Azja, Ameryka i Oceania). Rzadziej występują w Afryce kontynentalnej.

Wiele gatunków występuje w szczególności w departamentach zamorskich , zwłaszcza w Gujanie Francuskiej . Phobaeticus chani , najdłuższy gatunek z tej grupy, zamieszkuje prowincję Guangxi w Chinach.

Klasyfikacja

Rząd Phasmatodea ma 3 taksony podrzędne, szczegóły rodzin i podrodzin podano poniżej:

1. Podrząd Agathemerodea

2. Podrząd Timematodea

3. Podrząd Verophasmatodea

Hodowla

Prezentacja

Hodowla patyczaków jest szeroko praktykowana w ramach kursów SVT w szkołach i na uczelniach i pozostaje związana ze środowiskiem szkolnym. Jednak, z pewnymi wyjątkami, gospodarstwa szkolne są na ogół ograniczone do następujących gatunków:

Dzięki możliwości nabycia go w Internecie, jest on coraz bardziej dostępny dla rodzin, które chcą oferować ten rodzaj zajęć edukacyjnych swoim dzieciom.

Patyczaki są coraz częstsze w hodowli prywatnej, dlatego niektórzy odnoszą je do nowych zwierząt domowych (NAC), podobnie jak inne zwierzęta terrariowe ( pajęczaki , gady i płazy ). Europa pozostaje głównym lęgowiskiem, zwłaszcza na północy (Niemcy, Belgia, Holandia) .

W hodowli można znaleźć około 300 różnych gatunków, a liczba ta wzrasta, ze względu na stopniowe wprowadzanie nowych gatunków przez specjalistów. Wiele z nich jest łatwych do rozmnażania, co roku przyciągają nowych ludzi .

Gatunki powszechnie spotykane w hodowli

Możemy zauważyć, wśród najpopularniejszych lub najbardziej znanych gatunków (wielu brakuje):

Międzynarodowe Laboratorium eksperymentów na Phasmid

Zainicjowane przez Massachusetts Institute of Technology ILPE jest międzynarodowym laboratorium badawczym (UMR_S 745) specjalizującym się w biotechnologii. W szczególności eksperymentuje z połączonymi ciałami (do noszenia) i immersyjnymi połączonymi obiektami .

PSG (Grupa Badawcza Phasmid)

„Grupa badawcza Phasmid” skupia około 350 amatorów i profesjonalnych hodowców ze społeczności hodowców patyczaków na całym świecie. Nadanie numeru „PSG” umożliwia rozróżnienie niezidentyfikowanych gatunków. dawny. : Ramulus sp. 144.

Bibliografia

  1. Allen M (2018) Patyczaki pokonują duże odległości — zjadane przez ptaki  ; 28 maja
  2. V. Scali, M. Passamonti, O. Marescalchi & B. Mantovani. (2003) - Powiązanie między rodowodami płciowymi i bezpłciowymi: ewolucja genomu patyczków Bacillus - Biological Journal of Linnean Society. 79, 137-150.
  3. Kenji Suetsugu, Shoichi Funaki, Asuka Takahashi, Katsura Ito, Takeshi Yokoyama, „  Potencjalna rola drapieżników ptaków w rozprzestrzenianiu się nielotnych patyczków  ”, Ecology The Scientific Naturalist , tom.  99, n o  6,2018, s.  1504-1506 ( czytaj online , konsultacja 4 marca 2020 r. )

Zobacz również

Odniesienia zewnętrzne

Linki zewnętrzne