Paul Scarron

Paul Scarron Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Anonymous portret XVII th  century Le Mans , muzeum Tessé . Kluczowe dane
Narodziny 4 lipca 1610
Paryż
Śmierć 6 października 1660
Paryż
Podstawowa działalność Powieściopisarz , poeta , dramaturg
Autor
Język pisania Francuski
Ruch Barokowy
Gatunki Powieść , poezja , teatr
Pochodne przymiotniki scarronesque

Podstawowe prace

Dopełnienia

Pierwszy mąż Françoise d'Aubigné, który zostanie Madame de maintenon

Paul Scarron , giermek i władca Fougerest, Beauvais i La Rivière urodzony dnia4 lipca 1610w Paryżu i zmarł dalej6 października 1660w Paryżu jest współczesnym francuskim pisarzem okresu panowania Ludwika XIII i początku panowania Ludwika XIV . Jego najbardziej znanym dziełem jest Le Roman comique .

Biografia

Od szlachty ubioru , siódmego dziecka Paula Scarron dit L 'Apostre, dziedzica, pana Beauvais i La Guespière , doradcy parlamentu paryskiego przy Trybunale Obrachunkowym i Gabrielle Goguet, w 1629 r. Przyjął rozkazy. Mieszkał w Le Mans od 1632 do 1640 roku, w otoczeniu biskupa Charlesa de Beaumanoira i bywał na salonach prowincji. W 1638 r. Cierpiał na chorobę (prawdopodobnie zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa ), która zakończyła się paraliżem nóg, kręgosłupa i szyi. Według legendy przyczyną miała być kąpiel w lodowatej wodzie podczas karnawału. Od 1638 r. Scarron był tylko ciałem, skręconym i kalekim, unieruchomionym w "misce" (słowo, którego użył w znaczeniu "rodzaj miski używanej przez tych, którzy nie mają, a dodatkowo używają nóg"), jak sam siebie opisał:

Nie czas już na rymowanie;
Powiedziano mi, że muszę się rozpakować:
ja, który jestem w misce;
Kto nie rusza ani stopą, ani łapą,
A kto nigdy nie zrobił kroku,
Trzeba iść aż do śmierci.

Skręcony w kształt litery Z, z kolanami wciśniętymi w brzuch, głową pochyloną na ramieniu i nie mógł się wyprostować, z rękami wciąż przy nadgarstku, poruszał się tylko przy pomocy wózka inwalidzkiego. Przyjmował duże ilości opium, które nie złagodziło w znaczący sposób jego męczeństwa. Pierwsze prace zaczął pisać od 1643 roku.

Wrócił do Paryża iw 1652 roku w wieku 42 lat ożenił się z sierotą bez majątku w wieku szesnastu i pół lat, Françoise d'Aubigné , wnuczką Agryppy d'Aubigné i przyszłą Madame de maintenon (która według niej przywiozła jej „dwoje dużych, bardzo figlarnych oczu, bardzo piękny stanik, parę pięknych dłoni i dużo dowcipu  ” ). Otworzył salon w dzielnicy Marais , który wkrótce odwiedzą wszyscy zaznajomieni z Luwrem, a zwłaszcza dzięki jego małżeństwu, które uczyniło go nową bajką o Paryżu: po ogłoszeniu jego małżeństwa Anna Austriaczka rozpłakałaby się. : „Kobieta? To najbardziej bezużyteczny mebel w jego domu! „ Miał wiejską posiadłość w Fontenay-aux-Roses .

Został pochowany w kościele Saint-Gervais . On sam wspomina swoje cierpienia we własnym epitafium , które stało się sławne:

Ten, kto teraz śpi,
ma więcej litości niż zazdrości
I tysiąc razy cierpiał śmierć,
zanim stracił życie.
Przechodząc, nie rób tu hałasu
Uważaj, żeby go nie obudzić:
bo to pierwsza noc, w której
śpi Biedny Scarron.

Grafika

Scarron reprezentuje rodzaj burleski w komedii z XVII -tego  wieku . W 1643 r. Jego zbiór kilku burleskowych wersetów zapoczątkował ogromną modę. Następnie opublikował Le Typhon (1644), a następnie od 1648 do 1652 Le Virgile travesti , parodię Eneidy .

Pisząc swoje najlepsze komedie ( Jodelet ou le Maître valet , 1645, L'Héritier Ridicule , 1650, et Don Japhet d'Arménie , 1653), Scarron napisał także powieść Le Roman comique , napisaną satyrycznie, bezpośrednio i prosto, przeciwieństwo modnych wówczas powieści sentymentalnych i literackich. Jest uważany za jego arcydzieło i zainspiruje Théophile'a Gautiera do jego Capitaine Fracasse , radosnej parodii komiksu Scarrona . Pierwsza część została opublikowana w 1651 roku, druga w 1657 roku. Scarron zmarł przed napisaniem trzeciej.

Jest także autorem kilku innych komedii: The Schoolboy of Salamanca (1654), The funny Marquis or the Countess made in haste (1655), La Fausse Apparence (1657), Le Prince corsaire (1658).

Prawie wszystkie jego sztuki są naśladowane przez hiszpańskie modele, zwłaszcza Tirso de Molina i Francisco de Rojas , a w Le Roman comique przetłumaczył dwie powieści Marii de Zayas .

Wybitne wydania dzieł

Daniny

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Jest prawnuczką Hilaire Gogueta, prawnika z Fontenay-le-Comte i przyjaciela Rabelais'a.

Bibliografia

  1. Paul Scarron i zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa .
  2. Antoine Adam, „  Paul Scarron (1610-1660)  ” , w Encyclopædia Universalis .
  3. Scarron, tom. 1, Chez J.-F. Bastien, 1786, Testament, s. 133 ..
  4. Scarron na evene.fr .
  5. Jean-Pierre Rorive, Małe historie wielkich mistrzów Francji , Jourdan Éditeur, 2005.
  6. Śmieszny markiz lub hrabina pospiesznie , Amsterdam / Caen, Jedzenie Éléazar Smith Raphael,1658( czytaj online )
  7. „  THE SHOW 2020  ” , w Le Fabuleux Noël (dostęp 27 kwietnia 2020 )

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia

Linki zewnętrzne