Miejski panorama , zwany także miejskich sylwetka i wyznaczone przez anglicyzmem panoramę , to hyponymic termin na linii horyzontu , który opisuje wizualną linii stycznej do krzywizny Ziemi (SEA) i jego fałdach (piki). Jest obserwowany z miejsca o określonej wysokości lub poziomie Z.
Panorama miejska to częściowy lub całkowity widok budynków i wysokich konstrukcji miasta . Można go również opisać jako sztuczną panoramę nakreśloną przez ogólną strukturę miasta. Termin ten jest często używany, gdy obecność drapaczy chmur nadaje tej panoramie spektakularny lub wysoce rozpoznawalny charakter.
Panorama miejska wyznacza sylwetkę miejską rysowaną na horyzoncie przez wszystkie struktury urbanistyczne i obiekty naturalne w wysokości, w szczególności góry i drapacze chmur.
Ta wizualna linia może przybrać symboliczny i emblematyczny wymiar, gdy rozpoznamy miasto po jednym z jego budynków. Na przykład Empire State Building w Nowym Jorku , Wieża Eiffla w Paryżu czy Opera w Sydney . Wymiar ten może służyć jako wsparcie komunikacji miejskiej.
Jeśli możemy mówić o panorama miasta dla niektórych starszych miastach, takich jak San Gimignano w Toskanii ( XIV th century ) i Szibam w Jemenie ( XVI th wieku ), to jest od końca XIX th -wiecznym wyścigu do wysokości produkowanego w New World ( głównie Stany Zjednoczone i Kanada ) to pierwsze bardzo rozpoznawalne panoramy miejskie.
W XX -go wieku , ten rodzaj krajobrazu opracowany na wszystkich kontynentach. Te zmiany architektoniczne są często synonimem wzrostu.
Rémi Scoccimarro, „Narodziny panoramy: pionizacja nabrzeża w Tokio i jego implikacje społeczno-demograficzne”, Géoconfluences, 2017. Geoffrey Mollé, „Zmiana spojrzenia na pionowość miejską, nowe wieże mieszkalne w krajobrazie metropolii Lyonu ”, Géoconfluences, wrzesień 2019. Matthieu Adam, „Confluence, showcase and backroom of the Lyon Metropolitan area”, Géoconfluences,listopad 2020. Laure Semple, „Megaprojekt Dubajskiego Kanału Wodnego: budowanie globalnego miasta poprzez budowę sieci turystycznej”, Géoconfluences, 2017.