Berlin Fernsehturm

Fernsehturm Berlin ( niemiecki: Berliner Fernsehturm [ b e ː ɐ i ː n ɐ F ɛ R n z e ː ˌ t ʊ R m ] ) jest nadajnikiem telewizyjnych znajduje się w środku w Berlinie w Niemczech . Obecnie obsługuje nadajniki FM, DAB+ i TV-TNT.

Fernsehturm stoi w centrum Berlina . Jest to najwyższy budynek w Niemczech i czwarty najwyższy w Europie. W 1969 roku, w roku swojej budowy, był drugim co do wielkości nadajnikiem telewizyjnym na świecie.

Fernsehturm, w stylu międzynarodowym, został zbudowany od 1965 do 1969 roku przez Deutsche Post w NRD w historycznym centrum Berlina ( Mitte dzielnica ). Jego inauguracja odbyła się w dniu3 października 1969. Budynek jest o 220 metrów wyższy niż dawna wieża radiowa Berlina, wzniesiona w latach 20. XX wieku i zlokalizowana w zachodniej części miasta. Prawdziwy punkt orientacyjny, widoczny z daleka, wieża dominuje w panoramie miasta. W początkowych scenach filmów związanych z Berlinem stolica jest często symbolizowana przez Fernsehturm, podobnie jak Brama Brandenburska , Kolumna Zwycięstwa czy Pałac Reichstagu .

Znana pod techniczną nazwą „wieża telekomunikacyjna 32”, Fernsehturm, oprócz swojej głównej funkcji nadajnika dla kilku stacji radiowych i telewizyjnych, pełni również funkcję wieży obserwacyjnej z platformą widokową z barem o wysokości 203 metrów i obrotowa restauracja. Ponadto jest to również miejsce wydarzeń. Symboliczna wartość tej charakterystycznej i uderzającej budowli dla miasta często zmieniała się w ciągu jego historii. Z symbolu politycznego o reprezentatywnej wartości NRD, po zjednoczeniu Niemiec wieża przekształciła się w symbol całego zjednoczonego Berlina. Ze względu na swój projekt i język formalny, który jest zarówno uniwersalny, jak i ponadczasowy, znalazł coraz większy międzynarodowy oddźwięk jako symboliczny znacznik miasta Berlina i Niemiec w ogóle. W 1979 r. Fernsehturm w Berlinie uzyskał status pomnika historii w NRD. Status ten został utrzymany po zjednoczeniu Niemiec.

Sytuacja i środowisko

Berlińska Fernsehturm znajduje się na południowy zachód od Alexanderplatz i na północny wschód od Marx-Engels-Forum. Lokalizacja budynku jest często błędnie kojarzona z położeniem Alexanderplatz na północnym wschodzie. Ze względu na bliskość tego słynnego placu wieża telewizyjna jest czasami nawet określana jako Alex Tower , zwłaszcza przez odwiedzających Berlin.

Oprócz U-Bahn i S-Bahn, berlińskiego metra i pociągów podmiejskich, kilka linii tramwajowych i autobusowych zatrzymuje się na stacji Alexanderplatz, do której centralny dostęp otwiera się przy wejściu do Berlin Tower.

Oprócz budowy wieży, hotel „Interhotel Stadt Berlin”, obecnie wysoki na 125 m, jest obecnie hotelem „Park Inn by Radisson Berlin Alexanderplatz”, ukończony w 1970 roku na Alexanderplatz. W latach 1967-1972 obok Rotes Rathaus (czerwony ratusz) na południe od wieży telewizyjnej zbudowano Rathauspassagen (pasaże ratuszowe, centrum handlowe) .

Historia

Tło historyczne

Na Europejskiej Konferencji Radiofonii i Telewizji w Sztokholmie w 1952 roku, której celem była koordynacja częstotliwości nadawczych w Europie, NRD otrzymało tylko dwie częstotliwości, wówczas nieuznawane politycznie przez większość państw. W tych warunkach metropolia berlińska nie mogłaby być wyposażona w kilka małych nadajników, co nie doprowadziłoby do nakładania się, a tym samym do zakłóceń lub braku zasięgu telewizyjnego na niektórych obszarach. Aby uzyskać pełny i nieprzerwany zasięg, konieczne było zatem zaprojektowanie nadajnika o dużej mocy umieszczonego jak najwyżej. W latach pięćdziesiątych tylko kilka niemieckich nadajników telewizyjnych o bardzo niskiej mocy służyło jako zasięg w Berlinie.

Już w 1952 r. Poczta Niemiecka w NRD rozpoczęła planowanie budowy wieży telewizyjnej w Berlinie. Najpierw sporządzono plany lokalizacji w południowo-wschodnim Berlinie. Jednak prace zostały wstrzymane wkrótce po ich rozpoczęciu, gdy zauważono, że budowa wieży tej wysokości w miejscu oddalonym zaledwie o osiem kilometrów od lądowisk berlińskiego lotniska Schönefeld może zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu obiektu. . Po niepowodzeniu kilku rozwiązań kompromisowych, projekt budowa została wstrzymana w roku 1956. W następnych latach poszukiwano alternatywnych lokalizacji i omówione m.in. w Berlinie-Friedrichshain , ale plany te nie wstać do środków. Środki oszczędnościowe podjęte w odpowiedzi na wygórowane koszty poniesione przy budowie muru berlińskiego .

Badania kontynuowano w następnych latach. Oprócz celu funkcjonalnego, jakim jest zapewnienie optymalnego zasięgu radiowego, coraz ważniejsza staje się rola wieży jako nowego punktu orientacyjnego Berlina. Dlatego rząd, wspierany przez kierownictwo SED ( Zjednoczonej Partii Socjalistycznej Niemiec ), w 1964 r. zdecydował się na centralne położenie wieży. Na decyzję lokalizacyjną ostatecznie wpłynęły zatem względy polityczne.

Kilku architektów było zaangażowanych w projektowanie i budowę wieży, w tym Hermann Henselmann i Jörg Streitparth na początku planowania, Fritz Dieter, Günter Franke i Werner Ahrendt w fazie planowania w latach 1965-1969, a także Walter Herzog, Gerhard Kosel i Herbert Aust.

Budowa wieży

Budowę fundamentów rozpoczęto w dniu 4 sierpnia 1965 i została ukończona pod koniec 1965 roku. Betonowanie podnóża wieży rozpoczęto w dniu 15 marca 1966 i rozwijał się szybko, tak że pierwsze 100 metrów wysokości zostało ukończone w dniu 4 października 1966 r. Maszt osiągnął ostateczną wysokość w dniu16 czerwca 1967. Jego budowa wymagała 8000 metrów sześciennych betonu o końcowej wadze 26 000 ton i wysokości 248,78 metrów.

Równolegle z wznoszeniem masztu posuwały się naprzód prace przygotowawcze kuli przeznaczonej na szczyt wieży. Grupa robocza VEB Ipro udoskonaliła proces montażu kuli na maszcie żelbetowym. Został on podzielony na 120 segmentów przed montażem bezpośrednio w terenie. W tym celu zaprojektowano replikę masztu o wysokości 35 metrówKwiecień 1967między kościołem Sainte-Marie a czerwonym ratuszem w celu wstępnego montażu segmentów kuli. Prace te trwały do ​​1967 r. Koszt prac w międzyczasie przekroczył planowany 33 mln do 95 mln marek, głównie z powodu kosztów poniesionych na komponenty i materiały sprowadzane częściowo z Niemiec Zachodnich. Montaż kuli na szczycie wieży rozpoczął się wLuty 1968 a ostatni segment został ostatecznie zamontowany 7 października 1968. Od 2 do30 października 1968wieża otrzymała swoją górną część, a także umieszczoną nad kulą podporę antenową, dzięki czemu prace wewnętrzne mogły być kontynuowane w następnym roku.

Na początku 1969 r. infiltracja wody do wnętrza kuli spowodowała znaczne szkody i kula ponownie musiała zostać uszczelniona i uszczelniona. Zakończono wyposażenie wnętrz i pawilonu wejściowego3 października 1969. Wieża została więc ukończona pomimo wszystkich trudności w „rekordowym” czasie 53 miesięcy budowy. Łącznie koszty wyniosły 132 mln marek.

Budynek, oficjalnie nazywany „Fernseh- und UKW-Turm Berlin” (wieża radiowo-telewizyjna w Berlinie) znajdował się w Październik 1969druga najwyższa wieża telewizyjna na świecie. W swoim czasie tylko wieża telewizyjna Ostankino w Moskwie wznosiła się na wyższy poziom. Była to również w tym czasie trzecia najwyższa wolnostojąca konstrukcja na świecie po moskiewskiej wieży telewizyjnej i Empire State Building w Nowym Jorku.

Od inauguracji do dnia dzisiejszego

Fernsehturm został zainaugurowany w dniu 3 października 1969przez Walter Ulbricht towarzyszyła żona Lotte i delegacją wysokich rangą dygnitarzy oraz Günter Mittag, Herbert WARNKE, Paul Verner, Rudolph Schulze, Erich Honecker , Werner Lamberz i Ericha Mielke . Był to także sygnał startowy dla DFF-2, drugiego kanału telewizyjnego NRD. Tak zaczęła się telewizja kolorowa transmitowana na dwóch kanałach w NRD. Wieża jest dostępna dla publiczności od Tag der Republik (Dzień Republiki w NRD) z7 października 1969.

16 lutego 1970, z wieży nadawanych jest pięć kanałów FM, a następnie pierwszy program telewizyjny na 4 kwietnia 1970. Na początku 1972 roku instalację uzupełniły dwa pawilony wystawiennicze, centrum informacji turystycznej, sala kinowa i strefy gastronomiczne. Łącznie restauracje mogły pomieścić około 1000 osób. Po stworzeniu podstaw prawnych do uzyskania statusu ochrony historycznej w 1975 r., Fernsehturm otrzymał status zabytku historycznego w 1979 r. Po zniknięciu NRD Republika Federalna potwierdziła status zabytku budynku.

Wiele głosów nawołujących do rozbiórki wieży pojawiło się po zjednoczeniu Niemiec w 1990 roku. Republika Federalna zdecydowała się jednak na konserwację budynku. Jako nowy operator niemiecka firma telekomunikacyjna Deutsche Telekom ostatecznie zainwestowała ponad 50 mln marek w modernizację urządzeń transmisyjnych, nie licząc projektów remontowych prowadzonych na samym budynku. Na przykład istniejąca antena otrzymała nowy, bardziej wydajny punkt z 327 metrów. W ten sposób wieża, która pierwotnie miała 365 metrów, została przedłużona do 368 metrów latem 1997 roku.

Fernsehturm to jeden z obiektów corocznie oświetlanych artystycznym oświetleniem i oświetlanych przez kilka dni od 2004 roku podczas Festiwalu Świateł organizowanego w październiku przez Berlin. Z okazji Mistrzostw Świata FIFA w 2006 roku Fernsehturm otrzymał karmazynową skórkę w kształcie piłki nożnej w ramach kampanii reklamowej operatora Deutsche Telekom.

Szczegóły techniczne

• Głębokość fundamentu: 2,70 do 5,80 metra
• Średnica zewnętrzna fundamentów: 42 metry
• Średnica kuli: 32 metry
• Masa kuli: 4800 ton
• Dwie windy dla zwiedzających
• Winda dla urządzeń technicznych i personelu obsługującego pomieszczenia techniczne technical
• Platforma obserwacyjna znajdująca się na 203,78 metrach
• Restauracja położona na wysokości 207,53 m
• Powierzchnia użytkowa kuli: 5000 metrów kwadratowych
• Systemy transmisji radiowej i telewizyjnej oraz pomieszczenia operacyjne dla techników pomiarowych znajdują się na wysokości 216, 220 i 224 metrów.
• Na dolnej kondygnacji na wysokości 200 metrów znajdują się pomieszczenia klimatyzacyjne, górne pomieszczenie techniczne mieści stację benzynową gaśniczą do gaszenia pożarów
• Platformy ratownicze na 188 i 191 metrach
• 150 różnych anten do transmisji radiowej i telewizyjnej na wsporniku antenowym
• 20 000 kilometrów kwadratowych zasięgu transmisji

Odwiedzający i turystyka

Berlińska Fernsehturm to nie tylko wieża transmisyjna, ale także punkt orientacyjny, atrakcja turystyczna i przestrzeń eventowa. Jest to najwyższy ogólnodostępny budynek w Europie i najwyższy ogólnodostępny panoramiczny punkt widokowy w Niemczech. Najprawdopodobniej to miejsce będzie musiało zostać przekazane wieży testowej Thyssenkrupp w Rottweil, która jest obecnie w budowie i ma zostać otwarta w 2017 r. Tylko w ciągu pierwszych trzech lat budowla przyciągnęła ponad 4 miliony odwiedzających. Od zjednoczenia średnia ustabilizowała się na poziomie 1,2 miliona odwiedzających rocznie z 90 krajów. Około 60 procent tych gości przyjechało z zagranicy w 2010 roku, z czego większość stanowili Hiszpanie 8,1 procent, a następnie 7,6 procent Włochów i 6,7 procent Duńczyków. Łączna liczba zwiedzających dopuszczonych do kuli to 320 osób. Spośród 5000 odwiedzających dziennie około 1500 odwiedza również restaurację w wieży. W czasach NRD czas pobytu w telekawiarni był ograniczony do 60 minut i 30 minut na poziomie peronu.

Dwie windy mogą przewieźć dwanaście osób każda na 40-sekundowe podejście do 203-metrowego punktu widokowego, gdzie znajduje się również najwyższy bar w Berlinie. Przez 60 okien można podziwiać panoramę całego Berlina i jego regionu. Obrotowa restauracja panoramiczna znajduje się około 21 stopni wyżej, na wysokości 207 metrów. Restauracja obraca się o 360° w ciągu godziny. Ze względów bezpieczeństwa i przeciwpożarowych główna kuchnia znajduje się u podnóża wieży. Potrawy transportowane są windą do restauracji, gdzie są przygotowywane w małej, satelitarnej kuchni. Urządzenie przeciwpożarowe zakłada, oprócz dwóch platform ewakuacyjnych znajdujących się pod koszem wieży, surowy zakaz palenia w całym budynku. Osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich lub mające problemy z poruszaniem się nie mogą odwiedzić Fernsehturm, ponieważ nie są w stanie skorzystać z dróg ewakuacyjnych bez pomocy osoby trzeciej w sytuacji awaryjnej. Podobnie, ze względów bezpieczeństwa, zwierzęta, wózki i nieporęczne bagaże nie mogą być wpuszczane.

Prawie 42 lata po inauguracji 14 czerwca 2011ówczesny burmistrz Klaus Wowereit powitał 50-milionowego gościa. Z tarasu widokowego Fernsehturm roztacza się widok na całe miasto. W pogodny dzień widok rozciąga się na oddalony o około 60 km park rozrywki Tropical Islands .

Fernsehturm jest otwarty dla turystów przez cały rok, z sezonowymi wahaniami godzin otwarcia. Ostatnie wejście na taras widokowy odbywa się codziennie o 23:30, ostatnie wejście do restauracji o 23:00. Przestrzeń publiczną można wynająć na imprezy okolicznościowe, przyjęcia, przyjęcia i inne wydarzenia, mieszczące do 200 osób. W Fernsehturm można również odprawić śluby cywilne. Bar na tarasie widokowym jest wtedy zarezerwowany na godzinę dla pary i do 30 gości.

Uwagi i referencje

1. http://www.tv-turm.de/de/technik.php
2. wymowa od Fernsehturm w Niemieckich ustandaryzowany przepisywane zgodnie z normą API .
3. Müller: Symbol mit Aussicht. Der Ost-Berliner Fernsehturm. s.148
4. Der Fernsehturm wird 44 , Der Tagesspiegel , „Der Alex-Turm und die Bundesrepublik Deutschland haben also immer am gleichen Tag Geburtstag, beide sind Waage, ausgleichend, Allem Schönen zugetan und gerecht.“ , 30.09.2014
5. Nazwy berlińskiej wieży telewizyjnej , Berlin Central Library (Niemcy)
6. Müller: Symbol mit Aussicht. Der Ost-Berliner Fernsehturm. s.19
7. Kraemer: Fernsehturm Berlin - Vom Bau bis heute, s. 77.
8. Berliner Fernsehturm (Berlin TV Tower) , Odwiedź Berlin
9. Rottweiler Testturm , ThyssenKrupp
10. Berliner Fernsehturm , TV Turm
11. Instrukcje bezpieczeństwa , TV Turm
12. Dostępność , Turm telewizyjny

Załączniki

Powiązany artykuł

• Fernsehturm

Linki zewnętrzne

• (mul) Oficjalna strona
• Zasoby architektoniczne  :
  • Landesdenkmalamt Berlin
  • Struktury
  • (pl)  Centrum Wieżowca