Kongregacja Najświętszych Serc Jezusa i Maryi | |
Papieski porządek prawny | |
---|---|
Papieska aprobata |
17 listopada 1817 r. przez Piusa VII |
Instytut | kongregacja duchownych |
Rodzaj | apostolski |
Duchowość | francuska szkoła duchowości |
Cel | apostolat misyjny, formacja seminarzystów. |
Struktura i historia | |
Fundacja |
24 grudnia 1800 Poitiers |
Założyciel | Marie-Joseph Coudrin |
Skrót | SSCC |
Inne nazwy | Picpucians |
Szef | Józefa , Michała Archanioła , Pacome Wielkiego , Benedykta z Nursji , Augustyna z Hippony , Bernarda z Clairvaux , Dominique de Guzmán , Małgorzaty Marii Alacoque , Ludwika Marii Grigniona de Montfort , Jana Eudesa , Teresy od Dzieciątka Jezus . |
Stronie internetowej | oficjalna strona |
Lista zakonów | |
Sercanie biali (w języku łacińskim: Congregatio Sacrorum Cordium Iesu et Mariae necnon adorationis perpetuae Sanctissimi Sacramenti Altaris ), której członkowie są powszechnie nazywane Picpucians tworzy duchownego zgromadzenia o prawie papieskim poświęconej misyjnego apostolstwa i tworzenia seminarzystów.
Zgromadzenie wywodzi się z Towarzystwa Najświętszego Serca, stowarzyszenia założonego w 1793 r. w Poitiers przez Suzette Geoffroy i złożonego z młodych kobiet, które oddają się działalności charytatywnej, szerzeniu nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusowego i trosce księży pracujących w podziemiu pod terrorem . Pierre Coudrin (1768-1837) wchodzi w kontakt ze stowarzyszeniem i wprowadza praktykę wieczystej adoracji eucharystycznej ; w 1795 r. do grupy, której częścią stały się Siostry Serc i Nieustającej Adoracji Najświętszego Sakramentu, dołączyła Henriette Aymer de la Chevalerie (1767-1834) . Wkrótce do ojca Coudrina dołączyli inni księża i uczniowie. 24 grudnia 1800ojciec Coudrin i M panna Aymer rycerskości wymawia śluby prywatne i niezależne od stowarzyszenia Madame Geoffroy w celu propagowania nabożeństwa do Najświętszych Serc Jezusa i Maryi od Wieczystej Adoracji, edukacji i misyjnego apostolstwa. Pierwsze dwa braci, aby ich śluby zakonne na2 lutego 1801 r.. W 1805 r. ojcowie i siostry Najświętszych Serc założyli swój dom macierzysty przy rue de Picpus 35 w Paryżu, a firma zaczęła być powszechnie określana jako Congrégation de Picpus (kongregacja zarządzała cmentarzem Picpus ; pod Starszym Reżim , istniała już inna kongregacja Picpus , podlegająca Trzeciemu Zakonowi Reformowanemu , mieszcząca się przy rue de Picpus 61 od 1601 do 1790). Gałęzie męskie i żeńskie najpierw tworzą jedno zgromadzenie, które jako takie otrzymuje aprobatę papieża Piusa VII , uroczyście potwierdzoną bullą Pastor Aeternus z17 listopada 1817 r.następnie w 1840 przez Grzegorza XVI .
W 1825 roku The Holy See powierzone ich ewangelizacji Sandwich Islands ( Hawaii ), Alexis Bachelot stał się 1 st apostolski prefekt następnie Stephen Rouchouze (1798/43) został powołany do Wikariatu Apostolskiego Wschodniej i Oceanii, wyznał ks Louis-Désiré Maigret wikariat apostolski Wysp Sandwich utworzony w 1846 r. ( w 1941 r . stał się diecezją Honolulu ). W 1833 roku , gdy archipelagi z Polinezji (zwłaszcza Polinezja Francuska ) zostały powierzone im z François Caret jako prefekta apostolskiego Południowej Oceanii. Honoré Laval ewangelizuje Wyspy Gambier . Ulica Tahiti , w dzielnicy Picpus z 12 th dzielnicy Paryża ma pamięć instytucji tego zgromadzenia, który był tam i był przeznaczony dla misji Tahiti .
26 maja 1871 r., czterech księży (wśród 52 zakładników), Ladislas Radigue, Polycarpe Tuffier, Marcellin Rouchouze i Frézal Tardieu, zostało zastrzelonych przez federatów Komuny Paryskiej podczas masakry rue Haxo . Ich proces beatyfikacyjny rozpoczął się w dniu1 st grudzień +1.964.
Podczas hiszpańskiej wojny domowej w 1936 r. kilku księży Picpus zostało zamordowanych w Madrycie , a mianowicie ojcowie Eladio Lopez Ramos, Théophile Fernandez de Legaria Goni, Mario Ros Ezcurra, Gonzalo Barron Nanclares, Isidore Niguez de Ciriano Abechuco; są beatyfikowani dnia13 października 2013 r..
Z powodu wysychania powołań we Francji, a na pewno w Kanadzie, kongregacja nie jest już głównie francuskojęzyczna, a teraz w dużej mierze hiszpańskojęzyczna , potem anglojęzyczna; rekrutuje w krajach, w których nadal istnieją szkoły średnie należące do zgromadzenia, z powołaniem do słuchania , co nie ma już miejsca w większości krajów Europy .
Picpucians poświęcają się głównie działalności misyjnej i formacji seminarzystów.
Występują w:
Generalat znajduje się w Rzymie .
Na początku lat sześćdziesiątych kongregacja liczyła około 1770 członków. W31 grudnia 2005 r.zgromadzenie liczyło 205 domów i 946 zakonników, w tym 749 księży.
W 2018 roku kongregacja liczyła 710 członków podzielonych na następujące obszary geograficzne: