Oskar von Miller

Oskar von Miller Obraz w Infobox. Oskar von Miller Biografia
Narodziny 7 maja 1855
Monachium
Śmierć 9 kwietnia 1934(w wieku 78)
Monachium
Pogrzeb Winthirfriedhof ( d )
Narodowość Niemiecki
Dom Monachium
Trening Uniwersytet Techniczny w Monachium
Czynność Inżynier
Tata Ferdinand von Miller
Inne informacje
Pracował dla Allgemeine Elektricitäts-Gesellschaft
Pole Stopień inżyniera ( w )
Członkiem Królewska Pruska
Akademia Nauk
Królewska Szwedzka Akademia Nauk Léopoldine
Verein Academy Deutscher Ingenieure ( en ) (1912-1914)
Nagrody
Podstawowe prace
Muzeum Niemieckie
Oskar von Miller Grabstätte Winthirfriedhof 2011-02-05 München.jpg Grób Oskara von Millera w Winthirfriedhof

Oskar Miller , nobilitowany w 1875 roku jako von Miller (ur7 maja 1855w Monachium i zmarł dalej9 kwietnia 1934 w tym samym mieście) to niemiecki inżynier budowlany.

Jest pionierem w wykorzystaniu energii hydraulicznej . Jest znany jako współzałożyciel Deutsches Museum , wielkiego muzeum techniki w Monachium.

Rodzina

Pochodzi z rodziny z Aichach w Górnej Bawarii . On jest synem założyciela i pierwszego dyrektora Monachium Królewskiej Odlewni , Ferdinand von Miller i Anna Pösl.

Jego ojciec jest pasowany na rycerza 12 października 1875jego dzieci też. Brat Oskara jest założycielem i dyrektorem Akademii Ferdynand von Miller  (w :) .

Oskar ożenił się w 1884 roku z malarką Marie Seitz, z którą miał siedmioro dzieci, z których dwoje zmarło przed osiągnięciem dorosłości.

Biografia

Miller studiował inżynierię lądową na Uniwersytecie Technicznym w Monachium . W latach 1875-1879 zaprzyjaźnił się z Rudolfem Dieselem . Po ukończeniu studiów wSierpień 1878, wchodzi do bawarskiej służby budowlanej. Jednak metody pracy urzędnika nie pozostawiają mu wystarczającej swobody. W 1881 r. Wziął bezpłatny urlop, aby odwiedzić Paryską Wystawę Energii Elektrycznej, aby poznać możliwości wykorzystania energii wodnej w Bawarii. Samodzielnie studiuje również elektrotechnikę , która wciąż jest nową nauką. W 1882 roku zorganizował pierwszą niemiecką wystawę elektryczności w Monachium. Wraz z Marcelem Deprezem udało mu się podczas tej wystawy uzyskać pierwszą transmisję prądu elektrycznego na 60-  kilometrowej trasie z Miesbach . Transmisja odbywa się w prądzie stałym .

Od 1883 do 1889 był z Emilem Rathenau dyrektorem Deutschen Edison-Gesellschaft, później AEG . Przyjmuje to stanowisko, widząc, że jego projekty hydroelektryczne nadal nie zostały zatwierdzone przez bawarską administrację.

W 1884 roku zbudował pierwszą w Niemczech elektrownię w Monachium .

W 1890 roku założył własne biuro konstrukcyjne, które szybko stało się liderem w dziedzinie energetyki hydraulicznej. Objął kierownictwo międzynarodowych targów energii elektrycznej we Frankfurcie w 1891 roku . Mikhaïl Dolivo-Dobrovolski przeprowadza nowy pokaz transmisji elektrycznej : trójfazowe łącze o długości 176  km i mocy 20 kilowoltów przesyła energię elektryczną z Lauffen am Neckar . Ta wielka innowacja techniczna była kamieniem milowym w wojnie prądów, która miała miejsce w tamtym czasie i dała istotną przewagę prądowi przemiennemu .

W 1892 r. W Schöngeising zbudowano zaporę elektryczną przepływową według jego planów . Zapewnia oświetlenie elektryczne dla miasta w pobliżu Fürstenfeldbruck , które jest jednym z pierwszych w Bawarii wyposażonych w ten sposób. Ta tama z trzema turbinami i dwoma generatorami działa do dziś i została sklasyfikowana jako zabytek historyczny .

Kupił fabrykę młotów w dzielnicy Ettmannsdorf  (de) w Schwandorf w 1895 roku i zbudował tam elektrownię. Ponieważ miasto nie posiadało wówczas sieci gazu ziemnego, dostarczyło to bezprecedensowych wrażeń. ZMarzec 1927, odważne kobiety mogą uczestniczyć w wspaniałym doświadczeniu gotowania na prąd.

Od 1912 do 1914 był prezesem Niemieckiego Stowarzyszenia Inżynierów ( Verein Deutscher Ingenieure  (en) , VDI).

Od 1918 do 1924 roku był kierownikiem projektu budowy największej tamtejszej tamy oporowej: elektrowni wodnej Walchensee . Brał również czynny udział w budowie bawarskiej sieci elektroenergetycznej, która dała początek firmie Bayernwerk .

W 1919 r. Był doradcą technicznym podczas traktatu wersalskiego .

Von Miller tworzy instytut budownictwa wodnego w imieniu Bawarii, przemianowany od Versuchsanstalt für Wasserbau und Wasserwirtschaft, Instytut Oskara von Millera, który jest przyłączony do TU Monachium i znajduje się w Obernach niedaleko Walchensee . Instytut ten brał udział nie tylko w projektowaniu prawie wszystkich bawarskich zapór wodnych, ale także w projektowaniu dużej liczby zapór na całym świecie.

Zmarł w 1934 roku w Deutsches Museum na zawał serca, wkrótce po przypadkowej śmierci swojej żony.

Został pochowany w rodzinnym grobie obok swojego brata Ferdynanda na cmentarzu Winthirkirche w Monachium, w powiecie Neuhausen .

W swoim życiu opublikował wiele książek, niektóre z nich, w szczególności na temat elektryfikacji miast.

Wyróżnienia i potomność

Oskar von Miller otrzymuje najbardziej prestiżowe wyróżnienia swoich czasów:

Wiele ulic nosi jego imię w Niemczech: w Monachium, Frankfurcie nad Menem , Norymberdze dla dużych miast. Wiele szkół i uczelni nosi również nazwy na cześć bawarskiego wynalazcy w Schwandorf, Rothenburg ob der Tauber , Cassel , Monachium. Wieża meteorologiczna w TU Monachium w Garching nosi jego imię od 2010 roku. Jego popiersie można znaleźć w Ruhmeshalle w Monachium .

Muzeum Niemieckie

W 1903 roku Oskar von Miller zrealizował jedno ze swoich marzeń, otwierając muzeum techniki i biologii: Deutsches Museum . Od lat dawał znajomym do zrozumienia, że ​​chcą takie muzeum zbudować. Ostatecznie regent Bawarii Luitpold decyduje się wesprzeć projekt, co jednocześnie zapewnia mu wsparcie królestwa. Niemieccy naukowcy i przedsiębiorcy, tacy jak Max Planck , Hugo Junkers , Wilhelm Conrad Röntgen czy Emil Rathenau doradzają mu przy budowie różnych sektorów muzeum. Dzięki poszukiwaniom Millera wszystkie materiały budowlane zostały przekazane.

Pierwszy katalog muzeum składa się z Carla von Linde , wynalazcy pompy ciepła , względnie lodówki z punktu widzenia Walthera von Dycka , rektora TU Monachium, a tym samym Oskara von Millera.

Pierwszy kamień w budynku, w którym nadal stoi muzeum na Wyspie Muzeów w Monachium, został położony w 1906 roku przez cesarza Wilhelma II . Inauguracja odbywa się w 70 th  rocznicy Millera7 maja 1925 a niektóre pomieszczenia w muzeum są nadal tylko tymczasowe.

Miller rozpoczyna aforyzm  : „W tym domu każdy może robić, co mi się podoba” , który teraz znajduje się przy wejściu do muzeum.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  1. Füßl 2005 , s.  35.
  2. http://www.edisontechcenter.org/LauffenFrankfurt.html
  3. (z) „  Geheimrat v. Miller in Baden  ” , Badener Zeitung ,21 listopada 1928, s.  4 ( czytaj online )
  4. "  In diesem Haus darf jeder machen, was ich will  "