Urząd własności prywatnej i zainteresowań (o skrót OBIP ) to francuski organ publiczny z Ministerstwa Spraw Zagranicznych odpowiedzialny za zbieranie skarg od osób fizycznych i wspólnot, które doznały zniszczeń wojennych i którego właściwość została zarekwirowane , zrabowane lub zniszczone przez wojska niemieckie w Francja w czasie I lub II wojny światowej .
Podczas Wielkiej Wojny , w dekrecie z dnia2 lipca 1917ustanawia system umożliwiający osoby i korporacje o stwierdzenie posiadania lub utraty mienia i interesów w krajach wroga z Francji lub na obszarach zajmowanych przez nich: Francuzi obawiają się właściciele gruntów silnie bombardowane, własności dóbr zniszczone w walkach na froncie zachodnim lub sprzętu zajętego przez siły imperiów centralnych pomiędzy1914 i 1918. Stworzony przez dekret z dnia30 grudnia 1919oraz ustawa z10 marca 1920, Urząd Własności Prywatnej i Interesów musi zebrać te deklaracje i wdrożyć ekonomiczne klauzule Traktatu Wersalskiego dotyczące odszkodowania za szkody i uregulowania długów należnych obywatelom pokonanych krajów.
W okresie międzywojennym powierzono mu większość misji dotyczących dóbr prywatnych o charakterze gospodarczym, finansowym lub politycznym. Po drugiej wojnie światowej wybuchła OBIP został ponownie ustanowiony przez dekret z mocą ustawy z dnia1 st październik 1.939w celu uporządkowania inwentaryzacji francuskiej własności, praw i udziałów w Niemczech oraz w krajach przez nie okupowanych, takich jak Polska . Po klęsce Francji wczerwiec 1940organizacja opuszcza Paryż i strefę okupowaną, by osiedlić się w Périgueux i zbiera tam od sierpnia deklaracje towarów porzuconych przez Alzatczyków i Lotaryńczyków wygnanych z departamentów Bas-Rhin , Haut-Rhin i Mozeli zaanektowanych de facto przez Rzeszę Niemiecką . Podczas okupacji władze niemieckie dokonały licznych grabieży na terytorium Francji za pośrednictwem Einsatzstab Reichsleiter Rosenberg (ERR) lub nawet ambasady niemieckiej w Paryżu .
Na Wyzwolenia nowe teksty określenie misji organizacji, która odzyskała swoją siedzibę w Paryżu, po czterech latach okupacji: ten dekret o13 grudnia 1944 r.i dekret z16 kwietnia 1945ułożyć inwentarz oświadczeń majątkowych zagrabionych przez reżim nazistowski we Francji. Pod podwójną władzą Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Ministerstwa Finansów , OBIP jest obecnie odpowiedzialny za identyfikację właścicieli, którzy doznali grabieży, w celu zwrócenia im ich mienia znalezionego na kontynencie europejskim .
Struktura Urzędu własności prywatnej i interesów składa się z dwóch działów, które wcześniej istniejących nieruchomości i że od spoliations: pierwszy zarządza pliki dotyczące właściwości francuskich posiadane w krajach Osi przed1939drugi odpowiada za zgłaszanie zagrabionego mienia oraz restytucję . OBIP ma 665 agentów w1947.
W zarządzaniu tymi towarami znalezionymi za granicą OBIP współpracuje ze służbą naprawczo-restytucyjną Wysokiej Komisji Republiki Francuskiej w strefach okupowanych w Niemczech i Austrii . Francuski organ ma również oddziały w krajach okupowanych przez Osi , a także we francuskich departamentach anektowanych de facto przez nazistowskie Niemcy : biura OBIP są otwarte w Metz i Strasburgu ze względu na zakres łupów odkrytych w Alzacji-Mozela na Wyzwolenie .
Biuro OBIP w Strasburgu jest nadzorowane przez Édith Bernardin , ówczesną bibliotekarkę w Bibliotece Narodowej i Uniwersyteckiej, która obsługuje usługę w swojej siedzibie przy Place de la République z depozytem znajdującym się w budynku Archiwum Departamentu Bas-Rhin na gromadzenie zrabowane książki w celu odnalezienia ich prawowitych właścicieli: 37 000 tomów jest zwracanych natychmiast soon1947 a ponad 200 000 książek zostało przetworzonych przez OBIP w Strasburgu w Luty 1948 : przeniesiono 125 857 woluminów , a 56 300 przypisano beneficjentom . Służbie kilkakrotnie grożono represją z powodów budżetowych: Édith Bernardin mówi, że jest „napastowana, by jak najszybciej zakończyć operacje restytucyjne”. Sortowanie tych dokumentów trwa do zamknięcia lokalnego biura OBIP15 czerwca 1950.
Pod koniec swojej działalności OBIP odnotował 100 000 oświadczeń dotyczących zrabowanych własności prywatnych, w tym urządzeń przemysłowych , samochodów , mebli , dzieł sztuki , książek , rękopisów, a nawet czystej krwi . Wśród tych deklaracji o łącznej wartości 80 miliardów franków wiele nie prowadzi do restytucji. Dotycząca znaleźć towary i nie twierdził, organizacja daje je do administracji domen tak, że są one sprzedawane zgodnie z dekretem z dnia19 października 1947.
1 st styczeń +1.950OBIP jest następcą artystycznej komisji odzyskiwania (CRA), z którą współpracował przy zarządzaniu dziełami sztuki, rękopisami i książkami zagrabionymi podczas konfliktu. Deponuje pod dyrekcją Muzeów Narodowych Francji i dyrekcją bibliotek Ministerstwa Edukacji Narodowej nieodebrane zrabowane dzieła, które zostały wybrane przez „komisje selekcyjne”: chodzi o wycofanie ich z administracji Domeny w celu włączenia ich do funduszy instytucji publicznych . Te dobra są następnie wymienione w specjalnych inwentarzach i opatrzone wzmianką „ National Recovery Museums ” (MNR).
OBIP zostaje rozwiązany w dniu 31 grudnia 1953i został zastąpiony przez Służbę Własności Prywatnej i Interesów (SBIP) w 1955 roku. Został on umieszczony pod bezpośrednim nadzorem Ministerstwa Spraw Zagranicznych . Archiwa organizacji są prowadzone przez służbę archiwalną dyplomatyczną Ministerstwa Europy i Spraw Zagranicznych w La Courneuve .