Szkoła English ( escolo doou Po zgodnie z normą szkolnego Padu ) było stowarzyszenie dla obrony języku prowansalski i regionów francusko-prowansalskich z Piemontu , założona w 1961 roku w Crissolo przez Sergio Arneodo , Gustavo Buratti i Giuseppe Pacotto . Stowarzyszenie to miało krótkie życie, ale jego standard nadal istnieje, chociaż jego użycie stało się mniejszością w porównaniu z klasycznym standardem, zwłaszcza od późnych lat 90 - tych .
Relacje między prowansalskimi prowansalskimi prowansalskimi a prowansalskimi Félibres sięgają lat 30. XX wieku, kiedy takie zobowiązania były podejrzane w oczach włoskich władz za rządów Benito Mussoliniego . Od 1933 roku Téofilo Pons publikował w przeglądzie "Occitania", którego reżyserem były wiersze Charlesa Camprouxa w dialekcie oksytańskim La Tour de Pellis .
Jednocześnie językoznawca i filolog Benvenuto Aron Terracini , który wykładał na Uniwersytecie w Turynie, zachęcał do pracy swoich studentów, którzy przyczynili się do dokładniejszego poznania granicy językowej między dialektami włoskimi i oksytańskimi na południu Piemontu .
W 1933 r. Trzech piemonckich poetów z grupy „Ij brandé” (andirons): Aldo Daverio , Renato BertoIotto i Pinin Pacòt udali się do Maillane na spotkanie z francuskimi mistralianami, aw 1936 r. Delegacja piemoncka, kierowana przez Pinina Pacòta, wzięła udział w Santo Estello Walne Zebranie Związek Felibrów który spotkał się w Gap .
Standard szkoły Po to standard językowy ( kodyfikacja ), komplementarny w stosunku do standardu klasycznego , który umożliwia przedstawienie specyfiki języka oksytańskiego w jego odmianie cisalpejskiej, czyli głównie odmiany Vivaro. -Alpejskie z włoskiego oksytańskiej Dolin .
Zbudowany głównie ze standardu mistralii , którego ma być adaptacją, powstał w styczniu 1971 roku przez specjalną komisję stowarzyszenia Szkoły Po, efemerycznej sekcji Félibrige .
Standard został opracowany przez językoznawców ( Giuliano Gasca-Queirazza , Corrado Grassi , Arturo Genre ), poetów ( Antonio Bodrero , Sergio Ottonelli , Sergio Arneodo , Beppe Rosso , Remigio Bermond , Franco Bronzat ) i nauczyciela ( Ezio Martin ).
| Prowansalski
(pisownia School of the Po) |
Prowansalski
(Pisownia Mistralian) |
Alfabet fonetyczny
międzynarodowy) |
Uwagi | Równoważne dźwięki w innych językach |
|---|---|---|---|---|
| w | w | [w] | „P a dre” | |
| aug | w | [aw] | ||
| mi | e, é | [mi] | „K é pi”, „ e dicola” | |
| miał | Nie oceniony | [ø] | „P eu r” | |
| mi | Nie oceniony | [ə] | „To e ” | |
| ja | ja | [ja] | „K i lo”, „pr i ma” | |
| ja | Nie oceniony | [jot] | ||
| ii | Nie oceniony | [ii] | Wskazuje na następstwo samogłosek i półsamogłosek, jak w „fìi” (syn). | |
| o | o | [ɔ] | „P o rt” | |
| lub | lub | [u] | „C lub verture”, „ u ltimo” | |
| gdzie | lub | [ɔw] | ||
| u | u | [y] | „Napisz do ciebie ” | |
| vs | vs | [k] | Używane przed „a”, „o”, „lub”, „u” i na końcu słowa. | „ C ascade”, „ ch iesa” |
| rozdz | rozdz | [tʃ] lub [ts] | „Fa c evo”, „ ci ao”
„Czy z jednym” |
|
| sol | sol | [g] i [dʒ] | Utwórz dźwięk [g] przed „a”, „o”, „lub”, „u”.
Utwórz dźwięk [dʒ] przed „e”, „ë”, „eu”, „i” i na końcu słowa. |
„ G castel”
„Pa g ina” |
| gu | gu | [sol] | Używane przed „e”, „ë”, „eu” i „i” w celu utworzenia dźwięku [g]. | „ Gu EPE” |
| godz | godz | Służy do wskazania powtórzenia samogłoski. | ||
| jot | jot | [dʒ] | Używane przed „a”, „o”, „lub” i „u”. | „ Fin g ere”, „ gi ungla” |
| co | co | [k] | Używane przed „e”, „eu”, „ë” oraz „i”. | „ To i” |
| s | s | [s] | „Ca ss oulet”, „pa s to” | |
| z | s lub z | [z] | „Ro s e” | |
| dz | Nie oceniony | [dz] | „ Z ebra” | |
| lh | lh | [ʎ] | „A gl io” | |
| nh | gn | [ɲ] | „ Wspinaj się ” | |
| sh | Nie oceniony | [ʃ] | „ Ch ant”, „ sc ena” | |
| zh | j lub g | [ʒ] | „ Miałem ” | |
| vs | Nie oceniony | [θ] | „ Rzecz ” | |
| x | Nie oceniony | [re] | „ Th jest” |
Definicja terminu język wielomianowy według Jean-Baptiste Marcellesiego cytowanego w Deklaracji Briançona .
| Provençal (pisownia School of the Po) | Prowansalski (pisownia Mistralian) | Francuski | Włoski |
|---|---|---|---|
|
Longa poulinoumicca: lâ soun ëd longa quei s 'parlon din pluzieur paî, ma qu' laz on pa ël meimë caractë qu 'laz ooutra: que lâ sion counsiderâ inë long unicquë, l'i ëlà rezult in razounamon, l'i pa ël rezultà dou chamin, że we do laz ooutra longa din lor fourmasioun. Istnienie inë longue poulinoumicquë i foundà ëd su la desizioun ëd quëllou that i la parlon dë lh 'dounâ in noun, e deiclarâ otonommë by rapor a laz ooutra longa. |
Lengo poulinoumico: lengo que soun unita es abstracho e ensguis a motion rzeczownik a simplet arrouquimen degu à-n-uno normo unico, e que soun eisitènci es foundado sus lou soulide de la decisioun à masso d 'aquéli that the speak of ié baia szczególny numer declara autounoumo à respèt dis autri lengo recounèissudo. |
Język wielomianowy: język, którego jedność jest abstrakcyjna i wynika z ruchu dialektycznego, a nie z prostego skostnienia jednego standardu, i którego istnienie opiera się na masowej decyzji tych, którzy nim mówią, o nadaniu mu określonej nazwy i uznaniu go za autonomiczny z innych uznanych języków. |
Lingue polinomiche: lingue la cui unità è astratta ed è il risultato di un movimento dialettico e non del semplice Consolidamento di una norma unica, e la cui esistenza è fondata sulla decisione concordata di coloro che la parlano di darle un nome specifico e di dichiararla autonomarla rispetto alle altre lingue riconosciute. |