Narodziny |
13 marca 1833 Volokolamsk |
---|---|
Śmierć |
12 października 1893(w wieku 60 lat) Moskwa |
Pogrzeb | Klasztor Daniłow |
Narodowość | Rosyjski |
Trening | Imperial University of Moscow ( w ) |
Zajęcia | Muzyk , urzędnik , pianista , nauczyciel muzyki , profesor uniwersytetu , kompozytor |
Pracował dla | Moskiewskie Konserwatorium im. Czajkowskiego |
---|---|
Instrument | Fortepian |
Mistrzowie | Alexandre Dubuque , Adolph von Henselt |
Gatunek artystyczny | Muzyka klasyczna |
Nikolai Sergeyevich Zverev czasami Zveref (po rosyjsku : Николай Сергеевич Зверев ; Volokolamsk,1832- 30 września 1893 (12 października 1893w kalendarzu gregoriańskim )) jest rosyjskim pianistą i pedagogiem , znanym m.in. ze swoich uczniów: Aleksandra Siloti , Siergieja Rachmaninowa , Aleksandra Skriabina , Konstantina Igoumnova , Aleksandra Goldenweisera .
Zverev urodził się w Wołokołamsku w 1832 roku w rodzinie arystokratycznej . Uczęszczał na Uniwersytet Moskiewski, studiował matematykę i fizykę , pobierając lekcje gry na fortepianie u Alexandre Dubuque (1812–1898). Wyjechał bez dyplomu, bo odziedziczył wielki rodzinny majątek i przeniósł się do Petersburga na urzędnika państwowego . Kontynuował naukę gry na fortepianie najpierw w Moskwie u Aleksandra Dubuque, a następnie w Petersburgu u Adolpha von Henselta (ucznia Hummla ), który stanowczo podkreślał wagę ćwiczeń - podstawę ścisłej diety, której zażądał od Zverev Jego. studentów. Niezadowolony ze służby cywilnej Dubuque przekonał go w 1867 roku, aby wrócił do Moskwy i został prywatnym nauczycielem.
W 1870 r. Przyjął prośbę Mikołaja Rubinsteina, który zaproponował mu nauczanie w Konserwatorium Moskiewskim . Uczy się też harmonii u Czajkowskiego .
Studenci przesłuchali przed rozpoczęciem nauki u Zvereva. Po przyjęciu mogli przyjść do jego domu.
Wspomnienia Rachmaninowa są interesujące:
„Wszedłem do domu Zvereva z ciężkim sercem i lękiem, słysząc o jego surowości i„ ciężkiej dłoni ”, do której nie miał żadnych skrupułów. Rzeczywiście, mieliśmy dowód nieco później: Zverev miał charakter i mógł rzucać w osobę, potrząsając pięściami, lub rzucać przedmiotem w sprawcę. Ja sam byłem obiektem jego wściekłości trzy lub cztery razy ...
Ale wszystkie inne rozmowy o jego wymagających manierach i surowości były błędne. Był człowiekiem o rzadkiej inteligencji, hojnym i życzliwym. Budził szacunek wśród swoich największych współczesnych.
Oczywiście dyscyplina wkroczyła w moje życie. Nie daj Boże, żebym zostawił fortepian na pięć minut przed moim minimum trzygodzinnym czasem! Albo niedokończona notatka - te sprawy były w stanie wpędzić go w straszliwą złość. Jednak wszystkie nasze osiągnięcia zostały starannie opłacone: zaprowadził nas, swoich uczniów, do różnych domów z koncertami. Kiedy skończyłem grać, Zverev powiedział: „Teraz tak się gra na pianinie! "
Wrażenie było takie, że szalał za nami, swoimi uczniami. Nigdy nie wziął ani jednej monety do zapłaty: ani lekcji, ani wyżywienia (w końcu mieszkaliśmy u niego). Ubierał nas w najlepszych krawców, nigdy nie brakowało nam kreacji w Moskwie, w teatrze - w operze. Oczywiście złe koncerty przeszły niezauważone. A to był czas, kiedy było tak wiele do zaoferowania: przypadek słynnych koncertów historycznych Antona Rubinsteina , gdzie mogliśmy usłyszeć wszystko, co najwspanialsze!
Zverev nigdy nie poprzestawał na zmuszaniu nas do bycia pianistami. Zwykle robił wszystko, co w jego mocy, aby zapewnić nam wszechstronne wykształcenie. Był bardzo zainteresowany tym, co czytaliśmy ”
Zverev wymagał wiele od każdego studenta, w tym obowiązkowej obecności na operze i próbach muzyki kameralnej . Przez cały tydzień studenci ćwiczyli wiele godzin, ale w niedzielę odpoczywali, a on prowadził dni otwarte. Po południu i wieczorem zaprosił postaci muzyczne i intelektualne z całej Moskwy. Jego gośćmi byli Piotr Ilich Czajkowski , Aleksander Tanejew, Anton Arensky , Anton Rubinstein , Wasilij Safonow , Aleksander Siloti oraz inni muzycy, aktorzy, prawnicy i nauczyciele. Na tych spotkaniach nie pozwalał dotykać fortepianu, chyba że zilustrował pewien punkt, ponieważ te spotkania były dla jego uczniów.
Zverev przyjmował tylko studentów płci męskiej i określał ich mianem „niedźwiadka” ( rosyjski : зверята : jego własne imię pochodzi od rosyjskiego зверь , oznaczającego bestię lub zwierzę ). Do jego najwybitniejszych uczniów należały następujące nazwiska: