Narodziny |
20 lutego 1812 r. Moskwa |
---|---|
Śmierć |
8 stycznia 1898 r(w wieku 85 lat) Moskwa |
Pogrzeb | Cmentarz Vagankovo |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Kompozytor , pianista , profesor uniwersytecki , nauczyciel muzyki music |
Pracował dla | Moskiewskie Konserwatorium Czajkowskiego |
---|---|
Ruch | Muzyka klasyczna |
Instrument | Fortepian |
Mistrz | John Field |
Gatunek artystyczny | Muzyka klasyczna |
Aleksander Iwanowicz Dubuque lub Aleksander i Dubuc ( po rosyjsku : Алекса́ндр Ива́нович Дюбю́к ; Moskwa , 20 lutego 1812 r. (3 marca 1812 rw kalendarzu gregoriańskim ) - Moskwa, 27 grudnia 1897 (8 stycznia 1898 rw kalendarzu gregoriańskim ))) jest pianistą , kompozytorem i nauczycielem rosyjskiego oryginalnego francuskiego .
Jej ojciec był uchodźcą z rewolucji francuskiej , który uciekł do Rosji.
Był uczniem Johna Fielda, a później w Konserwatorium Moskiewskim lub na prywatnych lekcjach był nauczycielem fortepianu Mili Balakireva i Nikołaja Zwieriewa , ale także Hermana Laroche , Leonida Malachkine'a i Mikołaja Kaszkina .
Bałakiriew powiedział: „Jeśli potrafię grać na pianinie, zawdzięczam to całkowicie dziesięciu lekcjom, które wziąłem z Dubuque” .
Napisał „Technikę fortepianową” opublikowaną w 1866 roku, która doczekała się kilku wznowień, uważana za podręcznik konserwatorski i jego wspomnienia z Fielda.
Został pochowany na Cmentarzu Vagankovo .
Oprócz dużej liczby utworów fortepianowych i opracowań Dubuque jest autorem licznych transkrypcji (zwłaszcza około czterdziestu Schuberta ) oraz romansów na głos i fortepian. Jest także aranżerem rosyjskich pieśni ludowych i melodii cygańskich, zwłaszcza Zbioru Pieśni Rosyjskich z Wariacjami Fortepianowymi (1855).
Jednym z jego najsłynniejszych dzieł jest Ne brani menya rodnaya ( Nie łaj mnie, kochanie ) w wykonaniu Léona Theremina w latach 50., a później Kaia Galina Urb z Heiki Matlik. Jego romanse znajdowały się w repertuarze wielu śpiewaków, m.in. Fédora Chaliapina .