Nikolai Goubenko

Nikolai Goubenko Obraz w Infobox. Nikolai Goubenko. Funkcje
Parlamentarzystka
Dumy Miejskiej w Moskwie
2005-2020
Zastępca Dumy
1995-2003
Minister Kultury ( d )
21 listopada 1989 -14 listopada 1991
Biografia
Narodziny 17 sierpnia 1941
Odessa
Śmierć 16 sierpnia 2020(lat 78)
Moskwa
Imię w języku ojczystym Николай Николаевич Губенко
Narodowości Radziecki (1941-1991)
Rosyjski (1991-2020)
Trening Narodowy Instytut Kinematografii
Zajęcia Aktor , reżyser , polityk , scenarzysta , aktor głosowy , reżyser, piosenkarz , reżyser
Okres aktywności Od 1964
Małżonka Janna Bolotova ( w )
Inne informacje
Pracował dla Zaawansowane kursy dla scenarzystów i reżyserów filmowych
Partie polityczne Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej
Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego (od1987)
Członkiem Związek Filmowców ZSRR ( d )
2. Duma Państwowa Federacji Rosyjskiej ( en )
3. Duma Państwowa Federacji Rosyjskiej ( en )
Komitet Centralny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego Duma Miejska
z Moskwy
Stronie internetowej gubenko.mos.ru
Nagrody

Nikolai Nikolaevich Goubenko ( rosyjski  : Николай Николаевич Губенкo ) to radziecki i rosyjski aktor , scenarzysta i reżyser , urodzony17 sierpnia 1941w Odessie , potem w ZSRR , teraz na Ukrainie i zmarł dalej16 sierpnia 2020w Moskwie .

Biografia

Absolwentka Wydziału Aktorskiego w Państwowym Instytucie Kinematografii (WGIK) w 1964 roku, a następnie, że do kierowania się w 1969 roku, Nikolai Goubenko był pierwszym aktorem w teatrze i kinie, gdzie zadebiutował w Mam dwadzieścia lat z Marlen Khutsiev . Odgrywa też ważną rolę w „ Proszę o słowoGleba Panfiłowa ( 1975 ). Swój pierwszy film fabularny wyreżyserował w 1971 roku  : Żołnierz powraca z frontu ( Prichol soldat s fronta ), opowiadający o człowieku pragnącym odbudować swoją wioskę zniszczoną przez bombardowania wojenne . Les Orphelins ( Podranki , 1976 ), w dużej mierze autobiograficzny, podejmuje ten sam temat, ale bez wątpienia odnosi większy sukces. Jego kolejne filmy są „lżejsze”. » ( Marcel Martin ). De la vie des estivants (1982) i Et la vie, a łzy i miłość kąpią się w bardzo czeskiej atmosferze .

Był członkiem Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego od 1987 roku. Po tym, jak był dyrektorem awangardowego teatru Taganka , założonego przez Jurija Lioubimowa , a następnie w hańbie wobec przywódców radzieckich (1987-1989), Nikołaj Goubenko posiada stanowisko ministra kultury ZSRR od21 listopada 1989 w 14 listopada 1991. Nikolai Goubenko był członkiem Komunistycznej Partii Federacji Rosyjskiej od jej powstania w 1993 r. I deputowanym do Dumy Państwowej od 1995 do 2003 r., A następnie w Moskwie od 2005 r. Do śmierci.

Częściowa filmografia

Jako reżyser Jako aktor

Nagrody i wyróżnienia

Uwagi i odniesienia

  1. Умер Николай Губенко

Linki zewnętrzne