Nowojorscy kanibale

New York Cannibals to komiks napisany przez Jerome Charyn i narysowany przez François Boucq . Pojawia się w wydaniach Lombard we wrześniu 2020 roku i stanowi kontynuację zwydanym w 2014 roku Little Tulip przez tych samych autorów. W tej skonstruowanej na wzór thrillera narracjiakcja rozgrywa się w Nowym Jorku w 1990 roku.

streszczenie

W Nowym Jorku w 1990 roku Azami jest policjantką, która uprawia kulturystykę, ale przyjmowanie środków dopingujących czyni ją bezpłodną. Jego zespół przejmuje śledztwo w sprawie zmarłego kolegi w sprawie barona narkotykowego. Podczas pościgu znajduje porzucone dziecko w koszu na śmieci i postanawia go adoptować. Paul, jej przybrany ojciec, zgadza się tym zająć. Potem znowu widzi Nadię, kobietę, którą kochał, kiedy był więźniem i którą uważał za zmarłą. Agentka tajnych służb proponuje Paulowi wykonanie fałszywych banknotów i sugeruje, że odmowa będzie miała konsekwencje. Fabuła prowadzi bohaterów w stronę rosyjskiej mafii , „podziemnego świata piwnicy” , handlu noworodkami i ludzką krwią : w istocie dziecko Azumiego „było przeznaczone do handlu młodymi kupcami, używającymi (w szczególności) krwi noworodków” . Sieć „lesbijek-szamanów-Rosjan, ocalałych z gułagu” zbiera „krew niemowląt, aby odsprzedać ją potężnym metropolii” . Narracja zawiera również sekwencję pościgów .

Postacie

Album zawiera niektóre postacie występujące w Little Tulip , który miał miejsce w 1970 roku. Postacie są poza standardami.

Paul lub Pavel to ocalały z Gułagu, który wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Osiadł w Nowym Jorku jako tatuażysta , adoptował Azami, córkę swojej zmarłej kochanki Yoko. Kiedy był w Gułagu, jego tatuaże były znane ze swojego „wpływu”.
Azami Tanaka, adoptowana córka Paula, jest policjantką i bardzo oddana kulturystyce ; przyjmowanie sterydów czyni ją bezpłodną. Porzucone niemowlę pozwala jej spełnić pragnienie macierzyństwa. Boucq opisuje ją jako „młodą kobietę zafascynowaną tatuażami i męską mocą” , co czyni ją „ambiwalentną, hermafrodytą i androgyniczną” .
Albatros to mężczyzna z amputowanymi obydwoma nogami, który porusza się na rękach, co daje mu niezwykłe nowojorskie przeżycie. Ustanawia połączenie między miastem na powierzchni a metrem.
Madame Paradis, czyli Mama, którą L'Albatros przedstawia Azami, jest zarówno „imponująca, jak i eteryczna” ; Boucq opisuje ją jako swego rodzaju „kapłankę voodoo”, która praktykuje białą magię. Nadaje opowieści fantastyczny wymiar.
Nadia służy tajnej agencji rządowej. Jego spotkanie z Pawłem sięga ich zatrzymania w gułagu; oboje zostali kochankami, ale zazdrosny „obrońca” Nadii doprowadził Pawła do przekonania, że nie żyje.
Anna-la-Hyène była w Gułagu głową klanu więźniów, znanego ze swojego „nienasyconego i okrutnego” charakteru . Następnie przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie utrzymuje muskularne zapaśniczki i żywi się krwią swoich ofiar. Jest postacią „obrzydliwą” .
Wezyr to „szara eminencja FBI ” .

Geneza pracy

Jerome Charyn, pisarz New Yorker, współpracował z François Boucq, francuskim autorem komiksów, przy trzech innych powieściach graficznych : La Femme du magicien (1985), Bouche du diable (1990) i Little Tulip (2014).

Album jest kontynuacją Little Tulip . Boucq i Charyn zamierzali zamieścić sekwencję o kanibalizmie w gułagach, ale ograniczenia paginacji uniemożliwiły im to. Boucq zainteresował się handlem ludzką krwią po rozmowie i raporcie ( Le Business du sang ), który pokazuje, że biedni ludzie oddają dużo krwi, aby otrzymać pieniądze potrzebne do przeżycia. Produkty krwiopochodne są dystrybuowane do laboratoriów do użytku w medycynie. Zebrana krew trafia do tych, którzy żyją w spokoju, „nowa forma kanibalizmu” . Boucq i Charyn wznawiają projekt Little Tulip , ale można go czytać niezależnie. Charyn dostarczył fabułę, którą Boucq dostosował do swoich wyborów.

Artystyczne wybory

Okładka jest inspirowana starymi obrazami matki i dziecka, ale w zmodernizowanej wersji. Narracja zawiera retrospekcje do zatrzymania Pawła.

Podobnie jak w poprzedniej historii, tatuaż zajmuje ważne miejsce w historii. Paul, który był tatuatorem w Gułagu, obecnie prowadzi warsztat. Azami, zafascynowana tatuażami, nosi je na całym ciele, z wyjątkiem twarzy i dłoni. Boucq ustala zgodność między tagami, które pokrywają miasto, a tatuażami na skórze bohaterów. Boucq interesuje się kulturystami lat 90., takimi jak Arnold Schwarzenegger i Sylvester Stallone , ponieważ ich muskulatura nie powoduje, że są zdeformowani, w przeciwieństwie do współczesnych ludzi, o „halucynacyjnych kształtach” . Historia ma fantastyczny wymiar , jak stara kobieta, która prowadzi Azamiego przez lochy, „prawie cudowne” dziecko, Mama, Feniks . François Boucq, w sekwencji pościgu samochodowego, inspirowany jest kilkoma klasykami kina, takimi jak French Connection Williama Friedkina i Bullitta .

RTBF uważa, że fabuła jest „z czasem prawie nie do zniesienia dzikości” , podawane przez „cielesnej konstrukcji, niemal mdłości, który pachnie ściekami i hemoglobiny” . Gazeta Les Echos uważa, że New York Cannibals jest „bardziej ezoteryczny i mniej historyczny” niż Little Tulip . W „ Le Monde ” kronikarz opisuje to dzieło jako „ciemne, lepkie, niepokojące” . Le Figaro uważa, że historia jest „mroczna, często brutalna, przepojona piękną duchowością, ale także zakotwiczona w trzewiach wszechpotężnego miasta będącego przedmiotem handlu wszelkiego rodzaju” .

Album zawiera krytyczny wymiar w stosunku do kapitalizmu, odnotowany przez Huff Post : tę „zgryźliwą metaforę współczesnego neoliberalizmu, w którym najsłabsze są pożerane przez potężnych” . Wymiar społecznej satyry na wampiryzm biednych przez bogatych jest według Le Monde , „szczególnie uderzające” . France Info uważa, że album to „bajka o macierzyństwie, a także krytyka liberalnego kapitalizmu” .

Boucq reprezentuje także kilka aspektów kobiecości: hiena Anna jest „ wiedźmą , z jej przebiegłym uwodzeniem i upodobaniem do krwi” ; Mama Paradis, „uniwersalna matka” , przyjmuje życzliwą rolę; Nadia to duch zakończonego związku.

Krytyczne powitanie

Dla France Inter ten komiks detektywistyczny jest „ekscytującym i genialnym” albumem , który przynosi „ coraz bardziej mięsożerną krytykę kapitalizmu ” . Le Figaro określa to dzieło jako „zapierający dech w piersiach i mroczny thriller” , bardzo rytmiczny i „po prostu wyjątkowy” , „cudowny” . Dla RTBF album jest bardzo udany: „gratka dla wszystkich miłośników świetnych widowisk i czarnej literatury” . The Last Hour pisze również pozytywne recenzje, podobnie jak Les Échos , dla których książka jest „wzruszająca i wciągająca” . Tribune de Genève zwraca również uwagę na jakość scenariusza, rysunku i znaków. Provence uważa tę pracę za „ porywającą, świetnie zilustrowaną i udokumentowaną jednorazową fotografię ” . Krytyczny odbiór jest również korzystny w La Capitale i Le Matin .

Actua BD , dla której książka jest „jednym z najbardziej imponujących albumów tej jesieni” , podkreśla jakość zdjęć, „ich kompozycję i siłę” . Krytyczny odbiór jest również pozytywny na BDZoom , gdzie Gilles Ratier deklaruje, że „w tym thrillerze graficznym w niezwykły sposób opisano świat podziemi i policję” . Planète BD postrzega to jako „czysty czarny thriller” , w którym Boucq „wykorzystuje swoją techniczną wirtuozerię z niepokojącą łatwością” ; scenariusz i rysunek są powiększane przez kolorystów. Dla felietonisty Jean-Laurenta Truca ten „czysty i ostry thriller” przywołuje „wielkie kinematograficzne momenty lat 80.” i ilustruje „potworne zmiany zachodzące w populacji Wielkiego Jabłka” .

Książka jest częścią selekcji do Grand Prix Krytyków 2021.

Potomkowie

W ślad za pracą odbyła się wystawa-sprzedaż w Galerii Huberty & Breyne.

Bibliografia

Bosser 2020 .
Jean-Laurent Truc, „ New York Cannibals, Boucq and Charyn impose ” , na ligneclaire.info ,9 września 2020 r.
" Boucq i Czaryński:" New York Cannibals "bardzo udany sequel" Małym "Tulipan " , na France Inter ,3 września 2020 r
Hubert Leclercq, „ Nowy Jork ma smak krwi ”, Ostatnia godzina ,19 września 2020 r
Mick Léonard, „ New York Cannibals ” , na Planète BD ,6 września 2020 r
Didier Pasamonik, „ Nowojorscy kanibale: paląca wiadomość o François Boucq ” ,31 sierpnia 2020 r.
Fuéri, Boucq i Charyn 2020 .
„ Krew i bezdomni w Nowym Jorku ... ”, La Capitale ,12 września 2020 r.
Cédric Pietralunga, " Komiks 13: nasze ulubione na początku roku szkolnego ", Le Monde ,26 września 2020 r( czytaj online ).
Olivier Delcroix, „ New York Cannibals by Boucq and Charyn: chase in a crazy America to bind ” , Le Figaro ,26 września 2020 r.
Gilles Ratier , „ Francusko-amerykański duet François Boucq i Jerome Czaryński są zreformowane na etapie podłość rasy ludzkiej ... ” , na BDZoom ,14 września 2020 r.
Laurent Beauvallet, „ Niesamowite portrety nowojorskich kanibali ”, Ouest-France ,4 października 2020 r( czytaj online ).
Jean-Samuel Kriegk, „ Moja pierwsza dziesiątka nowego komiksu 2020 ”, HuffPost - Francja ,9 września 2020 r( czytaj online )
Thierry Bellefroid, „ Comics Street: New York Cannibals ” , w RTBF ,2 września 2020 r.
David Barroux, „ Bardzo surowe bąbelki na początek roku szkolnego ”, Les Échos ,14 września 2020 r( czytaj online )
Olivier Delcroix " François Boucq, New York BD Blues ", Le Figaro ,25 września 2020 r.
.
Hubert Leclercq, „ New York Cannibals: sequel Little Tulip jest po prostu genialny ” , na dhnet.be ,20 września 2020 r.
Philippe Muri, „ Des plumes au poil ”, Tribune de Genève ,26 września 2020 r.
Stéphane Rossi, „ NY Cannibals, nowe arcydzieło Boucqa ”, La Provence ,13 września 2020 r.
Michel Pralong, „ Comics are deconfining and Spirou sees red ” , na lematin.ch
" ACBD Critics ' Grand Prix 2021 - 15 tytułów w konkursie " , na BD Gest' ,16 listopada 2020 r.
Jean-Laurent Truc, „ François Boucq wystawia New York Cannibals od 4 do 19 września w Huberty & Breyne Paris ” , na ligneclaire.info ,1 st wrzesień 2020.

Załączniki

Dokumentacja

François Boucq (int.) And Frédéric Bosser, » Acte II «, dBD , n o 146,Wrzesień 2020, s. 22-28.
Frédéric Bosser, „ Nowojorscy kanibale : fatalne! ", DBD , n o 146,Wrzesień 2020, s. 91.
Jean-Pierre Fuéri, François Boucq (int.) And Jerome Charyn (int.), » Special dossier of 32 pages «, Casemate , n o 138,Wrzesień 2020.
(it) » Anni '90, tatuaggi eiminalità:» New York Cannibals «, il ritorno di Boucq e Charyn ” , na fumettologica.it ,4 września 2020 r.
Daniel Couvreur i François Boucq (w.), „ Człowiek, ten kanibal dla człowieka ”, Le Soir ,3 października 2020 r( czytaj online )
Hubert Leclercq, „ Nowy Jork i brudny smak krwi ”, La Libre Belgique ,2 października 2020 r( czytaj online )
Nicolas Tellop i Francois Boucq (Int.), " Francois Boucq zanurza powrotem thrillerze ", Les Cahiers de komiksu , n O 12 października = grudzień 2020, s. 42-51

Linki zewnętrzne

« François Boucq: jak narysować„ nowojorskich kanibali ”? » , YouTube , France Inter,3 września 2020 r.
„ New York Cannibals”: przerażająca i urzekająca atmosfera ” , w RTBF ,11 września 2020 r.
M. Mubariki, „ New York cannibals ” , w BD Gest ” ,16 października 2020 r.