Nie

Nie Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 29 września 1960
Perpignan
Narodowość Francuski
Czynność Piosenkarz

Nayah , urodzona jako Sylvie Mestres w Perpignan ( Pyrénées-Orientales ) w 1960 roku , jest francuską piosenkarką .

Biografia

Sylvie Mestres śpiewa od 10 roku życia, zwłaszcza piosenki jej idolki, Edith Piaf .

Studiowała przez sześć lat w Konserwatorium w Perpignan .

Od końca lat 70. Nayah organizuje gale i regularnie bierze udział w konkursach wokalnych. W latach 80. wydała albumy i single, zwłaszcza w 1988 Elohim, do których skomponowała muzykę.

W 1990 roku Sylvie i Joel tworzą duet z piosenką Powiedz swoim dzieciom, że kończy 2 e od finału szwajcarskiego selekcji na Konkurs Piosenki Eurowizji . W 1998 roku szeregi 4 th w konkursie Golden Rose d'Antibes z piosenką Jeśli zapomnę zapomnieć napisane i skomponowane przez Mario Ramsamy (grupy obrazów ). Otrzymuje również kilka nagród muzycznych.

René Coll sugeruje Nayah, aby zgłosiła swoją kandydaturę do France Télévision , a jedną z jego piosenek chcę oddać głos do francuskiej narodowej selekcji do Konkursu Piosenki Eurowizji odbywającego się w dniu29 maja 1999w Jerozolimie w Izraelu . Piosenkę napisali Pierre-René Colombiès (René Coll) i Pascal Graczyk, do muzyki Gilles Arcens i Luigi Rutigliano. Nayah i piosenka są wybierane wewnętrznie do udziału we francuskim finale narodowym2 marca 1999odbywający się w Olimpii , prezentowany przez Juliena Lepersa i Karen Cheryl i transmitowany na żywo w France 3 .

W czasie największej oglądalności francuskiej selekcji konkuruje 12 kandydatów (artystów solowych, duetów, grup). Jury złożone z ekspertów i łączna liczba głosów widzów telewizyjnych przyznaje punkty każdemu zawodnikowi. Po głosowaniu Nayah czuje się związany z Ginie Linii który wykonał piosenkę tę samą historię (Nayah jest 1 re w Televoting ale w rankingu 4 th z punktami jury, natomiast Ginie Linia plasuje 1 st  z jury, ale tylko 4 th w programy telewizyjne). Przepis napisany specjalnie na potrzeby tej selekcji przewiduje, że w przypadku remisu między kandydatami, głos widzów ma pierwszeństwo przed głosem jury. Nayah zakończyć 1 st w Televoting zostaje zwycięzcą i dlatego oficjalnie wyznaczony przedstawiciel Francji w Konkursie Piosenki Eurowizji 1999.

Krótko przed Konkursem Piosenki Eurowizji, po artykule w gazecie L'Indépendant , kilka francuskich stowarzyszeń antysektowych potępiło jej powiązania z ruchem Raelian . Wkraczając do sekty podążającej za mężem, wspinała się po szczeblach kariery, aż została zastępcą księdza, po opublikowaniu w 1988 roku pierwszej płyty, która podjęła temat Raeliański. Po zaprzeczeniu przynależności do ruchu Raelian, przyznaje, że była członkiem i twierdzi, że opuściła sektę w 1996 roku, chociaż pisma Nayah są obecne w wydaniuPaździernik 1998przeglądu ruchu. Stowarzyszenia chciały pozbawić ruch Raelian jakiejkolwiek możliwości pozytywnego ujawnienia się w mediach, jaką mogłaby dać Eurowizja.

Przez tydzień klasyfikowany jest wśród stu najlepszych sprzedaży singli we Francji. Kilka jego kontraktów, jak również udział w programach telewizyjnych, zostało anulowanych w obliczu kontrowersji związanych z jego członkostwem w ruchu Raeliańskim. Piosenkarka uważa się wówczas za ofiarę dyskryminacji.

Plik 29 maja 1999W Jerozolimie , w Izraelu , podczas 44 -go Konkursu Piosenki Eurowizji , Nayah interpreter chcę dać swój głos w 10 th pozycję w towarzystwie pięciu śpiewaków. Po głosowaniu końcowym krajów, to zajmuje 19 th z 23 uczestników, z 14 punktami.

Po konkursie producent z Las Vegas, który od ponad dwóch lat szuka czegoś podobnego do Celine Dion, po przesłuchaniu wybiera Nayah. Oferuje jej pięcioletni kontrakt. Dlatego Nayah kontynuuje swoją karierę, koncertuje i pełni funkcję sobowtóra Celine Dion, wznawiając swój występ w Las Vegas . Od 1 st do5 lutego 2010, Nayah bierze udział w programie telewizyjnym Prawie doskonały specjalny lookalike z kolacją na M6, który wygrywa.

W 2010 roku jego singiel Enfant rêve został sprzedany na rzecz stowarzyszenia Rêve, którego Nayah jest ambasadorem w Haute-Garonne we współpracy z France Bleu Roussillon.

Nagrody

Konkurencja

Dyskografia

Uwagi i odniesienia

  1. Świadectwo Nayah na stronie internetowej Coordination des Associations & Particuliers pour la Liberté de Conscience, przeglądnięto 6 października 2011 r.
  2. „  Eurowizja: fałszywe nuty Nayah  ”, L'Express ,27 maja 1999( czytaj online ).
  3. Annie Cathelin , Ruch Raeliański i jego prorok: złożone socjologiczne podejście do charyzmy , Paryż, L'Harmattan ,2004.
  4. „  Nayah - I want to give my voice  ” , Charts in France (dostęp 6 października 2011 ) .
  5. France Bleu Roussillon, „  Single Enfant Rêve  ” .

Linki zewnętrzne