Naksos (Sycylia)

Naxos
Przykładowe zdjęcie artykułu Naxos (Sycylia)
Widok zachodniego wału od strony północnej
Lokalizacja
Kraj Włochy
Gmina Giardini-Naxos , Sycylia
Informacje kontaktowe 37 ° 49 ′ 26 ″ na północ, 15 ° 16 ′ 26 ″ na wschód
Geolokalizacja na mapie: Sycylia
(Zobacz sytuację na mapie: Sycylia) Naxos Naxos
Geolokalizacja na mapie: Włochy
(Zobacz sytuację na mapie: Włochy) Naxos Naxos

Naxos lub Naxus ( starożytny grecki Νάξος / Náxos ) W archeologicznym na Sycylii, znajduje się w miejscowości w Giardini-Naxos , na wschodnim wybrzeżu wyspy, pomiędzy Catana (dziś Catania ) i Messana (dziś Messina ).

To starożytne miasto znajdowało się na przylądku Schiso, u ujścia rzeki Acesines (obecnie rzeki Alcantara ), na płaskim terenie, na południe od wzgórza, na którym później założono miasto Tauromenium (dziś Taormina ).

Historia

Naxos jest uważany przez starożytnych pisarzy za najstarszą grecką kolonię na Sycylii . Według Efora z Cumae została założona rok przed Syrakuzami , w 735 roku pne. AD , przez grupę osadników z Chalkidy w Eubei i Ionii . Ten sam autor przedstawia założyciela kolonii, Teoklesa (lub Thuclès), jako Ateńczyka z urodzenia. Jednak Tukidydes nie wspomina o tym fakcie i opisuje miasto jako całkowicie chalkidowskie; wydaje się zresztą, że potem miasto było uważane za takie. Dowodem na to, że Naksos jest najstarszą grecką kolonią na Sycylii, jest konsekracja ołtarza Apollo Archegetes poza miastem, pod którego ochroną powstała kolonia. Była też tradycja (utrwalona długo po zniszczeniu miasta Naksos), że każdy, kto bierze udział w świętej wyprawie do Grecji lub po powrocie, składa ofiarę. Etymologia terminu Naxos sugeruje, że wśród pierwszych osadników niektórzy pochodzili z wyspy Naxos , jak pisze Hellanicos, chyba że nazwa ta przywołuje w języku semickim La Guette, skarpę w pobliżu Tauroménion .

Miejsce jest strategiczne: pierwszy punkt wejścia na pokład po skrajnym punkcie Włoch, dobre kotwiczenie i żyzna równina, nawadniana przez Assinos (obecnie Alcantara), nawet jeśli pobliskie góry ograniczą fizyczny rozwój miasta.

Do osadników bez wątpienia szybko dołączyli inni z Grecji , bo już w 730 roku pne. AD, mniej niż 6 lat po założeniu Naxos, grupa osadników udała się, aby założyć miasto Leontini (dziś Lentini , na południe od Katanii ). Wkrótce po założeniu miasta Katania . Theocles sam stał się Oekist (lub oficjalnym założyciel) od Leontini i pewna Euarchus, prawdopodobnie obywatel Chalkis , że od Katanii . Strabon i Scymnus przedstawiają Zancle (obecnie Messina ) jako kolonię córek Naxos, ale Tukidydes nie wspomina o tym. Ponieważ jednak była to niewątpliwie kolonia chaldejska, niektórzy mieszkańcy Naksos prawdopodobnie uczestniczyli w założeniu miasta. Callipolis , greckie miasto, które nie jest dokładnie zlokalizowane i które szybko zniknęło, było również kolonią Naxos.

Pomimo dowodów na szybki rozwój, historia Naksos u jego początków pozostaje raczej niejasna, a jego rozwój ograniczony. Pierwsze zgłoszone zdarzenia dotyczą katastrof, które nawiedziły miasto. Było to jedno z miast oblężonych i zdobytych przez Hipokratesa , tyrana Geli około 498-491 pne. AD ... Podlegając jego władzy, miasto najwyraźniej przeszło pod władzę Gelo z Syrakuz , a następnie pod władzę jego brata Hiero I st (zgodnie z tekstami jest on pod władzą w 476 rpne. ). Ten ostatni, chcąc umocnić swój autorytet, wypędził wszystkich mieszkańców Naxos i Katanii, aby osiedlili się w Leontini . Następnie ponownie zaludnił oba miasta ludźmi z innych miejsc. W pismach dotyczących buntów, które wybuchły na Sycylii po śmierci Hiero I św . Jednak nie ma wątpliwości, że wysiedleni mieszkańcy powrócili następnie do swoich pierwotnych miast, około 461 pne. W rzeczywistości w późniejszych czasach widzimy, że Chalkidiańskie miasta Naksos, Leontini i Katania sprzymierzyły się między sobą traktatami o przyjaźni i ścisłej współpracy, w przeciwieństwie do Syrakuz i innych doryckich miast na Sycylii. Tak więc w 427 pne. J. - C., gdy miasto Leontini było silnie nękane przez pobliskie Syrakuzy, jego sojusznicy pomagali mu w miarę możliwości.

Kiedy pierwsza ekspedycja ateńska pod dowództwem Laches i Charoeades dotarła na Sycylię , Naxos natychmiast się tam sprzymierzył. Dla nich, podobnie jak dla regów po drugiej stronie Cieśniny Mesyńskiej , silna niechęć do Mesenian była niewątpliwie głównym czynnikiem przynależności do partii ateńskiej. W następnych działaniach wojennych Meseńczycy zaskoczyli Naxos lądem i morzem, szybko zostali wyparci przez ten ostatni, którego wojska zadały im ciężkie straty.

Podczas wielkiego ateńskiej wyprawy na Sycylię (415 pne), Naksos przyjęła ich sojusz na początku, natomiast ich siostrzane miasta Rhegium (obecnie Reggio Calabria ) i Katanii pozostawał odległy. Mieszkańcy dostarczali im żywność, a także witali w mieście. W ten sposób flota ateńska wylądowała najpierw na Naksos po przekroczeniu cieśniny; później, ponadto, Tukidydes cytuje miasta Naksos i Katanię jako jedyne miasta na Sycylii, które sprzymierzyły się z Ateńczykami. Po niepowodzeniu tej ekspedycji miasta Chalcydyjczyków znalazły się w szponach działań wojennych z Syrakuzami , ale zostały one przełożone w 409 rpne. AD Kartagińczycy byli obecnie większym zagrożeniem dla Syrakuz i innych greckich miast Sycylii , które zwyciężyły nad tymi konfliktami. Ich pozycja podczas tych wydarzeń uchroniła Naxos przed losami miast Agrigentum (obecnie Agrigento ), Gela i Camarina . Ale to odroczenie było krótkotrwałe i miało miejsce w 403 roku pne. AD, Dionizy Starszy , uważając się za bezpieczny przed władzami Kartaginy i lokalnymi rewolucjami, zdecydował się zaatakować chalcydyjskie miasta Sycylii . Stał się panem Naxos dzięki zdradzie ich generała Proclesa. Mieszkańców sprzedano jako niewolników, miasto zostało zrównane z ziemią, a jego terytorium przyłączone do terytorium Sycylii .

Naxos nigdy nie otrząsnął się z tego ciosu i tak naprawdę nigdy już nie stał się ważnym miejscem. Dlatego nie jest łatwo prześledzić późniejsze wydarzenia. Wygląda na to, że Syculowie , którym Dionizjusz przekazał terytorium miasta, założyli nową osadę na wzgórzu Taurus, który dominuje nad starożytnym Naksos. Nowe miasto szybko się rozrosło i przyjęło nazwę Tauromenium . Ten nowy fundament powstał około 396 roku pne. AD, a Sicules nadal byli w posiadaniu twierdzy kilka lat później. Wygnani mieszkańcy Katanii i Naxos utworzyli wtedy dużą grupę ludzi, którzy jak najczęściej pozostawali razem. Rhegianie próbowali, ale bez powodzenia, ulokować ich w dzielnicy Mylae ( Milazzo ): zostali szybko wypędzeni przez Meseńczyków i najwyraźniej rozproszeni w kilku częściach Sycylii. Mówi się, że w 358 roku pne. AD, Andromachus, ojciec historyka Timaeusa z Tauroménion , zdołał zebrać wygnańców z Naksos i umieścić ich na wzgórzu Tauromenium , które w ten sposób stało się greckim miastem, następcą starożytnego Naksos. Przez pomyłkę lub nieścisłości Pliniusz Starszy twierdził, że Tauromenium było kiedyś nazywane Naxos. Nowe miasto szybko stało się ważnym miastem. Wydaje się, że pierwotne miejsce Naksos nigdy nie zostało ponownie zajęte w czasach starożytnych, ale ołtarz i święty obszar Apollo Archegetes nadal znajdowały starożytne miasto. Wspomina się o nich również w relacjach z wojny między Sekstusem Pompejuszem a Oktawą Augustem w 36 rpne. J.-C ..

Archeologia

Miejsce to jest w neolicie , epoce brązu i epoce żelaza, gdzie mieszają się miejscowe artefakty i greckie artefakty. Rdzenna ludność zamieszkiwała greckie miasto tuż po jego założeniu.

Wykopaliska archeologiczne, począwszy od XIX th  wieku, aw latach 1960 i 1970 pod kierunkiem Paola Pelagatti, aby zidentyfikować szczątki starożytnego miasta. Mamy zatem w stanie znaleźć plan szachownicy miasta, ważne fragmenty fortyfikacji w wielokąta struktury dużych bloków czarnej lawy z Etny , nekropolii, dzielnicy garncarzy, importowane i lokalne ceramiki greckiej, a niektóre domy w IV TH  wiek  pne. AD . Odkryto także fundamenty świątyni z drugiej połowy VI wieku (14 x 38 m), wzniesionej na niewielkiej budowli sakralnej z końca VII wieku poświęconej Afrodycie.

Monety Naksos przedstawiają głowę Dionizosa .

Załączniki

Bibliografia

  1. Jean Ducat , „  Archaizm w poszukiwaniu chronologicznych zabytków.  », Bulletin of Hellenic Correspondence , tom 86, nr 1, 1962. s. 167.
  2. Tukidydes , Wojna peloponeska [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] , VI, 3; Ephorus z Cumae ap. Strabon , Geografia [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] , VI; Scymn. Ch. 270-77  ; Diodorus Siculus , Historical Library [ szczegóły wydań ] [ czytaj online ] , XIV, 88. Data założenia, patrz Clinton, FH t. I. p. 164; Euseb. Chron. ad 01.11.1.
  3. Thucydides, lc; Appian , BC przeciwko Zjednoczonemu Królestwu 109.
  4. Ap. Stephen of Byzantium , Ethnics [ szczegóły wydania ] , sv Χαλκίς .
  5. Pierre Lévêque , „The Chalcidian colonies of the east coast”, La Sicile , Presses Universitaires de France, „Nous partons pour”, 1989, s. 261-278. [ czytaj online ] .
  6. (Thuc. Lc ; Scymn Ch 283-86; ..... Strab vi str. 268.)
  7. (Strab. Vi. Str. 268; Scymn. Ch. 286; Thuc. Vi. 4.)
  8. (... Strab vi p 272; .. Scymn Ch lc )
  9. (Herod. VII. 154)
  10. (Diod. Xi. 49)
  11. ( Id. Xi. 76)
  12. ( Id. XIII. 56, XIV. 14; Thuc. III. 86, IV. 25.)
  13. (Thuc. III. 86)
  14. ( Id. IV. 25.)
  15. (Diod. Xii. 4; Thuc. Vi. 50)
  16. (Thuc. VII. 57.)
  17. (Diod. Xiii. 56.)
  18. (Okres. Xiv. 14, 15, 66, 68.)
  19. (Diod. Xiv. 58, 59.)
  20. ( Id. 88.)
  21. (Diod. Xiv.87.
  22. (Diod. Xvi. 7.)
  23. (Plin. III. 8. s. 14.)
  24. (Appian, BC v.109)
  25. Pier Giovanni Guzzo , „2. Mégara Hyblaea i fundacje chalcydyjskie we wschodniej Sycylii” , w From Pithecusses to Pompeii. Historie fundacji: Cztery konferencje w Collège de France (Paryż, 2014) , Publications du Centre Jean Bérard, coll.  "Studia",23 maja 2016 r( ISBN  978-2-918887-72-0 , czytaj online ) , str.  37-60

Bibliografia