Ofhites
W ofici lub ophiens (od greckiego ὄφιανοι> ὄφις, wąż ), zwanego również naassènes (od Naas , Serpent w języku hebrajskim ) są gnostyckie sekty, które pojawiły się w Syrii i Egipcie około roku 100 naszej ery. Wspólnym punktem tych sekt było chce dać wielką wagę do symboliki węża, Nachasza , w lekturze Księgi Rodzaju , a także ustalenie związku między gnozy i zakazanego owocu z drzewa poznania dobra. I zła. W przeciwieństwie do chrześcijańskiej interpretacji węża jako ucieleśnienia szatana, ofici widzieli w wężu bohatera, podczas gdy widzieli w Elohim , boga, który stworzył i przeklął Adama i Ewę , złego demiurga .
Ofhite sekty
Ze względu na zniszczenia pism gnostyckich przez Kościół Prawosławny z IV -go wieku, zachowanym rękopisów i tekstów ofici , większość informacji o sektach ophite pochodzi z pism ich wrogów, Hipolita z Rzymu ( Filozof ), Ireneusza z Lyonu ( Przeciw herezjom ), Orygenesa ( Contra Celsum vi. 25 nast.) i Epifanesa z Salaminy ( Panarion . xxvi.). Niektóre oryginalne, ofite teksty zostały jednak ujawnione podczas wykopalisk archeologicznych, np. W Nag Hammadi .
Diagramy ofhite
Diagramy Ofhite to ezoteryczne rytuały i diagramy używane przez sekty gnostyckich Ofhite. Czasami widzieli także u boga Starego Testamentu przedstawienie demiurga Ialdabaôtha .
Celsus (cytowany przez Orygenesa, Against Celse , VI, 24-38) opisuje diagramy jako 10 oddzielnych okręgów i ograniczonych jeden w drugim, świat dusz, Lewiatan , podzielony cienką czarną linią, kamień nazębny , całość w plac, na którym jest napisane „wrota raju ”. Co więcej, nadal według Celsusa, ofici dodali wypowiedzi proroków między kręgami, z czymś szczególnym zapisanym w największym i najmniejszym z kręgów kosmologicznych, przedstawiających odpowiednio Boga Ojca i Boga Syna.
Bibliografia
Referencje
-
Irénée de Lyon , Przeciw herezjom (178–188), I, 29–30. Trad. Adelin Rousseau (1965-1982), Cerf , 1991.
-
Celsus , apud Origen , Against Celsus (248), VI, 24-38 (na diagramach ofhite). Trad., Cerf , pot. „Źródła chrześcijańskie”.
-
Hippolytus z Rzymu (Pseudo-Hippolyte of Rome), Philosophumena, czyli Obalenie wszystkich herezji (ok. 290), V, 12-18. Trad. A. Siouville (1928), Arche, 1988; trad. H. van Kasteel, Beya, 2019.
-
Epiphanes of Salamis , Panarion (ok. 375-377), XXXVII.5, XXXIX-LXIV. Wydanie: Karl Holl, Panarion, Lipsk , JC Heinrichs, 1915-1933, t. 2 i 3. Tłumaczenie angielskie: The Panarion of Epiphanius of Salamis, Frank Williams, Leyde , Brill , 1987-1994, 2 vol., XXX-359, XVIII-677 str.
-
Pseudo-Tertulian (en) , Przeciw wszystkim heretykom (ok. 220), II. Tłumaczenie M. de Genoude, 1852.
-
Filastre z Brescii , Diversarum hereseon liber (ok. 385). Wydanie F. Heylen, Turnhout , 1957. Tłumaczenie włoskie Gabriele Banterle, Delle varie eresie , Rzym , 1991.
Ofhite teksty
- Lista Birger A. Pearson: powiadomienia o pseudo-Tertulian, z Ireneusza Lyons , o Epifanesa Salamis ( Panarion , 37, 1, 1-7, 6), z Celsusa (w Origen ), The hypostase z archons ( en) , Napisane bez tytułu lub O pochodzeniu świata (en) (apud Wouter J. Hanegraaff, Dictionary of Gnosis and Western Esotericism , Leiden , Brill , 2005, t. II, s. 895-897 ).
- Lista Tuomasa Rasimusa (który uważa teksty ophite, które Hans-Martin Schenke (de) uważa za Setów): Eugnostos (Nag Hammadi Codex III.3), The Wisdom of Jesus Christ (NHC III.4), Written without title or On pochodzenie świata (in) (NHC II.5), hipostaza archontów (w) (NHC II.4), częściowo Księga tajemnic Jana lub Apokryf Jana (NHC II.1) oraz noty Ireneusza z Lyonu ( Przeciw herezjom , I.30), Celsusa (w Orygenes , Przeciw Celsusowi , VI.24-38), być może prawdziwe świadectwo (w) (NHC, IX.3), zawiadomienie o Pseudo -Tertulian ( Przeciw wszystkim heretykom , II, 1-4), uwagi Hipolita Rzymu na temat Perates i Naassenów (lub Ofitów) (Filozofumena, czyli Obalenie wszystkich herezji ) (T.Rasimus, Paradise Reconsidered in Gnostic Mythmaking: Rethinking Sethianism in Light of the Ophite Evidence , Nag Hammadi and Manichaean Studies, Leiden , EJ Brill , 2009).
-
Pisma gnostyckie. Biblioteka Nag Hammadi , pod kierownictwem Jean-Pierre'a Mahé i Paula-Huberta Poiriera , Gallimard , „ Bibliothèque de la Pléiade ”, 2007: Hypostase des Archontes (en) (Nag Hammadi Codex II.4, s. 385 ) (Sethian traktat?), Bez tytułu Pisemne (NHC II.5, XIII.2, str. 423 i n. ), O pochodzeniu świata (en) (NHC II.5), Prawdziwe świadectwo (en) (NHC IX. 3, s. 1403 i nast.).
Badania ofitów
- H. Leisegang, La gnose (1924), rozdz. 4: „Les ophites”, tłum., Mała biblioteka Payot , 1971.
- Jean-Daniel Kaestli, „Interpretacja węża z Genesis 3 w niektórych tekstach gnostyckich i kwestia gnozy„ Ofhite ””, Apud Julien Ries i in., Wyd., Gnostycyzm i świat hellenistyczny. Obrady Sympozjum w Louvain-la-Neuve (11-14 marca 1980) , Louvain-la-Neuve , Katolicki Uniwersytet w Louvain - Instytut Orientalistyczny, 1982, s. 116-130 .
- S. Gero, „Ofhite Gnosticism by Theodore Bar Koni's Liber Scholiorum”, apud H. Drijvers (red.), Literary Genres in Syriac Literature , Rzym , Institutun Studiorum, 1987, s. 265-274 .
-
Birger A. Pearson , „Ophites”, apud W. Hanegraaff, Dictionary of Gnosis and Western Esotericism , Leiden , Brill , 2005, t. II, s. 895-898 .
- Annarita Magri, „Uzdrawiający wąż i pochodzenie gnozy ofiary”, Przegląd historii religii , 2007, 4, s. 395-434 .
Uwagi i odniesienia
-
Pierre Hadot , Michel Tardieu , [„ http://www.universalis.fr/encyclopedie/gnosticisme/ Gnosticisme”], Encyclopædia Universalis , dostęp 31 lipca 2015 r.
Zobacz też
Bibliografia