HMCS Caraquet (J38)

HMCS Caraquet
Przykładowe zdjęcie produktu HMCS Caraquet (J38)
HMCS Caraquet
Inne nazwy NRP Almirante Lacerda w 1946 roku
Rodzaj Saper
Klasa Bangor
Historia
Służył  Royal Canadian Navy portugalskiej marynarki wojennej
 
Budowniczy North Vancouver Ship Repairs Limited
Stocznia North Vancouver - British Columbia , Kanada
Zamówione 28 listopada 1940
Leżał kil 31 stycznia 1941
Uruchomić 2 czerwca 1941
Komisja 2 kwietnia 1942
Status Sprzedany w Portugalii w 1946 r. - Sprzedany w Mozambiku w 1975 r. - Zburzony w 1981 r
Załoga
Załoga 83 mężczyzna
Charakterystyka techniczna
Długość 54,9  m
Mistrz 8,7  m
Wersja robocza 2,51  m
Przesunięcie 667  t
Napęd 2 trójbębnowe kotły wodnorurowe Admiralicji - 2 pionowe trójstopniowe silniki tłokowe - 2 wały napędowe
Moc 2400  KM (1790  kW )
Prędkość 16 węzłów (29,6 km / h)
Funkcje wojskowe
Uzbrojenie 1 armata 12 funtów QF (76,2 mm)
2 armaty Oerlikon 20 mm
40 ładunków głębinowych jako eskorta
Kariera
Orientacyjny J38

HMCS Caraquet ( liczba proporzec zjazdem J38) (lub angielski HMCS Caraquet ) jest trałowiec z klasy Bangor uruchomił dla Royal Navy (RN), ale przeniósł się do Royal Canadian Navy (RCN) przed uruchomieniem i służył w II wojnie światowej .

Projekt

Caraquet jest kontrolowana w programie Bangor 1939/40 klasy 28 listopada 1940 roku w stoczni w North Vancouver konserwacja statków Ltd. of North Vancouver w Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie . Kil zostało zawarte w dniu 31 stycznia 1941 roku Caraquet został uruchomiony w dniu 2 czerwca 1941 roku i oddany do użytku w dniu 2 kwietnia 1942 r.

Klasa Bangor miała być początkowo makietą trałowca klasy Halcyon w służbie Royal Navy . Napęd tych statków zapewniają 3 rodzaje silników: silnik wysokoprężny, silnik parowy tłokowy i turbina parowa. Jednak ze względu na trudność w uzyskaniu silników wysokoprężnych, wersja z silnikiem Diesla została przeprowadzona w niewielkich ilościach.

Kanadyjska wersja trałowca klasy Bangor przenosi 683 tony pod normalnym obciążeniem . Aby pomieścić kotłownie, statek ten ma większe gabaryty niż pierwsze wersje z silnikiem Diesla o łącznej długości 54,9 metra, szerokości 8,7 metra i zanurzeniu 2,51 metra. Statek ten jest napędzany przez 2 pionowe silniki tłokowe z potrójnym rozprężaniem, napędzane przez 2 3-bębnowe kotły wodnorurowe Admiralicji i napędzające dwa wały napędowe. Silnik wytwarza 2400  koni mechanicznych (1790  kW ) i osiąga prędkość maksymalną 16 węzłów (30 km / h).

Ich brak rozmiaru daje okręty tej klasy małych możliwościach manewrowych na morzu, to byłoby jeszcze gorsze niż te z korwet z klasy Kwiat . Uważa się, że wersje z silnikami wysokoprężnymi mają gorsze właściwości jezdne niż warianty z silnikami tłokowymi o niskiej prędkości. Ich płytkie zanurzenie czyni je niestabilnymi, a ich krótkie kadłuby mają tendencję do tonięcia na dziobie, gdy są używane na wodach czołowych.

Statki klasy Bangor są również uważane za ciasne dla członków załogi, wpychając 6 oficerów i 77 marynarzy na statek pierwotnie planowany w sumie 40.

Historia

Druga wojna światowa

Pierwotnie zbudowany dla Royal Navy pod nazwą HMS  Caraquet  (J38) , został wypożyczony Royal Canadian Navy w 1942 roku i oddany do służby 2 kwietnia 1942 roku w Vancouver.

Po testach przed uruchomieniem Caraquet dołączył do Esquimalt Force w maju 1942 r., Lokalnego patrolu konwoju i eskorty operującej z Esquimalt w Kolumbii Brytyjskiej . Caraquet jest jednym z okrętów dodawanych do siły patrolu West Coast po japońskim ataku na Pearl Harbor . Głównym zadaniem trałowców klasy Bangor po ich uruchomieniu na Zachodnim Wybrzeżu było przeprowadzenie Zachodniego Patrolu . Obejmuje to patrolowanie zachodniego wybrzeża wyspy Vancouver , inspekcję wlotów i cieśnin oraz mijanie Wysp Scotta, aby dostać się do Kanału Gordona przy wejściu do Cieśniny Królowej Charlotty i wrócić. We wrześniu trałowiec został przeniesiony do Prince Rupert Force , jednostki patrolowo-eskortowej działającej z Prince Rupert w Kolumbii Brytyjskiej i pozostał w grupie do marca 1943 roku, kiedy to Caraquet otrzymał rozkaz udania się na atlantyckie wybrzeże Kanady .

Trałowiec przybył w Halifax , Nova Scotia w dniu 2 maja 1943 roku i został przydzielony do Zachodniej Lokalnej Escort Mocy (WLEF) jako eskorta konwoju. Caraquet przeniesiona do Halifax Mocy (Fource Halifax), lokalnej jednostki patrolowej i towarzyskiej działającej od Halifax w czerwcu. Od lipca trałowiec rozpoczął remont sześć tygodni z Baltimore w stanie Maryland w USA . W grudniu statek został ponownie przekazany, tym razem do grupy eskortowej Newfoundland Force operującej z St. John's w Nowej Funlandii .

Le Caraquet pracował w Siłach Nowej Fundlandii do lutego 1944 r., Kiedy trałowiec został wysłany do Europy w ramach wkładu Kanady w inwazję na Normandię . Po przybyciu w Plymouth w dniu 13 marca, trałowiec został przydzielony do 31 th pogłębiania floty mój cały-kanadyjskiego jako starszy oficer na statku. Podczas lądowania Caraquet i jego towarzysze oczyszczają i zaznaczają kanały przez niemieckie pola minowe, prowadzące do plaż inwazyjnych w sektorze amerykańskim. W dniu 6 czerwca 31 st trałowaniem min flotylla wyczyszczone kanał 3 , a tym samym realizacji swoich zadań bez atakowany przez Niemców. Trailer pozostawał na wodach europejskich aż do powrotu do Kanady we wrześniu w celu ponownego zainstalowania w Lunenburgu w Nowej Szkocji .

W Caraquet powraca do Plymouth w marcu 1945 roku i dołączył do 31 th trałowaniem min flotylli . Caraquet wzięli udział w ostatniej dużej operacji połączonej w europejskim teatrze, podczas ataku na niemieckich baz marynarki we Francji, aż po czym oszczędził wysiłku wojennego aliantów. Odchodzenia od Plymouth w dniu 12 kwietnia 1945 roku, 31 st trałowaniem min flotylla rozpoczął działalność w ustach ujścia Gironde w dniu 14 kwietnia. Swoją misję zakończyła 16 kwietnia, nie przejmując się Niemcami. W Plymouth flotylla napotkała niemiecki uzbrojony trawler i zdobyła go. Caraquet i 31 th trałowaniem min Flotylli spędzić następne pięć miesięcy przeszukiwania kanału .

Po wojnie

Caraquet został wycofany ze służby i wrócił do Royal Navy w dniu 26 września 1945 roku w Sheerness . Okręt, który nigdy nie wszedł do służby w Royal Navy, został sprzedany portugalskiej marynarce wojennej 29 czerwca 1946 r. I przemianowany na NRP Almirante Lacerda . Używany głównie jako statek zwiadowczy, Almirante Lacerda służył do 1975 roku. Losy statku są sporne między źródłami. Według JJ Colledge'a statek został przeniesiony do Mozambiku w 1975 roku, a rejestr statków został zniesiony w 1984 roku. Według Miramar Ship Index , statek został zezłomowany w 1975 roku.

Honory bojowe

Udział w konwojach

Caraquet już odpłynął z następujących konwojów podczas swojej kariery:

  1. Konwój ON 256
  2. Konwój SC 144

Przykazanie

Uwagi:
RCNR: Royal Canadian Naval Reserve
RCNVR: Royal Canadian Naval Volunteer Reserve

Zobacz też

Uwagi i odniesienia

  1. Brown, str. 124
  2. Chesneau (1980), s. 61
  3. Macpherson i Barrie (2002), str. 178
  4. Douglas i in., No Higher Purpose , str. 349, 352
  5. Douglas i in., A Blue Water Navy , str. 233
  6. Schull, str. 233-234
  7. Schull, str. 270–273
  8. Schull, str. 395–396
  9. Douglas i in., A Blue Water Navy , str. 337
  10. Colledge, str. 123
  11. „Caraquet (6112879)”. Indeks statków Miramar . Dostęp 5 listopada 2016 r.

Bibliografia

Linki zewnętrzne