Metrification Stany Zjednoczone jest procesem wprowadzenie Międzynarodowego Układu Jednostek Miar i zastąpić system jednostek amerykańskich miary . Obecnie Stany Zjednoczone jako jedyne, wraz z Liberią i Birmą , nie przyjęły systemu metrycznego jako oficjalnego systemu wag i miar. Nie ma takiego planu na poziomie federalnym lub stanowym, z wyjątkiem Hawajów .
Chociaż Konstytucja Stanów Zjednoczonych dała moc narzucenia standardu miar przez Kongres Stanów Zjednoczonych , system amerykańskich jednostek miar został sformalizowany dopiero w 1832 roku .
Na początku XIX -go wieku, US National Survey geodezyjne (Narodowa Agencja mapping) używa metr i kilogram przywieziony z Francji .
W 1866 roku Kongres zatwierdził stosowanie systemu metrycznego i udostępnił stanom zestaw standardowych wag i miar metrycznych.
W 1875 roku Stany Zjednoczone wzmocniły swoje zaangażowanie w rozwój systemu metrycznego na poziomie międzynarodowym, stając się jednym z pierwszych siedemnastu krajów członkowskich i sygnatariuszami Konwencji Metrycznej . Podpisanie tej umowy opiera się na pięcioletnich spotkaniach, podczas których system został przeformułowany i dopracowany co do dokładności jego standardów. Konwencja Metrów tworzy Międzynarodowe Biuro Miar i Wag (BIPM) z siedzibą w Sèvres we Francji, którego celem jest promocja systemu na całym świecie.
Na mocy Zakonu Mendenhalla z 1893 r. standardy metryczne, opracowane na arenie międzynarodowej wraz z BIPM, zostały przyjęte jako podstawowe standardy długości i masy w Stanach Zjednoczonych. Te jednostki miary amerykańskie , takie jak stopy i książka została oparta na systemie metrycznym.
Konstytucja stanu Utah (w) 1895, w artykule X , Rozdział 11, pierwotnie zarządził, że „system metryczny powinny być nauczane w szkołach publicznych w kraju.” Ta sekcja została jednak później uchylona.
Generalna Konferencja Miar jest organem nowoczesnego systemu metrycznego, który obejmuje członków sygnatariuszem z konwencją Meter . W 1960 roku zatwierdzili aktualizację systemu metrycznego, ustanawiając Międzynarodowy Układ Jednostek Miar (SI).
10 lutego 1964, National Bureau of Standards stwierdziło, że użyje systemu metrycznego, chyba że będzie to miało oczywisty szkodliwy skutek.
W 1968 roku Kongres zatwierdził US Metric Study , trzyletnie badanie systemów pomiarowych w Stanach Zjednoczonych, z naciskiem na wykonalność systemu metrycznego. Badanie przeprowadził Departament Handlu . 45-osobowy panel konsultował się i wysłuchał zeznań setek konsumentów, firm, grup zadaniowych, producentów oraz urzędników stanowych i lokalnych. W końcowym raporcie stwierdza się, że Stany Zjednoczone ostatecznie dołączą do reszty świata z systemem metrycznym. Badanie wykazało, że system metryczny był już dobrze ugruntowany w wielu regionach, a jego wykorzystanie rosło. Większość uczestników tego badania uważała, że zmiana miary leży w interesie Stanów Zjednoczonych, biorąc pod uwagę znaczenie handlu zagranicznego i rosnący wpływ technologii.
US Metric Study Zaleca się, aby Stany Zjednoczone wdrożyły starannie zaplanowane przejście przez ponad dekadę. W 1975 roku Kongres uchwalił ustawę o konwersji metrycznej (w) „w celu koordynowania i planowania rosnącego wykorzystania systemu metrycznego w Stanach Zjednoczonych”. Agencja United States Metric Board ( USMB) została utworzona w celu planowania i koordynowania przejścia oraz wyjaśniania go obywatelom. Ten ostatni element doprowadził do uwrażliwienia opinii publicznej na system metryczny, ale reakcje były negatywne: opór, apatia , a nawet śmieszne. W 1981 roku USMB doniosło Kongresowi, że najwyraźniej nie ma od tego ostatniego mandatu koniecznego do przeprowadzenia konwersji na szczeblu krajowym. Z powodu tej nieefektywności i chęci zmniejszenia wydatków rządu federalnego, jesienią 1982 roku administracja Ronalda Reagana rozwiązała agencję USMB.
Koniec USMB zwiększył wątpliwości, czy metryfikacja została faktycznie wdrożona. Metryfikacja w sektorach publicznym i prywatnym spadła zatem, podczas gdy konkurencyjność między narodami i wymagania rynków globalnych wzrosły.
Amerykańska Krajowa Rada Metric (ANMC) została założona w 1973 roku przez American National Standards Institute (ANSI) jako non-profit, zwolnione od podatku na rzecz organizacji planowania i koordynacji działalności metrycznych we wszystkich sektorach gospodarki amerykańskiej. Stała się spółką zarejestrowaną w 1976 r. ANMC miała na celu ułatwienie metryfikacji poprzez utrzymanie dobrowolnego i uporządkowanego procesu, który minimalizował koszty i maksymalizował zyski, a także zapewniał swoim subskrybentom informacje, fora, indywidualną pomoc i inne usługi. ANMC próbowało skoordynować przejście na metrykę w wielu sektorach przemysłowych, w przeciwieństwie do USBM, które próbowało jedynie wdrożyć politykę określoną w ustawie o konwersji metrycznej z 1975 r. Po utworzeniu USBM komitet ANMC przedstawił plan konwersji substancji chemicznej. i oprzyrządowania. Zmiany w tych obszarach zostaną następnie zatwierdzone przez USBM. Od 1975 do 1981 roku ANMC zorganizowało serię corocznych konferencji, które przyciągnęły liczną publiczność. Następnie ANMC ponownie zorganizowała serię konferencji ( National Metric Conferences , ale tym razem we współpracy z : US Metric Association (USMA), Departamentem Handlu i Narodowym Instytutem Standardów i Technologii (NIST), od 1989 r. do 1993 roku.
Kongres miał włączone nowe zobowiązania dla metrification przemysłu amerykańskiego w jego Omnibus Handlu Zagranicznego i ustawy Konkurencyjności . Ustawa zmienia Metric Conversion Act z 1975 r. i określa system metryczny jako „preferowany system wag i miar dla Stanów Zjednoczonych i handlu”. Prawo stanowi, że rząd federalny jest odpowiedzialny za pomoc przemysłowi, zwłaszcza małym przedsiębiorstwom.
Prawo to wymagało od większości agencji federalnych stosowania systemu metrycznego w swoich zamówieniach rządowych, dotacjach i innych działaniach związanych z biznesem do końca 1992 roku. Chociaż nie nakładało to obowiązku na sektor prywatny, rząd federalny starał się używać go jako katalizator w konwersji krajowego handlu, przemysłu i handlu na system metryczny. Wyjątki poczyniono dla branży drogowej i budowlanej. Departamentu Transportu planuje wymagać przejście na system metryczny na rok 2000, ale plan został anulowany przez ustawę o kapitale Transport XXI th Century ( TEA-21 lub Transportation Equity Act dla 21st Century ). Siły zbrojne używają głównie systemu metrycznego, ponieważ są regularnie wzywane do współpracy z armiami innych narodów.
Niektórzy członkowie Kongresu próbowali zakazać stosowania systemu metrycznego na drogach federalnych w 1992 i 1993 roku. Te ustawy nie cieszyły się zbytnią popularnością w Izbie Reprezentantów i upadły przed głosowaniem.
Mars OrbiterPołączone użycie dwóch jednostek miar było przyczyną utraty sondy kosmicznej Mars Climate Orbiter (o wartości 125 milionów dolarów) w 1999 roku. NASA określiła w kontrakcie jednostki metryczne. NASA i inne organizacje używają tego systemu w swojej pracy, ale jeden z ich podwykonawców, Lockheed Martin , dostarczył dane na temat wydajności silnika w funtach-siła na sekundę zamiast w niutonach na sekundę. Sonda została zaprojektowana do okrążenia Marsa na wysokości 150 kilometrów (93 mil), ale złe dane oznaczały, że znajdowała się ona tylko 57 kilometrów (35 mil) od niej i została pochłonięta w marsjańskiej atmosferze . W 2007 roku, 8 lat po utracie sondy, NASA oficjalnie przyjęła system metryczny.
31 grudnia 2012, na stronie internetowej Białego Domu „ My the People ” utworzono petycję, aby „uczynić system metryczny standardem w Stanach Zjednoczonych zamiast systemu imperialnego ”. Wczerwiec 2013zebrał blisko 50 000 podpisów.
Na początku 2013 roku reprezentant stanu Karl Rhoads z Hawajów przedstawił projekt, który ma na celu uczynienie systemu metrycznego obowiązkowym w jego stanie. Ustawa o nazwie „W odniesieniu do systemu metrycznego” przewiduje wejście w życie dla1 st styczeń 2018. Jeśli ten projekt dojdzie do skutku, Hawaje staną się pierwszym stanem w Stanach Zjednoczonych, który wprowadzi tę jednostkę miary na dużą skalę.
Podczas gdy większość Amerykanów uczyła się w szkole jednostek metrycznych, ich użycie w życiu codziennym pozostaje na niskim poziomie. Ograniczenia prędkości są prawie zawsze podawane w milach na godzinę, a znaki drogowe zwykle podają odległości w milach lub stopach. BTU (° F) pozostaje standardowym środkiem do ogrzewania i chłodzenia, ubrania mierzy się w calach.
Wiele przedrostków systemu międzynarodowego (SI) jest powszechnie znanych i czasami jest używanych z jednostkami niemetrycznymi. Na przykład, jeśli chodzi o pojemność pamięci na komputerze: kilobajt ( kilobajtów ), megabajt (megabajt) lub gigabajt ( gigabajtów ) oraz uchwałę o aparatach cyfrowych jest określony w megapikseli . Litera K jest powszechnie używana do oznaczenia „tysięcy” (na przykład: „zarabia 80 tys. dolarów”). Jednak w przeciwieństwie do systemu SI, K jest najczęściej pisane dużymi literami zamiast małymi k .
Raporty pogodowe podawane są w stopniach Fahrenheita (°F) dla punktów rosy i temperatury powietrza, prędkość wiatru w milach na godzinę, ciśnienie atmosferyczne w calach słupa rtęci ( inHg ); ( milibary są używane tylko w przypadku zjawisk tropikalnych, takich jak huragany, ale nie Pascal ). W niektórych stanach graniczących z Kanadą temperatury są opisywane w dwóch jednostkach: Fahrenheita i Celsjusza .
Obywatele USA często mają do czynienia z jednostkami metrycznymi w relacjach z międzynarodowych wydarzeń sportowych, takich jak igrzyska olimpijskie .
Wyścigi w Stanach Zjednoczonych odbywają się na ogół na metry (np. sprint na 100 m , na 5 km ), choć nadal popularne są dystanse w milach. Maraton ma dystans 26 mil (42 km ) oficjalnie 26 mil i 385 jardów (42195 km ).
W innych dyscyplinach, w których używa się dystansów, takich jak pchnięcie kulą , skok wzwyż i dysk , wyniki pokazywane są w stopach i calach, z wyjątkiem zawodów na poziomie krajowym i międzynarodowym.
Ograniczenia prędkości są publikowane w milach na godzinę, a odległości są głównie w milach, jardach lub stopach, chociaż istnieje kilka znaków w jednostkach podwójnej mili/km, głównie pozostałości demonstracji projektów, które nie są już obsługiwane. Jedynym wyjątkiem jest autostrada międzystanowa 19 w Arizonie prawie w całości w systemie metrycznym, z wyjątkiem ograniczeń prędkości. Jednak panele są stopniowo przekształcane z powrotem w jednostki imperialne, gdy trzeba je wymienić. Innym wyjątkiem jest część płatnej trasy Delaware Route 1 (w), która wykorzystuje kilometry, przewidując zmianę metryki w połowie lat 90. w Stanach Zjednoczonych, która nie nastąpiła. Zostały również zastąpione nowymi znakami milowymi.
Wydania z 2000 i 2003 roku Podręcznika Jednolitych Urządzeń Kontroli Ruchu (MUTCD), wydanego przez Federalną Administrację Drogową , zostały opublikowane w jednostkach metrycznych i amerykańskich. W podręczniku znalazły się znaki drogowe, w tym ograniczenia prędkości w kilometrach na godzinę, chociaż zwykle nie są one używane na drogach i nie było konkretnego planu przejścia do metryki. Mieli wizualne wyróżnienie, ograniczenia były otoczone czarnym kółkiem, a za nim „km/h”. Znaki odległości miały żółtą ramkę z tekstem „metryka” w kolorze czarnym u góry znaku. Te odniesienia do systemu metrycznego zostały usunięte w edycji 2009 i zastąpione tabelą konwersji. Oficjalnie oznacza to, że chociaż bardzo rzadko używane, znaki drogowe metryczne są dozwolone w Stanach Zjednoczonych.
Na drogach stanowych na wyspie Kauai na Hawajach pojawiły się nowe znaki wskazujące odległości w obu systemach jednostek. Te markery mili na Hawajach są ponumerowane w obu urządzeniach i za każdym razem liczba jest zaokrąglana (np 5 mil / 8 km ). W Houston w Teksasie istnieją liczne znaki ograniczające prędkość w km/h poniżej mph, głównie w pobliżu Texas Medical Center i obu lotnisk. Terytorium Puerto Rico w USA generalnie używa stylu amerykańskiego (znaki MUTCD) z jednostkami metrycznymi, jednak ograniczenia prędkości są nadal w milach na godzinę. W Maine płatny odcinek autostrady międzystanowej 95 ma pomiary pokazane w obu systemach, po części dlatego, że wielu kanadyjskich turystów odwiedza plaże Maine.
Benzyna i olej napędowy są sprzedawane przez amerykański galon , a zużycie mierzone jest w milach na galon (MPG, odpowiednik l/100 km ). Stacje z enklawy w Point Roberts , która jest dostępna tylko w Kanadzie, sprzedając paliwo przez litr. Benzyna jest również sprzedawana na litry w Portoryko.
Loty krajowe mierzą wysokość w stopach, a prędkość w węzłach . Te wykresy wskazują głębokości stylem i odległość w milach morskich . Koleje używają normalnego toru, 4 stóp-8½ cala (1435 mm ), który jest szeroko stosowany na całym świecie, a zwłaszcza w Europie. Federal Motor Vehicle Safety Standardowy 101 (Federalna Agencja który reguluje standardy dla pojazdów mechanicznych) pozwala prędkościomierz w milach na godzinę, kilometry na godzinę, albo jedno i drugie. Te liczniki można nagrywać w milach, ale musi obejmować jednostki, dla których są one skonfigurowane.
Kamienie szlachetne i perły sprzedawane są w karatach metrycznych .
Nielegalne narkotyki i substancje kontrolowane są często mierzone w ilościach metrycznych. Prawo federalne, zabraniając ich, określa kary w postaci masy metrycznej.
W codziennym użyciu marihuana jest sprzedawana przy użyciu kombinacji jednostek metrycznych i amerykańskich. Na małą skalę podstawową jednostką jest gram (lub jedna z jego frakcji), ale w przypadku większych ilości stosuje się uncję lub funt , zwykle zaczynając od 1/8 uncji, co często określa się jako 3,5 grama i określany jako „ósma” („ ósemka ”). Termin „kilogram” jest powszechnie używany przez organy ścigania do opisania ilości przyjmowanych narkotyków (w kilogramach). Kilogram nielegalnych narkotyków (zwłaszcza kokainy) jest często określany mianem „ kluczowego ” slangu .
Stany Zjednoczone wykorzystuje zarówno cali i milimetra do kalibru broni cywilnej i organów ścigania. Historycznie, serie przeznaczone na rynek amerykański miały swój kaliber podawany w calach (np. .45 Colt i .270 Winchester ). Dwa wydarzenia zmieniły tę tradycję: wielka przewaga różnych nabojów tego samego kalibru oraz międzynarodowy handel bronią, który importował kalibry metryczne do Stanów Zjednoczonych.
Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych intensywnie wykorzystują pomiary metryczne, aby zapewnić interoperacyjność z siłami sojuszniczymi, w szczególności z porozumieniami standaryzacyjnymi NATO (STANAG) . Siły naziemne mierzą odległości w „kliknięciach”, slangowym słowie oznaczającym kilometry. Większość wojskowej broni palnej jest kalibrowana w systemie metrycznym, począwszy od M14, który został wprowadzony w 1957 roku, chociaż istnieją pewne tradycyjne wyjątki, takie jak kaliber .50. Amunicja samolotów jest zwykle mierzona w funtach (funtach). Broń ciężką mierzy się w milimetrach. Pojazdy są na ogół budowane zgodnie ze standardami metrycznymi. US Navy jest wyjątkiem, gdzie broń jest mierzona w calach oraz środków floty podwodnej odległości w „kiloyards” (914.40 m , głębokość w stopach i szybkości, w niektórych przypadkach w stopach os. Po drugie, marynarki i sił powietrznych nadal miary odległości w milach morskich i prędkość w węzłach .