Rodzaj | Muzeum Historyczne ( d ) , Muzeum Sztuki , Muzeum Archeologiczne |
---|---|
Odwiedzający rocznie | 5597 (2017) |
Stronie internetowej | www.ville-haguenau.fr/musee-historique |
Kolekcje |
Archeologia Średniowiecze i renesans XVII-XVIII w. Życie cywilne, wojskowe, religijne i rzemiosło |
---|
Adres |
9, rue du Maréchal Foch 67500 Haguenau , Bas-Rhin Francja |
---|---|
Informacje kontaktowe | 48 ° 48 ′ 47 ″ N, 7 ° 47 ′ 30 ″ E |
Haguenau Muzeum Historyczne muzeum znajduje się w tytułowego miasteczka w departamencie Bas-Rhin .
Pierwsze zbiory były montowane przez Miasto Haguenau od połowy XIX -go wieku. Były to kolekcje numizmatyczne , archeologiczne, zdobnicze i ludowe.
Mieści się w nim duża kolekcja archeologii, secesji , sztuki religijnej, chrześcijańskiej i żydowskiej, dzieł sztuki, rękopisów, a także mundurów, odznak i broni z historii wojskowości.
W latach 1900-1905 burmistrz Xavier Nessel postanowił wybudować Muzeum Historyczne, w którym mieściłby się jego słynna kolekcja, którą podarował miastu. Ten neogotycki i neorenesansowy budynek został zbudowany przez strasburską firmę architektoniczną Kuder and Müller (stowarzyszenie obu architektów w latach 1892-1906). Dwa budynki zbudowane w tym samym okresie w Strasburgu przez tę firmę architektoniczną przypominają Muzeum Historyczne: willa Mathy, 1 rue Herder w La Roberstau (1903) z kutym żelazem, oknami i szczytami lub nawet Palatia, krąg korporacji studenckiej, przy 6 rue Pierre Bucher (1902), która ma takie same okucia na bramach.
Budynek przeznaczony jest do przechowywania wyników wykopalisk burmistrza Nessela (muzeum) oraz prac miejskich i archiwum (biblioteka), na co wskazuje fronton wejściowy.
Na zewnątrz znajdujemy na rogu wejścia do muzeum rzeźbę Frédérica Barberoussa autorstwa rzeźbiarza Charlesa Alberta Schultza , ceramikę na frontonie wejścia do muzeum „dwór cesarza” autorstwa Charlesa Bastiana na modelu rysunku przez ilustratora Léo Schnug i pod wejściem ganek inny ceramiczny przez Charles Bastian reprezentująca warsztat kopisty Diebold Lauber zainspirowany rysunkiem Leo Schnug.
Okucia (bramy bramowe, okna) wykonał Karl Weiss, ślusarz z Karlsruhe, ale wykonanie zostało powierzone Haguenovien Wilhelm Ehrardt.
Muzeum Historyczne zostało sfilmowane z lotu ptaka przez program telewizyjny France 3 „Midi en France” w 2014 roku: [wideo] Midi en France, WIDOK Z GÓRY: Muzeum Historyczne Haguenau na YouTube
Hol wejściowy
Wyrok Ryszarda Lwie Serce w Haguenau
Malowidła ścienne różnych części miasta.
Korytarz ozdobiony zabytkowymi meblami i rzeźbami.
Wewnątrz muzeum znajduje się wiele dekoracji: można podziwiać pomnik Herrade de Landsberg (w holu pod schodami) autorstwa Charlesa Alberta Schultza , freski przy wejściach do Haguenau autorstwa Auguste Spinnera (Porte de Wissembourg w Haguenau z 1870 roku, Porte de Strasbourg w Haguenau, Quai des Pêcheurs w Haguenau, kościół św. Mikołaja) i okna heraldyczne autorstwa Auguste Schülera. Tego samego malarza na szkle, Auguste Schülera, znajdujemy po prawej stronie przy wejściu baldachim sądu Ryszarda Lwie Serce przez Henryka VI (Świętego Cesarza Rzymskiego) w Haguenau w 1193 roku, inspirowany rysunkiem Léo Schnuga .
Pierwsi ludzie osiedlili się głównie na skraju lasu Haguenau , na tarasach graniczących z rzekami Haguenau i Oberhoffen-sur-Moder w 8000 pne. JC. Według specjalisty i badacza CNRS Gillesa Gauchera, Muzeum Historyczne w Haguenau zawiera „wyjątkową kolekcję przedmiotów sztuki z brązu i żelaza” .
W piwnicy można zobaczyć obiekty z epoki brązu (od - 1800 do - 750) i epoki żelaza ( od - 750 do - 50):
Księga wykopalisk burmistrza Xaviera Nessela (1834-1918) zawiera opisy, plany i szkice. X. Nessel nigdy nie opublikował swoich wyników, ale jego książki wykopaliskowe zostały zsyntetyzowane przez archeologa i kustosza Muzeum Archeologicznego w Strasburgu Claude'a Frédérica-Armanda Schaeffera z pomocą archiwisty Haguenau l'Abbé Gromer w dwóch pracach, z których jedna została opublikowana w 1926 roku , Histoire de pierre néolithiques du Musée de Haguenau sur l'Age du Bronze i inne w 1930 roku, Les Tertres funéraires prehistoriques de la forêt de Haguenau o epoce żelaza.
Księga wykopalisk została zdigitalizowana i jest widoczna na filmie. Naprzeciw zdigitalizowanej księgi wykopaliskowej znajduje się posąg Xaviera Nessela wykonany w 1918 r. przez alzackiego rzeźbiarza Alfreda Marzolffa na zlecenie gminy Haguenau w hołdzie założycielowi Muzeum Historycznego, archeologowi i kolekcjonerowi.
Przedmioty z brązu i ceramiki
Lokalizacja wyposażenia miejsca pochówku z epoki brązu
Ceramika z epoki brązu.
Hełm legionisty
Stela z trzema bóstwami, okres gallo-rzymski
Wizyta końcach halowych z broni i biżuterii Merowingów pochodzący z VIII th wieku. Wiele klasztorów rzeczywiście powstało w tym czasie w lesie Haguenau i na północy Alzacji, jak w Surbourg czy Seltz .
W 2017 roku dokonano gruntownego remontu średniowiecznej sali na parterze. Przywołuje on założenie zamku około 1115 roku przez Fryderyka II Szwabii, zwanego Fryderykiem Jednookim na wyspie w Moder, aby chronić posiadłości swojego suzerenów, cesarza Henryka V Świętego Cesarstwa Rzymskiego . Według legendy odkrył to miejsce w środku lasu podczas polowania. Następnie upoważnia swojego wasala do założenia miasta na prawym brzegu rzeki Moder, które nosi nazwę „Hagenau”. W 1164 roku jego syn Fryderyk I st Hohenstaufen powiedział Fryderyk Barbarossa , cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego , dokonał 9 pobytów Haguenau i napisał prawa miejskie „Hagenau” oraz odnowił pałacową kaplicę. Jego następcy Henryk VI Świętego Cesarstwa i Fryderyk II (cesarz rzymski) wielokrotnie przebywali na zamku. Niektóre pozostałości zamku pokazać prestiż miał rezydencja XII th century.
W 1193 r. Richard Coeur-de-Lion został osądzony w Haguenau przed trybunałem cesarskim pod przewodnictwem Henryka VI Świętego Cesarstwa (który odbył 13 pobytów w Haguenau) za porzucenie walki Trzeciej Krucjaty , co widać na witrażu na prawo od holu. Sala na parterze ozdobiona jest witrażami korporacji, reprezentacją miasta i sądu Ryszarda Lwie Serce prezentuje bardzo ładną kolekcję dokumentów, rzeźb, monet i przedmiotów z okresu średniowiecza, które możemy zobaczyć :
Nowa średniowieczna sala.
czarter
Pocałunek Judasza , witraże XV th century
Posąg św. Jakuba
Warsztat rękopisów Diebolda Laubera.
Na pierwszym piętrze, w sali zdobią meble, srebra oraz obrazy z XVII th i XVIII -tego wieku.
Pierwsza sala, odnowiona w 2018 r., prezentuje niektóre z 7270 monet ze stopów srebra i miedzi z lat 1560-1613, znalezionych podczas odkrycia w ogrodzie w Preuschdorf w 2005 r. W tym samym pomieszczeniu wystawiona jest broń i zbroje z tego okresu .
Waluta od Haguenau w XVII -tego wieku
Burgundowy kask chroniący głowę i szyję.
Capeline, kask chroniący głowę i szyję.
Drugi pokój, całkowicie odnowione w 2019 roku, poświęcona jest XVIII -tego wieku. Zawiera oryginał mapy Ginter przedstawiającej ulice i budynki Haguenau w XVIII wieku . Urządzenie komputer opisano główne budynki z tego okresu, jak mieszczanie Haguenau szpitalu lub szpitala Haguenau cywilnego zbudowany w 1757 The Hotel Barth , znajduje się n o 59, Grand'Rue, ukończony w 1760 r Hotel du Komornik Hoffmann , na n o 55-57, Grand'rue pochodzący z 1770 roku Haguenau wojskowy i szpital burżuazyjny , prąd mediateka, ukończony w 1788. kilka złotników, jak zegar, pokazać talent rzemieślników i bogactwo właściciela. W tym okresie wśród szlachty i mieszczaństwa szerzyły się krawieckie mody: projekty sukien i peruk, tkanin, nakryć głowy i szklanych paciorków pokazują to zjawisko.
Miasto Haguenau rozwinęło się dzięki dwóm produkcjom przemysłowym, które są bardziej szalonej czerwieni i ceramiki. Charles-François Hannong , Holender mieszkający w Strasburgu, uzyskał w 1724 roku pozwolenie na otwarcie fabryki wyrobów ceramicznych w Haguenau ze względu na obecność gliny i lasu, eksploatowanych od średniowiecza przez wieś Soufflenheim . W fabryce specjalizującej się w eksporcie białej ceramiki z niebieską dekoracją pracuje osiemnaście osób. W 1732 roku jego młodszy syn Balthazar prowadził fabrykę Haguenau, a kilka lat później sprzedał ją swojemu starszemu bratu Paulowi-Antoine Hannongowi w 1737 roku.
Wprowadził polichromię na wyrobach ceramicznych. Odnalazł tajemnicę produkcji porcelany saksońskiej, ale manufaktura Nationale de Sèvres po uzyskaniu monopolu „przeniosła” produkcję do Frankenthal w Nadrenii-Palatynacie . Zarządzanie fabryką w Haguenau pozostawił swojemu malarzowi Adamowi-Frédéricowi de Loewenfinck (1714-1754), który zwielokrotnił dekoracje kwiatowe na fajansach z Haguenau. Trzecie pokolenie, Joseph-Adam Hannong przejął zarządzanie fabryką Haguenau w 1762 roku. Oddał się pod opiekę kardynała arcybiskupa Strasburga, księcia Ludwika Konstantyna de Rohan (1697-1779) i został wypożyczony do znaleźć nowe modele, które są drogie w produkcji. W 1775 roku dekoracje straciły na jakości. Kiedy zmarł jego protektor, musiał spłacić długi, co doprowadziło go do bankructwa w 1782 roku.
O obfitości odkryć naukowych i pragnieniu wiedzy świadczy nowa mapa stworzona po odkryciach geograficznych kontynentu południowego oraz strona z Encyklopedii przedstawiająca techniki druku i użycie liter drukowanych.
Haguenau zna trudy okresu rewolucyjnego, jak wszystkie komuny francuskie, pisze się tam księgę skarg , której oryginał jest ukazany; powstaje gwardia narodowa (Francja) ; jesteśmy świadkami nacjonalizacji dóbr duchowieństwa w dobro narodowe na spłatę długów Francji; pierwszy banknot Asygnata rewolucji jest rozprowadzany.
Duchowieństwo hagenowskie jest podzielone między Kościół konstytucyjny i duchowieństwo oporne . Parafia Saint-Nicolas de Haguenau będzie więc miała dwóch jurorów lub księży konstytucyjnych oraz opornego księdza Jean-Baptiste Bouffleur, deportowanego na Île de Ré, który następnie wróci do swojej parafii.
Wojna dotyka Haguenau: Armia Condé , stanowiąca armię kontrrewolucyjnych emigrantów , dowodzona przez Ludwika V Joseph de Bourbon-Condé zajmuje miasto w październiku 1793. Po bitwie pod Berstheim 2 grudnia 1793 i bitwie pod Wœrth -Frœschwiller (1793) , Haguenau zostało odbite 22 grudnia 1793 przez wojska francuskie.
Film śledzi chronologię wydarzeń rewolucyjnych i ich reperkusje w Haguenau.
Pomieszczenie poświęcone jest produkcji szkła secesyjnego z kopiami Émile'a Gallé oraz braci Augustin i Antoine Daum (kryształ) ze Szkoły Nancy (sztuka) z motywami roślinnymi, geometrycznymi lub orientalnymi.
W sali pokazana jest produkcja ceramiki Elchinger z Soufflenheim.
Sala poświęcona okresowi historycznemu od 1815 do 1945 roku jest zamknięta, jest restrukturyzowana i ma zostać ponownie otwarta w 2021 roku. Początkowo mogliśmy zobaczyć:
Elementy kultu żydowskiego we wspólnocie Haguenau, XIX -tego wieku
Elementy kultu żydowskiego we wspólnocie Haguenau, XIX -tego wieku
Muzeum Historyczne uczestniczy w Europejskiej Nocy Muzeów , Nocy Kultury, organizuje wystawy czasowe (w sali naprzeciwko archiwum, w kaplicy klasztoru Annonciades tuż przed muzeum, w Espace Saint-Martin, place d'Armes), koncerty muzyki kameralnej i fortepianowej, a także wykłady na temat lokalnej historii czy zbiorów muzeum.
Gry lub zabawy w ucieczkę naturalnej wielkości , pokazy broni lub rzemieślników umożliwiają inscenizację Muzeum Historycznego i pokazanie różnych zbiorów przy okazji renowacji różnych przestrzeni lub upamiętnienia wydarzeń historycznych.
Tył Muzeum Historycznego
Strona Muzeum Historycznego
Jedno z okien Muzeum Historycznego
Jedna z fasad Muzeum Historycznego
Wieża z zegarem słonecznym Muzeum Historycznego
Zachodnia fasada Muzeum Historycznego
Muzeum Historyczne w Haguenau było zarządzane przez kilku kuratorów, którzy eksponowali zbiory w salach wystaw stałych lub czasowych, prezentowali artystów alzackich (ilustratorów, ceramików i malarzy) lub odnawiali poszczególne pomieszczenia.