Leo Schnug

Léo Schnug to francuski malarz i ilustrator niemieckiego pochodzenia, który należał do kręgu Saint-Léonard . Urodził się w17 lutego 1878w Strasburgu w Rzeszy Niemieckiej i zmarł dnia15 grudnia 1933w szpitalu psychiatrycznym Stephansfeld w Brumath , Bas-Rhin .

Biografia

Urodził się Léo Schnug 17 lutego 1878w Strasburgu .

Trudne dzieciństwo

Léo Schnug spędził młodość w Lampertheim we wsi swojej matki, Marguerite Lobstein. Jego ojciec, Maximilien Schnug, urzędnik sądowy pochodzenia niemieckiego, został przedwcześnie zatrzymany z powodu choroby psychicznej.

Młody Léo Schnug, którego siostra zmarła właśnie w wieku sześciu lat, zostaje sam pod opieką matki. Jest niespokojnym i niesfornym dzieckiem, które często ucieka i chętnie pozbywa się swoich książek i zeszytów na chorym .

Sytuacja rodzinna jest trudna i aby przetrwać, jego matka wynajmuje pokoje w swoim domu przy rue Graumann 7 w centrum Strasburga artystom z Teatru Miejskiego. Za ich pośrednictwem Léo Schnug ma dostęp do kostiumów opery, których zbiory będą źródłem inspiracji.

Kunschthafe Koła Saint Léonard

Po kilku latach spędzonych na ławkach Szkoły Sztuk Zdobniczych w Strasburgu Léo Schnug szybko zilustrował prace dla wydawców Gerlach & Schenk w Wiedniu . Ma zaledwie 17 lat.

Kontynuował naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium (1895-1900), gdzie studiował u malarza pochodzenia greckiego Nicholaos Gysis (1842-1901). W tym okresie zaprzyjaźnił się z Henri Louxem , Alfredem Pellonem i Emile Schneider .

Léo Schnug dołącza do Kunschthafe - dosłownie Marmite des Arts  - Cercle de Saint-Léonard , które gromadzi z okazji pamiętnych biesiad wokół producenta foie gras Auguste Michel i marketera sztuki Charlesa Spindlera , alzackich artystów Paul Braunagel , Auguste Cammissar , Benoît Hartmann , Léon Hornecker , Anselme Laugel , Henri Loux , Alfred Marzolff , Georges Ritleng , Joseph Sattler , Lothar von Seebach , Émile Schneider i Gustave Stoskopf . Przeniósł się do Strasburga, gdzie wystawiał swoje pierwsze prace w Alzackiej Galerii Sztuki. Świetny specjalista od kostiumów wojskowych, rysuje lansquenets, świętych Jerzego zabijających smoki, rzymskich setników z Argentoratum, tłumaczy fantastyczny średniowieczny świat.

Jego najbardziej owocny okres trwa do początku I wojny światowej . Léo Schnug stworzył liczne rysunki i alegorie ekslibrisów , plakaty, gwasze, ryciny, menu, kartki z życzeniami i ogłoszenia, ze szczególnym uwzględnieniem postaci historycznych.

Jego prace noszą piętno Jugendstil poprzez wspomnienia średniowiecza i świadczą o jego melancholii , jego udręce i być może początkach jego choroby psychicznej.

Alkoholizm i szaleństwo

Po wypowiedzeniu wojny artysta został zaciągnięty jako podoficer armii niemieckiej.

Jego nadmiar napojów spowoduje, że będzie kilkakrotnie internowany. Szybko uznano go za niezdolnego do pracy, a następnie zreformowano. Tylko obrona Wilhelma II , który odznaczał go w 1912 r. Za osiągnięcia w Górnym Królestwie, uratowała mu najgorsze sankcje.

W alzackich winstubach płaci swoje rachunki małymi rysunkami wykonanymi na rogu stołu.

Pogarsza się jego stan zdrowia, pogorszony przez nadużywanie alkoholu. W latach 1918-1919 Léo Schnug odbył pierwszy dobrowolny pobyt w szpitalu psychiatrycznym w Stephansfeld w celu detoksykacji alkoholowej, szpitalu, w którym przebywał już jego ojciec, który zmarł tam w 1919 roku.

Po emocjonalnym szoku po śmierci matki w Maj 1921, został ostatecznie internowany i zmarł 15 grudnia 1933w szpitalu psychiatrycznym Stephansfeld w Brumath.

Léo Schnug spoczywa na cmentarzu w Lampertheim , jego rodzinnej wiosce, gdzie pozostaje jego pamięć. Ulica w mieście nosi jego imię, a jego obraz Der von Tierstein zdobi główną klatkę schodową ratusza.

Niektóre prace Léo Schnuga

Poproszony o wykonanie fresków w różnych alzackich miejscach, korzysta z rady Léona Horneckera,

• 1903 zaprojektował witraż „Wyrok Ryszarda Lwie Serce” dla Muzeum Haguenau .
• W 1904 r. Namalował Uroczysty wjazd Sigismonda do Strasburga w 1414 r. Dla Lycée de jeunes filles de Strasbourg (obecnie Lycée des Pontonniers). Płótno jest widoczne w Muzeum Historycznym w Strasburgu .
• Rok 1904 pozwolił mu się wykazać, dekorując pokoje Maison Kammerzell i sufit Pharmacie du Cerf , znajdujący się na placu katedry Notre-Dame w Strasburgu .
• W 1908 r. Na Święta Erckmanna-Chatrian organizowane przez Muzeum Alzackie na temat Rewolucji Francuskiej Schnug zaprojektował dekoracje i kostiumy oraz zorganizował scenografię.
• W Haut-Koenigsbourg w latach 1912 - 1914 przygotował szkice strojów inauguracyjnych, dekorując salę i salę trofeów myśliwskich, na prośbę cesarza Wilhelma II, który osobiście nagrodził Order Orła Czerwonego w 1912 roku. Jego praca była krytykowana. i przyniosło mu reputację chronionego przez reżim pruski, co zaszkodziłoby jego karierze przed I wojną światową.
• W 1914 r. Namalował malowidła ścienne w Wappensaal - pomieszczeniu z bronią - na zamku Wartburg w Turyngii .
• Malowidło ścienne Der von Tierstein w ratuszu w Lampertheim .

Galeria

• Léo Schnug w alzackim muzeum podczas Erckmann-Chatrian festiwali , dla którego zaprojektował kostiumy i komplety, a wyprodukowała scenografię. Strasburg,Maj 1908.

• Licht und Kraft liefert Electrizitätswerk Strassburg. , ok. 1908 r., plakat dla Strasbourg Electricity Company.

• Menu na 25 th Kunschthafe  kolacji ,Styczeń 1901.

• Generał Jean-Baptiste Kléber przed piramidami , 1908, wycinek, Muzeum Alzackie , Strasburg .

• Wezwanie do abonamentu dla armii niemieckiej w 1917 roku.

• Święty Jerzy walczący ze smokiem.

• Kammerzell House.

• Kammerzell House.

• Zamek Haut-Kœnigsbourg: Święty Jerzy zabijający smoka.

• Zamek Haut-Kœnigsbourg: pojedynek pomiędzy Ribeaupierre i Rathsamhausen.

• Zamek Haut-Kœnigsbourg: pojedynek pomiędzy Ribeaupierre i Rathsamhausen.

• Na 10 place de la Cathédrale w Strasburgu: nietoperz (1904).

Uwagi i odniesienia

1. Collective, Léo Schnug i Haut-Kœnigsbourg, gość na zamku. , Strasburg, Rada Generalna Bas-Rhin,Maj 2008.
2. „  Léo SCHNUG (1878-1933)  ” , na www.cerclesaintleonard.com (dostęp 21 października 2017 )
3. Nicolas Mengus, „  SCHNUG Léo  ”, New Dictionary of Alsatian Biography ,Listopad 1999, s.  3515-3516
4. François Lotz, malarze alzaccy, Kaysersberg, Printek,1987.

Bibliografia

Ilustrowane albumy

• Patrick i Bénédicte Hamm, Léo Schnug, 1878-1933: jego pocztówki, ekslibrisy i plakaty , Jérôme Do Bentzinger, Colmar, 1993.

Katalogi wystaw

• Philippe Wendling, Léo Schnug, przeklęty zwiastun wyimaginowanej przeszłości . Wycieczki: Alan Sutton, 2018.
• Walter Kiwior, Julien Kiwior, Léo Schnug: legendarny artysta. Od Neustadt do Haut-Koenigsbourg . Pontarlier: Editions du Belvédère, 2017.
• Georges Bischoff , Jérome Schweitzer, Florian Siffer, Neo-Gothic! Fascynacja i reinterpretacja średniowiecza w Alzacji (1880-1930) , BNU éditions, Strasburg, 2017. 192 s. ( ISBN  978-2-85923-073-9 )
• Marie-Christine Breitenbach-Wohlfahrt (reż.), Léo Schnug or the recovered image , stowarzyszenie Mitteleuropa , Schiltigheim, 1997. ( ISBN  2-906995-38-X )
• Zbiorowe, L'Alsace imagée, Léo Schnug , Muzeum Komunikacji w Alzacji, Riquewihr, 2007.
• Paul Jesslen, Léo Schnug i Haut-Kœnigsbourg: gość w zamku . Rada Generalna Bas-Rhin, Strasburg, 2008.

Notatki biograficzne

• Nicolas Mengus, Léo Schnug , w New Dictionary of Alsatian Biography , vol. 34, Federacja Stowarzyszeń Historycznych i Archeologicznych Alzacji, Strasburg 1999, s.  3515-3516
• Gilles Pudlowski , Léo Schnug , w Lover's Dictionary of Alsace , Éditions Plon, Paryż, 2010, s.  625-627 ( ISBN  978-2-259-20947-2 )
• Julien i Walter Kiwior, Le Kunschthaafe, art, histoire et gastronomie en Alsace , Association ARS Alsatiae 2010, ( ISBN  9782746617339 ) s.  312

Załączniki

Linki zewnętrzne

• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • System dokumentacji uczelni
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • WorldCat Id
  • WorldCat