Imię urodzenia | Beatrice Stella Tanner |
---|---|
Narodziny |
9 lutego 1865 Londyn |
Śmierć |
9 kwietnia 1940 Pau |
Podstawowa działalność | Aktorka |
Lata działalności | 1888 - 1935 |
Podstawowe prace
Była pierwszą „Eliza” w Pigmalion przez Bernard Shaw i był partnerem Sir Herbert Beerbohm , który pełnił rolę Higginsa. Pierwsze przedstawienie odbyło się w His Majesty's Theatre , Haymarket , 11 kwietnia 1914 r. (Pygmalion Century, Ronan Thomas)
Pani Patrick Campbell , urodzona jako Beatrice Stella Tanner, to brytyjska aktorka urodzona9 lutego 1865w Londynie i zmarł dalej9 kwietnia 1940w Pau .
Córka Johna Tannera, bogatego przedsiębiorcy pracującego dla Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej i Marii Luigii Giovanny, córki włoskiego emigranta Angelo Romaniniego, kształciła się w Brighton , Hampstead i Paryżu. Dostała stypendium w Guildhall School of Music , ale studiowała tam tylko krótko.
Wyszła za mąż za Patricka Campbella w 1884 roku i przyjęła jego nazwisko, pod którym zrobiła karierę aktorską. Mają dwoje dzieci, Alana Urquharta ( Beo ) i Stellę, która również zostaje aktorką. Jej mąż zrobił karierę za granicą i zginął w RPA podczas wojny burskiej w 1900 roku. Podczas jej nieobecności, a następnie po jej śmierci, musiała zapewnić rodzinie dochód i zdecydowała się na karierę zawodową jako aktorka. Zadebiutowała w Alexandra Theatre w Liverpoolu, następnie w The Ben Greet Players, stworzonym przez Bena Greeta, gdzie jej najbardziej znaną rolą jest Rosalinde w As You Like It . Zagrała w 1893 roku w londyńskim Adelphi Theatre , gdzie został zatrudniony do roli tytułowej Paula Tanqueray w sztuce Arthura skrzydło Pinero za , The Second pani Tanqueray , przy St James Theatre w Londynie. Ta rola przynosi jej natychmiastową sławę, zarówno z powodu występów na scenie, jak i postaci, kobiety, która próbuje zmienić swoje życie. Ona sama zgłosiła krytykę dotyczącą bliskości jej sytuacji osobistej z sytuacją postaci.
Zagrała w kilku przedstawieniach w 1894 r., Które jej nie interesowały, ale jej mąż wrócił do Anglii chory i bez grosza przy duszy, a ona musiała kontynuować karierę, aby utrzymać rodzinę. Miała nowy sukces w 1895 roku w nowej sztuce Pinero, The Notorious pani Ebbsmith , następnie grał tytułową rolę w Fedorze przez Victorien Sardou , w Haymarket wMaj 1895i Juliette w Liceum w Wrzesień 1895, z Johnstonem Forbesem-Robertsonem. Ponownie wystąpiła z Forbes-Robertsonem w kilku utworach Nelson's Enchantress , Hamlet, od 1997 do 1999, gdzie rozdzielili swoje kariery. Pani Campbell tworzy własne produkcje i przejmuje role. Jego okładka Magdy spotkała się z bardzo dobrym przyjęciem. Po raz pierwszy koncertowała w Stanach Zjednoczonych w 1901 roku. Zagrała role w sztukach znanych dramaturgów, Henrika Ibsena ( Hedda Gabler , 1907), WBYeats ( Deirdre , 1908), Eugène Brieux ( La Foi ( fałszywi bogowie ), 1909, z muzyka Saint-Saëns ). Gra Pelléas et Mélisande po francusku z Sarah Bernhardt , ta ostatnia w roli Pelléasa. Campbell ma na sobie sukienkę zaprojektowaną przez Edwarda Burne-Jonesa . Pomimo wieku obu aktorek, Sarah Bernhardt ma 60 lat, a pani Campbell prawie 40 lat, spektakl był w trasie i odniósł znaczący sukces krytyczny.
Ponownie wyszła za mąż 6 kwietnia 1914, z George'em Cornwallis-Westem (1874-1951), pisarzem i żołnierzem zawodowym, wcześniej żonaty z Jennie Jerome , matką Sir Winstona Churchilla, który ją opuścił, pozostawiając ją ze znacznymi długami finansowymi w 1919 roku. Kilka dni później stworzyła Eliza Doolittle charakter, w sztuce Pygmalion przez Bernarda Shawa , w Teatrze Jego Królewskiej Mości , a Herbert Beerbohm Drzewo profesor Higgins. Cieszy się sporym sukcesem w tej roli, do której tworzy akcent Cockney . Jej związki z Bernardem Shawem sięgają daleko wstecz, a oni prowadzą trwającą prawie czterdzieści lat korespondencję, którą publikuje w 1952 roku, po śmierci dramatopisarza. Miała mniej ról w 1920 roku, grając George Sand (Philip Moeller, 1920) i inne role drugoplanowe. W 1929 roku po raz ostatni zagrała w rodzinie królewskiej, a w latach 30. koncertowała w Stanach Zjednoczonych, występując w kilku filmach nakręconych w Hollywood. Zamieszkała we Francji, w Paryżu, a następnie w Pau , gdzie zmarł z powodu infekcji płuc na9 kwietnia 1940 ; została pochowana na miejskim cmentarzu w Pau .
Opublikowano jego korespondencję z Bernardem Shawem. Inspiruje sztukę Cher menteur lub Dear Liar: A Comedy of Letters , aktora i dramaturga Jerome'a Kilty'ego, adaptowaną w języku francuskim przez Jeana Cocteau i graną przez Marię Casarès w roli pani Campbell i Pierre'a Brasseura w roli Bernarda Shawa.
1890
1901
Portret autorstwa George'a Charlesa Beresforda , 1902
Paula Tanqueray, 1903
1903
Eliza Doolittle, 1914
Pygmalion na Broadwayu, 1914
Portret autorstwa Williama Bruce'a Ellisa Rankena