| Ojczyźnie | Stany Zjednoczone |
|---|---|
| Gatunek muzyczny | Hard rock , glam metal , pop metal |
| aktywne lata | 1988 - 2002 , od 2009 |
| Etykiety | Atlantic Records , Shrapnel Records (stare) |
| Oficjalna strona | www.mrbigsite.com |
| Członkowie |
Eric Martin Paul Gilbert Billy Sheehan Matt Starr |
|---|---|
| Byli członkowie |
Pat Torpey (†) Richie Kotzen |
Pan Big jest supergrupa z hard rock amerykański pochodzący z Los Angeles , w Kalifornii . Założona w 1988 roku grupa to kwartet składający się początkowo z Erica Martina (wokal), Paula Gilberta (gitara), Billy'ego Sheehana (bas) i Pata Torpeya (perkusja). Grupa znana jest z wielu udanych singli, a szczególnie znana jest z akustycznego utworu To Be with You , wydanego w 1992 roku .
Mr. Big łączy w sobie dwa popularne nurty sceny rockowej lat 80 .: szczególny rodzaj hard rocka , oparty na melodiach i chwytliwych refrenach oraz imponującej i wszechobecnej technologii, która później zostanie nazwana shred . Początki grupy narodziły się w 1988 roku , kiedy to Billy Sheehan (basista Steve Vai ) opuścił grupę Davida Lee Rotha (również ze Stevem Vaiem ). Niemal natychmiast po tym rozstaniu Sheehan zaczął ponownie łączyć muzyków z pomocą Mike'a Varneya z Shrapnel Records, wytwórni specjalizującej się w rozdrabnianiu. Sheehan nie wiedział wtedy, że zamierza założyć jedną z najbardziej rozpoznawalnych supergrup w Stanach Zjednoczonych .
Grupa jest zarządzana przez Waltera Herberta (byłego menadżera Journey i Santana ) i składa się z Paula Gilberta (ex-Racer X) na gitarze, Pata Torpeya na perkusji i wokalisty Erica Martina. W 1989 roku podpisano już kontrakt z Atlantic, co doprowadziło do wydania albumu o tej samej nazwie w tym samym roku. Mimo pewnego szumu wśród muzyków, album nie wyróżnia się na tle szerokiej publiczności; jednak Mr. Big odniósł natychmiastowy sukces w Japonii .
Przełomem grupy był ich drugi album, Lean into It , w 1991 roku . Zawiera dwie ballady, które przyniosły grupie sukces komercyjny: To Be With You i Just Take My Heart , a także więcej rockowych piosenek, które pozostają klasykami gatunku, takich jak Green-Tinted Sixties Mind . Kolejne albumy pojawiły się później , Bump Ahead w 1993 roku i Hey Man w 1996 roku, ale te albumy nigdy nie dorównały sukcesowi pierwszych na rynku amerykańskim. Grupa tworzy także ścieżkę dźwiękową do gry wideo The Amazing Spider-Man vs. The Kingpin , wydany przez firmę Sega w 1993 roku . Piosenka Take Cover znajduje się na ścieżce dźwiękowej Official MegaMan w 1995 roku . W Japonii jednak grupa nadal koncertuje, stąd w trakcie swojej kariery wydali kilka albumów koncertowych w Japonii, Raw Like Sushi w 1990 roku i Mr. Big w Japonii w 2002 roku .
Paul Gilbert opuścił zespół w 1997 roku , aby kontynuować karierę solową i ostatecznie zreformować Racer X . Richie Kotzen , inny artysta Shrapnel i były gitarzysta Poison , jest wpisany jako zastępca, od czasu do czasu występuje jako wokalista wspierający. W ramach tej formacji wyprodukowano dwa albumy studyjne - Get Over It w 2000 roku i Actual Size w 2001 - ten ostatni zawierał singiel Shine , wykorzystany jako napisy końcowe animowanego serialu Hellsing .
Napięcia w grupie powodują koniec grupy. Zobowiązania umowne dotyczące kolejnej japońskiej trasy zostały spełnione w formie trasy pożegnalnej. Grupa rozpadła się w 2002 roku , wiele lat po ostatnim sukcesie w Stanach Zjednoczonych, ale wciąż spotyka się z wielkimi sukcesami w Japonii . Wszyscy byli członkowie grupy dołączyli do innych projektów muzycznych.
7 maja 2008, „prawie ponowne spotkanie” Mr. Big ma miejsce podczas koncertu Paula Gilberta w „The House of Blues” w West Hollywood w Kalifornii. Paul zaprosił Billy'ego Sheehana i Pata Torpeya, a także Ritchiego Kotzena, aby dołączyli do niego na scenie. Zagrali dwa utwory, 30 Days in the Hole (Humble Pie / z Ritchie Kotzen na wokalu) i Daddy, Brother, Lover, Little Boy (z Gilbertem i Mike'iem Szuterem, wokalistą Paula Gilberta, na wokalu).
Mr. Big ogłasza swój powrót na początku 2009 roku na trasę koncertową w 2009 roku, z jego oryginalnym treningiem. Przez dwadzieścia lat istnienia grupy, na żywo Budokan, Nippon Budokan (20 czerwca 2009), zostanie sfilmowany, a następnie ukaże się płyta DVD/CD z tym koncertem. W 2010 roku Mr. Big ogłosił wydanie nowego albumu studyjnego What If… , zaplanowanego na21 stycznia 2011, dziesięć lat po tym, jak jego poprzednik, Rzeczywisty rozmiar . Producentem albumu jest Kevin Shirley ( Aerosmith , Rush , Iron Maiden , Dream Theater ). Pierwszy singiel z albumu, Undertow , został wydany w dniu27 listopada 2010.
10 maja 2011 r.Pan Big wykonuje w Araneta Coliseum w Manila , Filipiny . Grupa wykonała kilka piosenek z Lean into It i wprowadziła kilka piosenek z What If . Wlipiec 2011, piosenka z ich albumu Bump Ahead , Colorado Bulldog , została wykorzystana w pierwszym odcinku japońskiego serialu animowanego Kami-sama no Memo-chō .
Mr. Big wydaje swój ósmy album, The Stories We Could Tell , on30 września 2014do wytwórni Frontiers Records , wyprodukowanej przez Pata Regana. Pat Torpey cierpiący na chorobę Parkinsona , nie mógł grać na perkusji na albumie i ostatecznie został zabity7 lutego 2018 r..
W 2016 roku Mr. Big zapowiedział nowy album na 2017 rok . Ten dziewiąty album, zatytułowany Defying Gravity , został wydany w dniu7 lipca 2017 r..