Etruski zbieranie monet jest gałęzią numizmatyki , który zajmuje się badaniem monety uderzony przez Etrusków .
Renaissance widział Odkrycie etruskiej cywilizacji i od tego okresu Etrusków waluta była przedmiotem różnych badań, ale opisy monet i atrybucje nie pozwoliły tworząc wyraźny pomysł na to pytanie.
Założycielem nowoczesnych klasycznych numizmatyki światowych, jezuita Joseph Hilarius Eckhel , zidentyfikował monetę Populonia jako że od Volaterrae , ale wzmacniane ogólne zamieszanie, przypisując ten złoty stater z Koson na monety Cosa i monet z Elide (z literami FA w terenie ) do Falisques .
James Millingen uznał etruskie kwestie grobów jako równoległe do kwestii monet umbryjskich i rzymskich , ale na podstawie rozważań stylistycznych i zastosowanych modeli uważał najwcześniejsze kwestie związane z uderzeniem młotem w Populonii za archaiczne . Przyznał, że miasto mogło zostać założone przez kolonistów pochodzących z Focei w Ionii , a złote monety, takie jak protome leonina, były pochodzenia Phocaean .
Francesco Carelli prawidłowo skatalogował monety Populonii, ale brązowe z Vetulonii przypisał miastu Telamon .
W pracy dotyczącej historii monety rzymskiej Theodor Mommsen, wychodząc od przykładów monet bitych od czasów Solona w Atenach, dokonał analizy metrologicznej na ten temat i datował wybicie monety Populonii na początek połowy VI th century BC. J.-C.
„Aby znaleźć prototyp srebrnych monet etruskich, będziemy musieli cofnąć się do starych monet grecko-azjatyckich bitych tylko z jednej strony, a zatem do bardzo odległego okresu. Rzeczywiście, stara moneta wybita w Atenach, rok 160 Rzymu (594), w czasach Solona, bardzo wcześnie można je było naśladować w Populonii, dla której kopalnie żelaza w Etrurii od niepamiętnych czasów nawiązały stosunki handlowe z Grecją. "
- Mommsen, wydanie francuskie, s. 217.
Gian Francesco Gamurrini napisał studium na temat dostępnego wówczas materiału; śledził datowanie Mommsena, ale zauważył podobieństwa między monetami Populonia litrae a mennicą Syracuse w odniesieniu do srebrnych monet i podkreślił podobieństwa między znakami wartości między brązowymi monetami etruskimi i rzymskimi. Jako pierwszy opublikował zawartość skarbu z typami Volterry (IGCH 1875) oraz innymi znaleziskami.
Wilhelm Paul Corssen prawidłowo zinterpretował większość monet etruskich pod względem ich ogólnie przyjętej atrybucji. Wilhelm Deecke skatalogował różne etruskie emisje walutowe, głównie z monet dostępnych we Florencji , Londynie i Paryżu , przypisując im tradycyjne datowanie z adnotacją katalogu odkryć.
Friedrich Hultsch zidentyfikowane standardowego scripulum używany przez pierwsze srebrnych monet 11,38 grama i wzmocnione Mommsen w jego opinii na temat pochodzenia babilońskich walutach datowanie V th wieku pne. AD . Dokonał także paraleli między teorią Pliniusza, która datuje pierwszy denar z269 p.n.e J.-C.i 20- litrowy srebrny Stater zgodnie z attycką stopą monety , którą nazwał doppio denario .
Raffaele Garrucci jako pierwszy opracował katalog monet etruskich, rzymskich i greckich z Włoch w naukowo nowoczesnym procesie, zawierający informacje o znaleziskach i skarbach. Jego chronologia łączy się z chronologią Mommsena i Hultscha, ale odrzuca paralele z monetami rzymskimi.
Isidoro Falchi ( 1838 - 1914 ), w pracy opublikowanej w 1891 r. przedstawił katalog monet Vetulonii dobrej jakości, ale popełnił pewne błędy w przypisywaniu niektórych srebrnych monet Populonii; przyjął chronologię Mommsena oraz paralele z monetami rzymskimi.
Praca Arthura Sambona opublikowana w 1903 roku była bardziej obszerna niż praca Garrucciego. Sambon starali się uwzględnić wszystkie znane rodzaje walut i dat początku Etrusków monetyzacji połowie V th wieku pne. AD na podstawie zastosowanego stylu i stóp pieniężnych. Uważał, że Etruskowie mieli perskie pochodzenie .
Barclay V. Głowa w Historia Numorum ustawić początek lokalnej walucie na V -tego wieku pne. AD i złota z Velzna około -300 -265 pne J.-C. Według niego, przed 350 pne J.-C.Standardowo stosuje się euboico - Siracusano litra pierwszy zgodnie ze standardową l / 2- litrae a następnie do III th wieku BC. AD o standard 2 scrupoli iw końcu o standard 1 scrupulum i jego odpowiednik z brązu.
W tym samym roku Etienne Kovacs ostro podzielił produkcję pieniądza z baz metrologicznych na sześć okresów od -500 do200 pne J.-C. postępując zgodnie z tezami Mommsena, Hultscha i Sambona oraz wspierając azjatyckie pochodzenie standardu wagowego.
W 1926 Secondina Cesano zorganizowany i datowane serii na podstawie prawdopodobieństw historycznych, wojen przeciwko Galów i Rzymian w V TH do III th wieku przed naszą erą. AD .
Również w tym samym roku wielebny Edward Allen Sydenham znalazł „naturalną” imitację Rzymian przez Etrusków. Dlatego datował srebro etruskie wcześniej na 271 pne. AD i grób aes w latach -275 - -268 .
Walther Giesecke nadana pierwsze srebrne monety z południowej Etrurii, oparty na kategoriach scrupolum , w V -tego wieku pne. AD Datował monety z protomem leoniną na później450 pne J.-C.porównując je ze standardu litrae syrakuzańskiego i staters Populonia 10 litrae Penthouse stóp IV -go wieku pne. AD i te 20 litrae w III th wieku przed naszą erą. AD pod wpływem rzymskim.
Harold Mattingly utrzymuje, że 20-elementowy stater Populonia został uderzony stopą denara . W drugim wydaniu, po rewolucji , kiedy obniżono datę pierwszego wybicia monety, pominął wzmianki o monetach Populonii. Następnie przypisał etruską „lekką” serię srebrną drugiej wojnie punickiej ( -218 - -201 ), okresowi znacznie niższemu niż ten, który przypisywano wprowadzeniu denara , który ustalił w tym roku187 pne J.-C.
Massimo Pallottino opublikował zbiór wszystkich znanych napisów etruskich tym znalezione na monetach i datowane je pomiędzy V TH i na początku III th wieku przed naszą erą. AD z rozważań stylistycznych.
Rudi Thomsen w swoich fundamentalnych studiach nad początkami mennictwa rzymskiego umieścił monetę etruską w logicznym kontekście chronologicznym równoległym do mennictwa rzymskiego i datował wprowadzenie monetarności na 311 pne. AD na podstawie dowodów wykazanych przez wykopaliska Morgantina .
Gilbert Kenneth Jenkins opublikował dwie dobrze zbadane prace na ten temat i stwierdził, co następuje:
„Datowanie monet etruskich jest bardzo trudne… i wydaje się, że nie ma żadnych ważnych dowodów na ustalenie chronologii”
- Jenkins, 1955
Jenkins wskazał, że seria Populonia wyceniana na jednostki X i XX z pewnością odzwierciedla brązową cenę środkowych Włoch. Odkrył, że brązy etruskie „mogły być datowane z pewnymi tolerancjami… miały redukcję ze standardu tenale do sekstantalu”, ale stwierdził, że jest praktycznie niemożliwe, aby srebro i brąz mogły działać jednocześnie, ponieważ ich styl był zbyt odmienny. Następnie Jenkins potwierdził wcześniejsze datowanie monet jednostek X, ale obalił hipotezę Laura Breglia który rozmawiał z Azji normy wagi i tych Walther Giesecke z nogą opartą na oryginalnej litrae na Chalkidiki , decydując się na normy na podstawie scripulum i dwukrotnie scripulum dla Wewnętrznej Etrurii.
W ciągu 1960 i 1970 tak - nazywany Plinian szkolny prowadzony przez Francesco Panvini Rosati był bardzo aktywny. Z różnych prac podważyła tradycyjne datowanie i atrybucje. W 1969 r. ukazał się pierwszy tom Sylloge Nummorum Graecorum wydany przez Amerykańskie Towarzystwo Numizmatyczne . Tom ten zawierał wizerunki monet etruskich należących do firmy, które stały się standardowymi odniesieniami dla monet etruskich.
W 1976 roku książka Contributi Introduttivi allo Studio della Monetazione Etrusca (znany jako CISME) została opublikowana, wyposażony w liczne artykuły wybitnych uczonych i numizmatów, wśród których: Colin Kraay , Massimo Pallottino , Giovanni Colonna , Francesco Panvini Rosati , Sara Sorda , Laura Breglia , Mauro Cristofani , Patrizia Serafin Petrillo , Fiorenzo Catalli , Maria Paola Baglione, Luciano Camilli , Tony Hackens , Patrick Marchetti, Jacques Heurgon , Ingrid Krauskopf i Robert Sutton . Ta praca została także otrzymana przez traditionalists co potwierdziła teorię Thomsen rysunku równolegle między wprowadzeniem rzymskiego grosz i wydawania 20 osły z Metusa z Populonia .
Patrick Marchetti doprowadził teorię Thomsena do logicznego wniosku, demonstrując metrologiczny związek między czterema głównymi walutami etruskimi ze znakami wartości groźnych aes Rzymu.
Wreszcie Patrizia Petrillo Serafin stworzyła pierwsze studium sekwencji narożników numizmatyki etruskiej i ponownie opublikowała dane ze skarbu Populonia z 1939 roku . Marchettia opublikował bardziej ogólne studium tego okresu, w którym potwierdził teorie już wysunięte w kolekcji CISME na temat metrologii etruskiej. Marchetti został jednak skrytykowany przez Thomsena za trafność niektórych interpretacji wzorców wagowych stosowanych podczas rewalidacji rzymskiego brązu. Thomsen koncentruje się na rozwoju i potwierdzenie datowania poszczególnych etapów rewitalizacji brązu z aes poważne librale brąz oncial podczas III th wieku przed naszą erą. AD .
W 1984 Fiorenzo Catalli wykorzystał nacięcia Garrucciego do zilustrowania katalogu typów sklasyfikowanych według tradycyjnego datowania. W następnym roku włoski minister dóbr kultury , Antonio Gullotti , ogłosił rok 1985 , rokiem Progetto Etrusków ( „Projekt Etruskowie”) i dużej liczby prac przeprowadzono i rozpowszechniane na Etrusków monety przez znanych naukowców, takich jak Mauro Cristofani i Luigi Tondo. Opracowano niekompletne katalogi waluty etruskiej, głównie z materiałów znajdujących się w Narodowym Muzeum Archeologicznym .
W tym samym roku ukazała się publikacja studium Emilio Peruzziego na temat wykorzystania brązu w gospodarce przedmonetarnej w środkowych Włoszech. Badanie to wyraźnie pokazało, jak gospodarka etruska w bardzo odległych okresach była integrowana z gospodarką Rzymu i środkowych Włoch bez uwzględnienia odwołań do anachronicznych tendencji autorów klasycznych.
Również w 1985 r. Michael H. Crawford wykazał, że przed pojawieniem się pieniądza brąz w środkowych Włoszech był bardzo rozpowszechniony. Potwierdził rewitalizację brązu ze stopy liberalnej na sekstans w okresie II wojny punickiej . Crawford dnia początek kutego monet srebra w V -tego wieku pne. AD do Vulci i IV th wieku przed naszą erą. AD w Populonii . Powiedział:
„… że chociaż została już przyjęta przez zachodniogrecką polis , ze względów praktycznych, waluta ta została przyjęta w Etrurii dopiero trzy wieki później”
- Michael H. Crawford
W tym samym roku, Parise powiązał waluty ( piede monetario ) Strych z tymi Syracuse V E i IV TH wiekach pne. AD i wziął za pierwsze srebrne monety hipotezę o archaicznym azjatyckim pochodzeniu. Nawet w katalogu monet greckich w Antikenmuseum und Sammlung Ludwig w Bazylei wiele niepublikowanych egzemplarzy datowano równolegle z metrologią rzymską.
W tym samym roku Francesco Rosati Panvini , podsumowując 80 lat badań w sprawie obrotu greckich monet w Etrurii i skojarzenie tego materiału do odkrycia Pristina doszedł do wniosku, że walutą w Etrurii pochodzącym z V -go wieku pne. AD .
Mauro Cristofani utrzymuje, że od czasu kongresu CISME w Neapolu w sprawie Etrurii opublikowano niewiele istotnych informacji . Dane Początki etruskich monet V th century BC. AD przypisując sukcesywne przenoszenie obrazu z gorgonian 20 osłów ostatnią częścią IV -go wieku pne. J.-C.
Katalog Fiorenzo Catalli , dobrze ilustrowany, użytecznie podsumowuje badania numizmatyczne od Petrarki do publikacji, precyzując, że pierwszego opisu monet etruskich dokonał Pier Francesco Giambullari w Il Gello . Wykazy Catalli 97 rodzaje walut w Etrusków pochodzącym z V -go wieku przed naszą erą. J.-C.
Stefano Bruni , w artykule odnoszącym się do waluty ustaleń związanych z obiektami stałymi datę monet z brązu Populonia na koniec IV -go wieku pne. J.-C.
Claudia Tesei stworzyła bardzo przydatny katalog znalezisk monet etruskich.
Vicari napisał ogólny katalog monet etruskich zawierający 251 typów. Katalog nie zawiera jednak żadnych ilustracji i jest inspirowany wcześniejszą pracą bez uwzględnienia tożsamości części, błędów i powtórzeń. Jednak wykresy potwierdzają zastosowane rośliny, a mapy wskazują miejsca pochodzenia.
Giuseppe Amisano , w publikacji ogólnej zawiera monetę etruską, przypisując jej pochodzenie około.550 pne J.-C.Chronologia ignoruje wkład Greków w Magna Graecia i przypisuje wprowadzenie waluty do Włoch Etruskom. W tej pracy źródła klasyczne są odniesieniem, a autor przypisuje pochodzenie Etrusków z Lidii , pochodzenie popierane przez Herodota , a także wynalezienie pieniądza w Lidii.
W 2001 roku ukazał się pierwszy tom nowej Historii Numorum (HN Italy), ogólnego excursus opracowanego przez grupę pod kierownictwem NK Ruttera. W projekcie wzięli udział wybitni numizmatycy, tacy jak Andrew Burnett , Crawford, Johnston i Martin Jessop Price . Tekst wymienia i datuje ogólne typy wraz z katalogiem najnowszych odkryć dotyczących greckiego pieniądza we Włoszech, w tym także monet odlewanych i bitych w Etrurii, Umbrii oraz w północno-wschodnich i środkowych Włoszech.
W 2001 roku Sandra Della Giovampaola, Paola Bittarelli i Margherita Bergamini opublikowały kolekcję Emilio Bonci Casuccini di Siena z identyfikacją monet.
W 2004 roku Roberto Melillo opublikował obszerny opis systemu monetarnego Populonii.
W 2003 roku Rita Parente opublikowała Sylloge Nummorum Graecorum, SNG Paris 6, 1 . Jest to jedna z najbardziej udanych prac dotyczących datowania monet etruskich, która stała się standardowym punktem odniesienia w klasyfikacji monet.
Musimy również zacytować pracę Italo Vecchiego ( ISBN 978-88-87235-76-0 )